Κατά το άρθρο 190 του ν.δ. 3026/1954 «περί του κώδικος των
Δικηγόρων»: «αι απαιτήσεις των Δικηγόρων δια τας αμοιβάς και τας δαπάνας αυτών
παραγράφονται μετά πενταετίαν, αρχομένην, εάν μεν πρόκειται περί διοικητικών
υποθέσεων ή εξώδικων εργασιών, από το τέλος του έτους καθ` ο ενηργήθη η σχετική
πράξις, εάν δε πρόκειται περί δικών, από το τέλος του έτους καθ` ο ενηργήθη υπ`
αυτών η τελευταία διαδικαστική πράξις». Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η
ανωτέρω παραγραφή έχει εφαρμογή σε απαιτήσεις δικηγόρων για αμοιβές και δαπάνες
τους προερχόμενες από δίκες ή διοικητικές υποθέσεις ή εξώδικες εργασίες τους.
Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 251 του ΑΚ, η οποία εφαρμόζεται συμπληρωματικώς
επί των ρυθμιζόμενων από το ως άνω άρθρο του Κώδικος των Δικηγόρων περιπτώσεων:
«η παραγραφή αρχίζει από τότε που γεννήθηκε η αξίωση και είναι δυνατή η
δικαστική επιδίωξή της». Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής η δικαστική
επιδίωξη δεν είναι δυνατή αν από νομικούς λόγους αποκλείεται η από τον
δικαιούχο άσκηση αγωγής.Ενόψει τούτων, χρόνος ενάρξεως της ως άνω πενταετούς παραγραφής είναι, αν μεν πρόκειται για διοικητικές υποθέσεις ή εξώδικες εργασίες, το τέλος του έτους κατά το οποίο ενεργήθηκε η σχετική πράξη, αν δε πρόκειται για δίκες το τέλος του έτους κατά το οποίο ενεργήθηκε από τον δικηγόρο η τελευταία διαδικαστική πράξη και υπό την προϋπόθεση ότι κατά το εν λόγω κρίσιμο χρονικό σημείο ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξη της αξιώσεως (ΑΠ 192/2008, ΑΠ 8/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1117/2000 ΕλΔ 42 (2001) 1293). (Εφ.Αθηνών 99/2011 –δημοσίευση τ.ν.π. Nomos)
Σχόλια