Με την 674/2013 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (τμήμα
υποθέσεων ν.1406 και αναστολών) κρίθηκε ότι στη δικαιοδοσία των διοικητικών
δικαστηρίων υπάγονται, ως διαφορές ουσίας, και οι περί την κοινή αναγκαστική
εκτέλεση (κατά τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) διαφορές, όταν η
εκτέλεση επισπεύδεται από ιδιώτη ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου σε βάρος του Δημοσίου με βάση τις κατά την παρ.1 του άρθρου 199 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας καταψηφιστικές αποφάσεις είτε με βάση τις αποφάσεις που εκδίδονται επί προσφυγών ή αιτήσεων ακυρώσεως και αποτελούν τίτλο εκτελεστό. Κατά την εκδίκαση δε των διαφορών αυτών, εφαρμόζονται αναλόγως οι σχετικές διατάξεις για την αναγκαστική εκτέλεση των καταψηφιστικών αποφάσεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
Με την απόφαση 35/2013 της Επιτροπής Αναστολών της Ολομέλειας του
Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι η ρύθμιση του άρθρου 209Α του ΚΔΔ
που προστέθηκε με το άρθρο 38 του ν.3900/2010, η οποία προβλέπει προκειμένου
περί φορολογικών και τελωνειακών διαφορών, ως λόγο αναστολής εκτέλεσης της
πρωτόδικης δικαστικής απόφασης, μόνο την πρόδηλη βασιμότητα του ένδικου μέσου,
δεν παραβιάζει τα άρθρα 20 παρ.1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 και 13 της ΕΣΔΑ.
Όμοια και η ΕΑ ΣΤΕ 36/2013. (πηγή: defeteio-ath.gr / dprotodikeio-ath.gr)
Σχόλια