Υπέρβαση εξουσίας του δικαστηρίου η απόρριψη εφέσεως ως ανυποστήρικτης σε μετ’αναβολή δικάσιμο (νομολογία)

ΑΠ 1504/2012 (ποιν) : Υπέρβαση εξουσίας του δικαστηρίου η απόρριψη εφέσεως ως ανυποστήρικτης σε μετ’αναβολή δικάσιμο. «Κατά το άρθρο 501 παρ. 1 εδ. 1 του ΚΠοινΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 48 παρ. 1 του ν. 3160/2003 "αν κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ο εκκαλών δεν εμφανισθεί αυτοπροσώπως ή δια συνηγόρου του, αν συντρέχει η περίπτωση της παραγράφου 2 του άρθρου 340, η έφεση απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη". Ορίζει δε η παράγραφος 2 του άρθρου 340, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 13 του Ν. 3160/2003 και ακολούθως με το άρθρο 13 του Ν. 3346/2005, ότι " σε πταίσματα, πλημμελήματα και (από την 17/6/2005, ημέρα ενάρξεως της ισχύος του Ν. 3346/2005) κακουργήματα, επιτρέπεται να εκπροσωπείται ο κατηγορούμενος από συνήγορο, τον οποίο διορίζει με έγγραφη δήλωση του(..). Στην περίπτωση αυτή ο κατηγορούμενος

θεωρείται παρών και ο συνήγορος του ενεργεί όλες τις διαδικαστικές πράξεις γι` αυτόν". Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι θεωρείται ότι είναι παρών ο εκκαλών, στην περίπτωση κατά την οποία, προς υποστήριξη της εφέσεως του, δεν εμφανίσθηκε ενώπιον του Εφετείου αυτοπροσώπως, αλλά δια του συνηγόρου του, τον οποίο ο ίδιος διόρισε με έγγραφη δήλωση του για να τον εκπροσωπήσει. Εξάλλου, κατά το άρθρο 502 παρ. 1 εδ. 1 του ΚΠοινΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 49 παρ. 1 του Ν. 3160/2003, "αν ο εκκαλών εμφανισθεί ο ίδιος ή ο συνήγορος του στην περίπτωση της παραγράφου 2 του άρθρου 340, η συζήτηση αρχίζει και ο Εισαγγελέας αναπτύσσει συνοπτικά την έφεση", κατά δε το τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 1 του ίδιου άρθρου, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 49 παρ. 2 του Ν. 3160/2003, "κατά τα λοιπά εφαρμόζονται τα άρθρα 329-338, 340, 344, 347, 348, 349, 352, 357-363, 366-373". Από τις διατάξεις αυτές, η διάταξη του άρθρου 344 παρ. 1 εδ. α ορίζει ότι "η αποχώρηση του κατηγορουμένου κατά τη διάρκεια της δίκης δεν κωλύει καθόλου την πρόοδο της διαδικασίας". Τέλος, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 501 του ΚΠοινΔ, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 48 παρ. 3 του Ν. 3160/2003, "αν μετά την έναρξη της συζήτησης της έφεσης λάβει χώρα διακοπή ή αναβολή αυτής και κατά τη νέα συζήτηση ο εκκαλών κατηγορούμενος, αν και κλητεύθηκε νομίμως, δεν εμφανισθεί όπως ορίζεται στην παράγραφο 1, δικάζεται σαν να ήταν παρών". Από τις τελευταίες πιο πάνω διατάξεις προκύπτει ότι, αν ο εκκαλών-κατηγορούμενος ή ο συνήγορος του εμφανίστηκε κατά την έναρξη της διαδικασίας της κατ` έφεση δίκης για να υποστηρίξει την έφεση του και στη συνέχεια αποχώρησε, λογίζεται σαν να ήταν παρών και στο υπόλοιπο μέρος της δίκης, το δε δικαστήριο, δεσμευόμενο από την εμφάνιση του εκκαλούντος- κατηγορουμένου, δεν μπορεί να απορρίψει την έφεση του ως ανυποστήρικτη, κατά το άρθρο 501 του ΚΠοινΔ, αλλά οφείλει να την ερευνήσει στην ουσία. Το ίδιο ισχύει, για την ομοιότητα της περιπτώσεως, κατά μείζονα λόγο και όταν ο εκκαλών-κατηγορούμενος ή ο συνήγορος του, εμφανίσθηκε κατά την έναρξη της διαδικασίας της κατ` έφεση δίκης, αλλά στη συνέχεια, μετά τη λήψη της ταυτότητας του, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος, η δίκη αναβλήθηκε και στη νέα, μετ` αναβολή, δικάσιμο ο κατηγορούμενος δεν εμφανίσθηκε, ούτε εκπροσωπήθηκε από συνήγορο.
Η άποψη αυτή συνάδει και με τη σκέψη που διατυπώνεται στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου του ΚΠοινΔ, για την αιτιολόγηση της ρυθμίσεως του άρθρου 501 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, σύμφωνα με την οποία εκείνος ο οποίος αδικαιολόγητα δεν εμφανίζεται για να υποστηρίξει την έφεση του παραιτείται σιωπηρά από αυτήν, αναγνωρίζοντας την ορθότητα της προσβαλλομένης αποφάσεως, υπό την έννοια ότι δεν είναι νοητό η μετ` αναβολή μη εμφάνιση του εκκαλούντος- κατηγορουμένου, ο οποίος είχε εμφανισθεί και υποστηρίξει την έφεση του σε προγενέστερη συζήτηση της, να θεωρείται ως σιωπηρή παραίτηση του από την έφεση του και αναγνώριση της αποφάσεως που προσέβαλε. Δηλαδή, στην περίπτωση αυτή, η αναβολή θεωρείται ότι έγινε μετά την έναρξη της διαδικασίας και της συζήτησης της εφέσεως, οπότε ο κατηγορούμενος λογίζεται σαν να ήταν παρών στη νέα μετ` αναβολή δικάσιμο, και το δικαστήριο, δεσμευόμενο από την αρχική εμφάνιση του εκκαλούντος-κατηγορουμένου, δεν μπορεί να απορρίψει την έφεση του ως ανυποστήρικτη, αλλά οφείλει να τη δικάσει στην ουσία. Διαφορετικά, ιδρύεται λόγος αναιρέσεως, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η του ΚΠοινΔ, για υπέρβαση εξουσίας (Ολ.ΑΠ 3/2006, 8/2006)». (areiospagos.gr)