Η κυριαρχία της ασημαντότητας: Οι επίκαιρες διαπιστώσεις του Κορνήλιου Καστοριάδη

Από τη συζήτηση του Κορνήλιου Καστοριάδη με τον Olivier Morel που έγινε στο Radio Plurielle στις 18 Ιουνίου 1993 και δημοσιεύθηκε στο La Republique Internationale des lettres τον Ιούνιο του 1994: "...Η αποσύνθεση γίνεται φανερή κυρίως μέσα από την εξαφάνιση των σημασιών και το σχεδόν απόλυτο ξεθώριασμα των αξιών. Και αυτό απειλεί μακροπρόθεσμα την επιβίωση του ίδιου του συστήματος. Όταν δηλώνεται ανοιχτά, όπως γίνεται τώρα στις δυτικές κοινωνίες, ότι η μοναδική αξία είναι το χρήμα, το κέρδος, ότι το υπέρτατο ιδεώδες του κοινωνικού βίου είναι το "πλουτίστε" ...μπορεί να διερωτηθεί κανείς αν είναι ποτέ δυνατόν μια κοινωνία να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπαράγεται μονάχα σ'αυτή τη βάση...Η γενικευμένη διαφθορά που παρατηρούμε στο σύγχρονο πολιτικοοικονομικό σύστημα δεν είναι περιφερειακό ή ανεκδοτολογικό φαινόμενο αλλά έχει γίνει δομικό χαρακτηριστικό, ενδογενές στο σύστημα της κοινωνίας στην οποία ζούμε.
(...) Αλλά το κράτος...είναι ένα εντελώς γραφειοκρατικοποιημένο κράτος, παραδομένο στα ιδιωτικά συμφέροντα, διαβρωμένο από τη διαφθορά, ανίκανο ακόμα και να κυβερνήσει, δεδομένου ότι οφείλει να διατηρεί μιαν ασταθή ισορροπία ανάμεσα στα κάθε είδους λόμπι που κατακερματίζουν τη σύγχρονη κοινωνία. Η δε "αυξανόμενη ισότητα των συνθηκών" κατάντησε να σημαίνει απλώς την απουσία εξωτερικών σημαδιών των κληρονομημένων προνομίων και την εξίσωση όλων μέσω του γενικού ισοδυνάμου, δηλαδή του χρήματος-φτάνει να το διαθέτεις. Αν θες να νοικιάσεις μια σουίτα στο Κριγιόν ή στο Ριτς κανείς δε θα σε ρωτήσει ποιός είσαι ή τι έκανε ο παππούς σου. Φτάνει να είσαι καλοντυμένος και να χεις γερό τραπεζικό λογαριασμό.

Θα έπρεπε να θέλουμε μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες θα έχουν πάψει να κατέχουν κεντρική (ή μοναδική) θέση, όπου η οικονομία θα έχει ξαναμπεί στη θέση της, δηλαδή θα έχει γίνει ένα απλό μέσο του ανθρώπινου βίου και όχι ύστατος σκοπός, στην οποία επομένως θα έχουμε παραιτηθεί από την τρελή κούρσα προς μια συνεχώς αυξανόμενη κατανάλωση. Αυτό δεν είναι απλώς αναγκαίο για να αποφύγουμε την τελεσίδικη καταστροφή του γήινου περιβάλλοντος. Είναι αναγκαίο κυρίως για να βγούμε από την ψυχική και ηθική εξαθλίωση των σύγχρονων ανθρώπων. (Κορνήλιος Καστοριάδης - Η άνοδος της ασημαντότητας) [legalnews24.gr]