Aκάλυπτη επιταγή και ποινικό διεθνές δίκαιο (νομολογία)

ΑΠ 468/2012 (Ποιν.): (…) Κατά το άρθρο 6 παρ. 1 του ΠΚ "Οι ελληνικοί ποινικοί νόμοι εφαρμόζονται και για πράξη που χαρακτηρίζεται απ' αυτούς ως κακούργημα ή πλημμέλημα και που τελέστηκε στην αλλοδαπή από ημεδαπό, αν η πράξη αυτή είναι αξιόποινη και κατά τους νόμους της χώρας στην οποία τελέστηκε ή αν διαπράχθηκε σε πολιτειακά ασύντακτη χώρα". Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει, ότι για την εφαρμογή των ελληνικών ποινικών νόμων για πράξη που χαρακτηρίζεται απ' αυτούς ως πλημμέλημα και που διαπράχθηκε στην αλλοδαπή από ημεδαπό, απαιτείται ως εξωτερικός μεν όρος του αξιοποίνου να είναι η πράξη αυτή
αξιόποινη και κατά τους νόμους της χώρας στην οποία ετελέσθη, ως δικονομική δε προϋπόθεση, έγκληση του παθόντος ή αίτηση της κυβερνήσεως της χώρας, που τελέστηκε το πλημμέλημα. Η έγκληση αυτή ασκεί επιρροή μόνο στην άσκηση της ποινικής διώξεως και δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο του εγκλήματος. Γι' αυτό πρέπει να μνημονεύεται και να αιτιολογείται στη δικαστική απόφαση, μόνο αν προκύπτει θέμα σχετικό με την έγκληση, ως δικονομική προϋπόθεση για την άσκηση της ποινικής διώξεως. Από τη διάταξη δε του άρθρου 79 παρ. 1 του ν. 5960/1993 "περί επιταγής" που ορίζει, ότι "εκείνος που εκδίδει επιταγή που δεν πληρώθηκε από πληρωτή γιατί δεν είχε διαθέσιμα κεφάλαια κατά το χρόνο εκδόσεως της επιταγής ή της πληρωμής της τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον δέκα χιλιάδων δραχμών", προκύπτει ότι το έγκλημα, της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής είναι τυπικό και για τη στοιχειοθέτησή του απαιτείται: 1) εμπρόθεσμη εμφάνιση της επιταγής προς πληρωμή 2) έλλειψη αντίστοιχων διαθεσίμων κεφαλαίων στον πληρωτή, τόσο κατά το χρόνο, της έκδοσης όσο και κατά το χρόνο εμφάνισης της επιταγής προς πληρωμή και 3) δόλος για την ύπαρξη του οποίου αρκεί η γνώση του εκδότη για την έλλειψη διαθεσίμων κατά τους ανωτέρω χρόνους. Εξάλλου κατά τη διάταξη του άρθρου 75 του άνω ν. 9560/1993, το οποίο περιέχει κανόνα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, ο νόμος της χώρας, όπου θα πληρωθεί η επιταγή, ορίζει την προθεσμία εμφανίσεως της επιταγής προς πληρωμή και τη δυνατότητα του εκδότη να ανακαλέσει την επιταγή ή να προβεί σε αντικατάσταση κατά της πληρωμής.

Από τη διαδικασία (…) προέκυψε και το Δικαστήριο πείστηκε, ότι ο κατηγορούμενος έχει εκτελέσει την πράξη που του αποδίδει το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχος διότι ο κατηγορούμενος κάτοικος Αθηνών (Νέου Ψυχικού Αττικής), Λεωφόρος Δημοκρατίας 9 στη Ν. Υόρκη, με πρόθεση εξέδωσε τις με αριθμούς ..., ... και ... επιταγές της Τράπεζας "The bank of New York" στις 1/7/2003, 28/5/2003 και 28/5/2003 αντίστοιχα, ποσού 5.000 δολλαρίων η καθεμία οι οποίες, όταν εμφανίστηκαν από τον εγκαλούντα, σε διάταξη του οποίου εκδόθηκαν μέσα σε 30 ημέρες από τις φερόμενες ως ημερομηνίες έκδοσής τους για πληρωμή στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, στις 19.6.2003 δηλαδή εμπρόθεσμα, σύμφωνα με το δίκαιο των Η.Π.Α. το οποίο είναι το εφαρμοστέο δίκαιο σύμφωνα με το άρθρο 79 του ν. 5960/1933, αφού τόπος πληρωμής ήταν η Νέα Υόρκη (Η.Π.Α. 400//2002, ΝοΒ 2003, σελ. 1437) κατά το οποίο [UCC παρ. 3-414 (ζ)] οι επιταγές πρέπει να εμφανίζονται για πληρωμή σε τριάντα ημέρες από την ημερομηνία έκδοσή τους, δεν πληρώθηκαν, διότι ο λογαριασμός επί του οποίου σύρονταν ήταν κλειστός. Σημειωτέων ότι κατά το δίκαιο της πολιτείας της Νέας Υόρκης των Η.Π.Α. το αδίκημα της έκδοσης ακάλυπτων επιταγών προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρο 190.05 του Ποινικού Νόμου.
Συνεπώς συντρέχει η προϋπόθεση του άρθρου 6 παρ. 1 του Π.Κ., σύμφωνα με το οποίο οι ελληνικοί ποινικοί νόμοι εφαρμόζονται και για πράξη που χαρακτηρίζεται από αυτούς ως κακούργημα ή πλημμέλημα και που τελέστηκε στην αλλοδαπή από ημεδαπό, αν η πράξη αυτή είναι αξιόποινη και κατά τους νόμους της χώρας στην οποία τελέστηκε. (areiospagos.gr)