Ειρ.Αθηνών 208/2013: Καταχρηστικός o όρος που
περιλαμβάνεται σε σύμβαση δανείου, με ανοικτή πίστωση, με τράπεζα, βάσει του
οποίου η τελευταία μπορεί να κλείνει οποτεδήποτε τον λογαριασμό και χωρίς
σπουδαίο λόγο. (…) Από τα παραπάνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά
καθίσταται σαφές ότι αφενός ο όρος της σύμβασης πίστωσης με τον οποίο η τράπεζα
επιφύλαξε για τον εαυτό της το δικαίωμα να καταγγέλλει μονομερώς σε κάθε χρόνο
τη σύμβαση, ακόμη και χωρίς τη συνδρομή σπουδαίου λόγου προς αυτό, είναι
άκυρος ως καταχρηστικός.
Αφετέρου, ότι η παραπάνω καταγγελία της συγκεκριμένης
συμβάσεως από την καθ ης είναι άκυρη ως καταχρηστική. Διότι, αφενός το ύψος της
οφειλής του πιστούχου δεν ήταν σημαντικό, με δεδομένο ότι κατέβαλε μέχρι τον
Μάρτιο του 2011 τις δόσεις του, έχοντας καταβάλλει ήδη 48 από τις 72 δόσεις,
ενώ, δεν αποδείχτηκε ότι συνέτρεχαν αποδεδειγμένα σοβαροί λόγοι, που
καθιστούσαν έκδηλη την αδυναμία του πιστούχου, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις
του, από το δάνειο. Η πρόσκαιρη αδυναμία του για καταβολή των δόσεων, δεν
αποτελεί σπουδαίο λόγο για το κλείσιμο του λογαριασμού και μάλιστα όσον αφορά
έναν καταναλωτή που μέχρι τότε κατέβαλε τις δόσεις. Οι παραπάνω ανακόπτοντες,
τέλος, συμβλήθηκαν με την καθ ης ως καταναλωτές ο μεν πρώτος πιστωτής, που
έλαβε το δάνειο για αγορά καταναλωτικού αγαθού, η δε δεύτερη ως εγγυήτρια
αυτού. Η τράπεζα με το να κλείσει το λογαριασμό, χωρίς να αποδεικνύεται
σπουδαίος λόγος περί αυτού, με αποτέλεσμα, να γίνει απαιτητό στη συνέχεια όλο
το χρεωστικό υπόλοιπο μαζί με τόκους και έξοδα, τα οποία και απαίτησε να λάβει,
ειδοποιώντας προς αυτό τους ανακόπτοντες εκ των υστέρων, ότι καταγγέλλει τη
σύμβαση δανείου, εκδίδοντας στη συνέχεια την προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής,
άσκησε καταχρηστικά το δικαίωμά της και προκάλεσε στους ανακόπτοντες ζημία.
(δημοσίευση: τ.ν.π. Nomos)
Σχόλια