
Στην προκειμένη περίπτωση με την από 22-12-2004 αγωγή του επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέρος της που κρίθηκε νόμιμη και ενδιαφέρει εν προκειμένω, ο ήδη αναιρεσίβλητος εξέθεσε ότι οι πρώτος και δεύτερος εναγόμενοι και ήδη αναιρεσείοντες, δικηγόροι, παρανόμως και υπαιτίως κατέσχον αναγκαστικά στα χέρια της τρίτης εναγομένης και ήδη μη διαδίκου Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος ως τρίτης τα ποσά των 11.790 και 5.818,22 ευρώ αντίστοιχα, τα οποία αυτός τους όφειλε για δικηγορικές αμοιβές, αν και η απαίτησή του κατά της πιο πάνω τράπεζας την οποία κατέσχον αναγκαστικά προερχόταν από χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εξαιτίας εργατικού ατυχήματος που αυτός είχε υποστεί από υπαιτιότητα των προστηθέντων της Αγροτικής Τράπεζας και, κατά το άρθρο 15 του β.δ. της 24-7/25-8-1920, ήταν ακατάσχετη. Ζήτησε δε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν ως αποζημίωση τα πιο πάνω ποσά. Η αγωγή αυτή ήταν νόμιμη αφού, σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί στην αρχή αυτής της σκέψεως, εκτός της παρεχόμενης από τη διάταξη του άρθρου 940 παρ.3 Κ.Πολ.Δ. αξιώσεως αποζημιώσεως, είναι επιτρεπτή η έγερση και αυτοτελούς αγωγής για αποζημίωση εξαιτίας άδικης εκτελέσεως.(...)" (areiospagos.gr)
Σχόλια