(...) Από τις τα άρθρα 1 παρ. 2 και 3, 4 παρ. 4, 51 παρ. 3 και 52 του
Συντάγματος, συνάγονται τα ακόλουθα: α) ο συνταγματικός νομοθέτης
χρησιμοποιεί παγίως κατά τρόπο ενιαίο τον όρο «λαός» ως συστατικό
στοιχείο του Κράτους και ως ανώτατο όργανο αυτού. Δεν υφίστανται κατά το
Σύνταγμα διάφοροι «λαοί» με διαφορετική σύνθεση έκαστος. Υπάρχει ένας
Λαός, ο οποίος συντίθεται από όλους τους έλληνες πολίτες και μόνον,
δηλαδή όλους τους κεκτημένους την ελληνική ιθαγένεια και ο λαός αυτός
είναι φορέας της κυριαρχίας, τουτέστιν ο νομιμοποιητικός παράγων
ασκήσεως της δημοσίας εξουσίας είτε αυτή αναφέρεται ευθέως στο Κράτος
είτε στους κατά τόπον οργανισμούς ασκήσεως δημοσίας εξουσίας,
δημιουργήματα του Κράτους, δηλαδή στους Οργανισμούς Τοπικής
Αυτοδιοικήσεως οιασδήποτε βαθμίδας,
β) τη θέση αυτή δεν ανατρέπει το
γεγονός ότι ο Λαός, παρίσταται με μειωμένη σύνθεση κατά την εκπλήρωση
του ρόλου του ως οργάνου του δημοκρατικού πολιτεύματος, ήτοι κατά την
άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, είτε προς ανάδειξη
των εκπροσώπων του στην Βουλή είτε προς ανάδειξη των τοπικών αρχών των
Ο.Τ.Α., για λόγους αντικειμενικούς αναφερόμενους στην σχετική με την
ηλικία ωριμότητα ή στην ύπαρξη κωλυμάτων, λόγοι, οι οποίοι προβλέπονται
στο ίδιο το Σύνταγμα, γ) ο συνταγματικός νομοθέτης ενέταξε τις περί της
αποκεντρώσεως της Διοικήσεως του Κράτους και περί της τοπικής
αυτοδιοικήσεως διατάξεις στο κεφάλαιο Πρώτο με τίτλο « Οργάνωση της
Διοίκησης » του Τμήματος ΣΤ΄ με τίτλο «Διοίκηση» του συνταγματικού
κειμένου, πράγμα που μαρτυρεί την συνειδητή θεώρηση της τοπικής
αυτοδιοικήσεως ως μέρους της δημοσίας διοικήσεως, πολλώ μάλλον που ο
ίδιος συνταγματικός νομοθέτης κατά την αναθεώρηση του 2001 προέβλεψε ότι
στους Ο.Τ.Α. μπορούν να ανατίθενται με νόμο και αρμοδιότητες που
συνιστούν αποστολή του Κράτους- πρόβλεψη που υλοποιήθηκε σε μεγάλη,
μάλιστα, έκταση, με το άρθρο 94 του ν.3852/2010. Συνέπεια των παραδοχών
αυτών είναι αφ’ ενός μεν ότι και το εκλογικό σώμα των Ο.Τ.Α. συντίθεται, κατ’ αρχήν,
αποκλειστικώς από έλληνες πολίτες και ότι ο απλός νομοθέτης κωλύεται να
διευρύνει αυτό προσθέτοντας και πρόσωπα που δεν έχουν την ελληνική
ιθαγένεια, αφ’ ετέρου δε ότι στο καθεστώς αυτό ουδεμία μεταβολή επήλθε
με την προσθήκη στο κείμενο της διατάξεως του άρθρου 102 παρ.2 του
Συντάγματος, όπως αναθεωρήθηκε το έτος 2001 των λέξεων «όπως νόμος
ορίζει». Με την προσθήκη αυτή διευκρινίζεται απλώς η δυνατότητα του
απλού νομοθέτη, την οποία είχε ούτως ή άλλως και προ της αναθεωρήσεως,
να προβαίνει σε ειδικότερες ρυθμίσεις αφορώσες περαιτέρω προσόντα του
εκλογικού σώματος ή τη διαδικασία της εκλογής. Ουδόλως, όμως, δύναται να
συναχθεί από την προσθήκη αυτή ότι ο συνταγματικός νομοθέτης απέφυγε να
προβεί ο ίδιος σε ριζική μεταβολή του συστήματος με ρητή συνταγματική
μεταρρύθμιση και δη είτε θεσπίζοντας ευθέως στο κείμενο του συντάγματος
την νέα ρύθμιση είτε αναθέτοντας, κατά τρόπο σαφή, στον κοινό νομοθέτη
την ευχέρεια να θεσπίσει αυτός την αναγνώριση του σχετικού πολιτικού
δικαιώματος σε αλλοδαπούς υπηκόους τρίτων χωρών. Τελείως διάφορο είναι
βεβαίως το ζήτημα της αναγνωρίσεως υπέρ των πολιτών της Ευρωπαϊκής
Ενώσεως του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εκλογές της τοπικής
αυτοδιοικήσεως, καθ’ όσον πρόκειται περί εφαρμογής της διατάξεως του
άρθρου 22 παρ.1 της Συνθήκης για την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
που καθιερώθηκε το 1992 με την Συνθήκη του Maastricht και εισήχθη στην
ελληνική έννομη τάξη υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 28 του Συντάγματος,
εφ’ όσον πρόκειται για περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας χάριν της
συμμετοχής της ελληνικής δημοκρατίας ως μέλους της Ενώσεως. Με τα
δεδομένα αυτά οι διατάξεις του ν. 3838/2010 καθ’ όσον αναγνωρίζουν σε
αλλοδαπούς υπηκόους τρίτων χωρών, μη έχοντες καν την ιδιότητα του
ομογενούς, δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι κατά τις εκλογές των
οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως α΄ βαθμού, παραβιάζοντας έτσι την αρχή
ότι τα πολιτικά αυτά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά σε έλληνες
πολίτες, δεν είναι σύμφωνες προς το Σύνταγμα. (ste.gr)
Σχόλια