Οι εθνικές διατάξεις
περί κληρονομικής διαδοχής διαφέρουν σημαντικά από το ένα κράτος μέλος στο άλλο
(π.χ. ως προς την ιδιότητα κληρονόμου, τις κληρονομικές μερίδες, τη νόμιμη
μοίρα, την έκταση της ελευθερίας σύνταξης διαθήκης, τον τρόπο διαχείρισης της κληρονομιάς,
την έκταση της ευθύνης των κληρονόμων για χρέη του κληρονομηθέντος, κλπ). Στις
διασυνοριακές υποθέσεις κληρονομικής διαδοχής, έχει επιτακτική σημασία να
προσδιοριστεί το δίκαιο που είναι εφαρμοστέο, καθώς και το δικαστήριο που είναι
αρμόδιο να επιληφθεί της υπόθεσης.
Με το νέο κανονισμό 650/2012 θα εξασφαλίζεται ότι κάθε υπόθεση
κληρονομικής διαδοχής θα υπόκειται σε συνεκτική μεταχείριση, με βάση μία και
μόνο νομοθεσία και από μία και μόνο αρχή. Καταρχήν, η τελευταία συνήθης διαμονή
του θανόντος λαμβάνεται υπόψη για τον προσδιορισμό του εφαρμοστέου δικαίου και
του αρμόδιου δικαστηρίου, αν και οι πολίτες έχουν την ευχέρεια να επιλέξουν το
δίκαιο της χώρας της οποίας έχουν την ιθαγένεια ως δίκαιο εφαρμοστέο στην
κληρονομική διαδοχή τους. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται παράλληλες διαδικασίες
και αντικρουόμενες δικαστικές αποφάσεις, συγχρόνως δε διασφαλίζεται η αμοιβαία
αναγνώριση των αποφάσεων που εκδίδονται στην ΕΕ και σχετίζονται με κληρονομική
διαδοχή.
Η Δανία, η Ιρλανδία
και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συμμετέχουν στον κανονισμό. Ως εκ τούτου, οι
διαδικασίες κληρονομικής διαδοχής οι οποίες κινούνται στα εν λόγω τρία κράτη
μέλη θα εξακολουθούν να υπόκεινται αποκλειστικά και μόνο στην εθνική τους
νομοθεσία.
Τα θέματα που αφορούν
τη φορολόγηση κληρονομιών αποκλείονται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού. Διαβάστε το κείμενο του κανονισμού εδώ
(πηγή: e-justice.europa.eu)
Σχόλια