Εφετείο Θεσσαλονίκης
162/2013: Κατάθεση ενιαίου παραβόλου από
όλους τους εκκαλούντες όταν η έφεση ασκείται με το ίδιο δικόγραφο σε περίπτωση
απλής ή αναγκαστικής ομοδικίας. (…) Η υπό κρίση έφεση κατά της οριστικής
αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε κατά την
τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, επί διεκδικητικής αγωγής κυριότητας
ακινήτου, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, εντός της προθεσμίας των
τριάντα ημερών από την επίδοση της εκκαλουμένης αποφάσεως στους ενάγοντες και
νυν εκκαλούντες (άρθρο 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 2, 518 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια
διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, το παραδεκτό και
βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτής
(εφέσεως) έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες ενιαίο παράβολο, συνολικού ποσού
διακοσίων (200) ευρώ που προβλέπεται από την παράγραφο 4 του άρθρου 495 του
ΚΠολΔ, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 12 του Ν.4055/6-7-2012, χωρίς να απαιτείται για την οικονομία της
δίκης, ο καθένας από τους εκκαλούντες, να προκαταβάλει χωριστό παράβολο,
όταν μάλιστα η έφεση ασκήθηκε από αυτούς με το ίδιο δικόγραφο, ανεξάρτητα από
το αν οι διάδικοι, οι οποίοι εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση συνδέονται μεταξύ
τους με το δεσμό της απλής, όπως στην προκειμένη περίπτωση, ή της αναγκαστικής
ομοδικίας.
Ο σκοπός της επιβολής διαφορετικών τελών, χαρακτήρα που έχει και το
ως άνω παράβολο του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, δεν αποβλέπει σε δημοσιονομικά
οφέλη του Δημοσίου, αλλά συνιστά οικονομική υποχρέωση του διαδίκου, ως
προϋπόθεση για την αποτροπή αβασίμων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων. Ο σκοπός
όμως αυτός, ικανοποιείται, σε περίπτωση ομοδικίας, ανεξάρτητα του είδους αυτής,
με την καταβολή ενός και μόνο παραβόλου από την ομάδα των ομοδίκων -
εκκαλούντων. Διαφορετική ερμηνεία και θεώρηση του ζητήματος (ιδιαίτερα στην
περίπτωση που υπάρχει πολυάριθμη ομοδικία, ενεργητική και παθητική), θα οδηγήσει στην επιβολή δυσβάστακτων
οικονομικών προϋποθέσεων για την πρόσβαση ενός πολίτη στη δικαιοσύνη,
συνέπεια η οποία έρχεται σε αντίθεση με το καταχωρημένο στα άρθρα 20 παρ. 1 του
Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, δικαίωμα για ελεύθερη πρόσβαση στη
δικαιοσύνη, αφού με τέτοιες οικονομικές προϋποθέσεις, ουσιαστικά αναιρείται ο
πυρήνας του δικαιώματος αυτού.
(δημοσίευση: τ.ν.π. Nomos)
Σχόλια