Διαταγή πληρωμής: Προϋπόθεση χορήγησης της αναστολής δεν είναι η βασιμότητα της ανακοπής (νομολογία)

Eιρ.Αθ. 2638/2012: «Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 632 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. «Η άσκηση της ανακοπής δεν αναστέλλει την εκτέλεση της διαταγής πληρωμής. Το δικαστήριο όμως που εξέδωσε τη διαταγή πληρωμής μπορεί, κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. να χορηγήσει αναστολή, με εγγύηση ή και χωρίς εγγύηση, ώσπου να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση για την ανακοπή». Απαραίτητη προϋπόθεση του παραδεκτού της αιτήσεως αναστολής είναι η νομότυπη και εμπρόθεσμη άσκηση ανακοπής σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 632 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.
Το εμπρόθεσμο εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως (Π.Πρ.Αθ. 3336/81 ΕλλΔνη 23, 321). Η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, ως ειδική μορφή της ανακοπής του άρθρου 583 επ. ΚΠολΔ η οποία δεν αποτελεί ένδικο μέσο αλλά ένδικο βοήθημα, ασκείται όπως και η αγωγή (215), δηλαδή με κατάθεση δικογράφου στη γραμματεία του δικαστηρίου και επίδοση αντιγράφου στον αντίδικο - καθ` ου η ανακοπή. Επίσης προϋπόθεση της χορήγησης της αναστολής δεν είναι η βασιμότητα της ανακοπής, η οποία δεν ερευνάται από το δικαστήριο, εκτός αν πρόκειται για προφανώς αβάσιμη ή απαράδεκτη ανακοπή. Κριτήριο πάντως για την αναστολή αποτελεί το αν, κατά την κρίση του δικαστηρίου, η ενέργεια της αναγκαστικής εκτέλεσης θα επιφέρει ή όχι ανεπανόρθωτη βλάβη στον αιτούντα (βλ. Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας Β. Βαθρακοκοίλη, έκδοσης 1995 κατ` άρθρο 632, παρ. 5 και 37, Διαταγές πληρωμής - Πιστωτικοί τίτλοι Βασ. Μπρακατσούλα έκδοση 1990 σελ. 106)». (δημοσίευση: τ.ν.π. Nomos)

Σχόλια

Ο χρήστης LK είπε…
Επιτέλους! Είναι προκλητικό να δικάζεται μία υπόθεση στην ουσία της στα πλαίσια συζήτησης της αίτησης αναστολής, "καταργώντας" στην πράξη τη χρησιμότητα συζήτησης της ανακοπής.