Το Σύνταγμα: Σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ.4 του Συντάγματος «οποιαδήποτε
μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με
την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την
αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία
ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά
με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.
Το Νομοθετικό Διάταγμα 17/1974: Σύμφωνα με το άρθρο 18 του ν.δ. 17/1974 «μέτρα προς εκπλήρωσιν
της αποστολής της Πολιτικής Κινητοποιήσεως είναι
ιδία η Πολιτική επιστράτευσις του προσωπικού, αι επιτεύξεις, αι εκμισθώσεις των μέσων και της εργασίας, η επιβολή δεσμεύσεων και περιορισμών επί
των πάσης φύσεως
αγαθών, ως και η ενεργοποίησις μερικώς ή γενικώς της Πολιτικής Αμύνης.
Κατά το άρθρο 19 παρ.1 «η
Πολιτική Κινητοποίησις, Γενική ή Μερική, κηρύσσεται δι` αποφάσεων του Πρωθυπουργού εν
περιπτώσει στρατιωτικής κινητοποιήσεως ή ανεξαρτήτως ταύτης, εφ`όσον
κρίνεται τούτο επιβεβλημένον, προς αντιμετώπισιν εκτάκτων εν ειρήνη αναγκών».
Σύμφωνα με το άρθρο 2
παρ.4 του ίδιου διατάγματος «κατάσταση
έκτακτης ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, που προκαλείται από φυσικά ή άλλα γεγονότα
τεχνολογικά ή πολεμικά και έχει ως
αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την απειλή δημιουργίας εκτεταμένων απωλειών, ζημιών και καταστροφών σε έμψυχο ή
άψυχο δυναμικό της χώρας ή την παρακώλυση και διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής
ζωής της χώρας».
Ο Νόμος 3536/2007: Σύμφωνα με το άρθρο 41 του νόμου
3536/2007 που τιτλοφορείται «Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών σε
περίοδο ειρήνης» προβλέπονται τα εξής: 1. Επίταξη προσωπικών υπηρεσιών και επίταξη
ακινήτων και κινητών πραγμάτων, ως μέτρα πολιτικής κινητοποίησης για την
αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε περίοδο ειρήνης επιτρέπονται κατά τους όρους
και προϋποθέσεις των διατάξεων του άρθρου αυτού. 2. Εκτακτη ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που
επιβάλλει την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, η
οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της
Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική
καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Έκτακτη
ανάγκη σε περίοδο ειρήνης, που επιβάλλει την επίταξη ακινήτων και κινητών
πραγμάτων, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη
δημόσια τάξη ή υγεία. 3.Με απόφαση του
Πρωθυπουργού, ύστερα από εισήγηση του Υπουργού στην αρμοδιότητα του οποίου
ανήκει η αντιμετώπιση της αιτίας που προκάλεσε την έκτακτη ανάγκη, κηρύσσεται
γενική ή μερική πολιτική κινητοποίηση, κατά την έννοια των αντίστοιχων
διατάξεων του ν.δ. 17/1974 (ΦΕΚ 236 Α), για την αντιμετώπιση της.
Διεθνής Σύμβαση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Σύμφωνα τέλος με
το αρθρο 4 του νδ.53/1974 που ενσωματώνει τη διεθνή σύμβαση της Ρώμης περί
ανθρωπίνων δικαιωμάτων «Ουδείς δύναται να
υποχρεωθή εις αναγκαστικήν
ή υποχρεωτικήν εργασίαν. Δεν θεωρείται
ως "αναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία" υπο την έννοιαν του
παρόντος άρθρου πάσα υπηρεσία ζητουμένη εις περίπτωσιν κρίσεων ή
θεομηνιών, αι οποίαι απειλούν την ζωήν ή την ευδαιμονίαν του συνόλου». (αρ.3 περ.γ’)
Σχόλια