Ακύρωση διαταγής πληρωμής λόγω αναστολής των ατομικών καταδιωκτικών μέτρων των δανειστών καθ' όλη τη διάρκεια της πτωχεύσεως (νομολογία)

Μον.Πρωτ.Αθηνών 2157/2013: Ακύρωση της διαταγής πληρωμής λόγω αναστολής των ατομικών καταδιωκτικών μέτρων των δανειστών καθ' όλη τη διάρκεια της πτωχεύσεως. «…Στο άρθρο 25 παρ. 1 του ΠτΚ καθιερώθηκε ρητά η αρχή της αναστολής των ατομικών καταδιώξεων, η οποία ανέκαθεν ίσχυε στο πτωχευτικό δίκαιο (ερμηνευτικά από το συνδυασμό των διατάξεων 530, 534, 634 και 665 ΕμπΝ). Ειδικότερα, με την επιφύλαξη της διάταξης του άρθρου 26 (για τους ενέγγυους πιστωτές) αναστέλλονται αυτοδικαίως από την κήρυξη της πτώχευσης όλα τα ατομικά καταδιωκτικά μέτρα των πιστωτών κατά του οφειλέτη προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση πτωχευτικών απαιτήσεων τους και ιδίως απαγορεύεται η έναρξη ή συνέχιση της αναγκαστικής εκτέλεσης, η άσκηση αναγνωριστικών ή καταψηφιστικών αγωγών, η συνέχιση των δικών επ' αυτών, η άσκηση ή εκδίκαση ένδικων μέσων, η έκδοση πράξεων διοικητικής ή φορολογικής φύσεως ή η εκτέλεση τους σε στοιχεία της πτωχευτικής περιουσίας.

Πράξεις επιχειρούμενες κατά παράβαση της εν λόγω αναστολής είναι απολύτως άκυρες, σύμφωνα με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου. Για να λάβουν δε μέρος οι πτωχευτικοί πιστωτές στη διανομή της πτωχευτικής περιουσίας, πρέπει να αναγνωρίσουν τις απαιτήσεις τους κατά τη διαδικασία της επαλήθευσης (ΕφΑΘ 5782/1988 ΕλλΔνη 1990.867). Συνακόλουθα, πρέπει να γίνει δεκτό ότι, εφόσον κηρύχθηκε η πτώχευση, ούτε αίτηση προς έκδοση διαταγής πληρωμής (άρθρο 623 ΚΠολΔ) κατά του πτωχού μπορεί να υποβληθεί. Και τούτο, διότι η διαταγή πληρωμής με την επίδοση αυτής σε δύο διαφορετικές φάσεις, η οποία δεν απαγορεύεται μετά την κήρυξη της πτώχευσης, είναι δυνατό, σύμφωνα με όσα διαλαμβάνει το άρθρο 633 παρ. 2 ΚΠολΔ, να οδηγήσει σε δεδικασμένο, αποτέλεσμα δηλαδή που διακρίνει κατ' εξοχήν τις δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες εκδίδονται κατόπιν άσκησης αγωγής, έστω και αναγνωριστικού χαρακτήρα, που ωστόσο δεν επιτρέπεται σύμφωνα με τα πιο πάνω να ασκηθούν κατά του πτωχού μετά την κήρυξη της πτώχευσης (ΕφΛαρ 216/2012 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΕφΘεσ 1652/2009 ΕπισκΕΔ 2010.153, ΕφΑθ 3535/2004 ΕλλΔνη 2006.548, ΕφΘεσ 636/2003 ΕπισκΕΔ 2004.409, ΕφΑθ 9591/1996 ΔΕΕ 1997.490, ΠολΠρωτΑΘ 1879/2003 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ). Από την αναστολή των ατομικών διώξεων εξαιρούνται οι πιστωτές του πτωχεύσαντος που είναι ασφαλισμένοι με υποθήκη, ενέχυρο ή ειδικό προνόμιο, οι οποίοι μπορούν να επιδιώξουν την ικανοποίηση τους από το υπέγγυο πράγμα με αναγκαστική εκτέλεση επ' αυτού, χωρίς να υπόκεινται στη διαδικασία της επαλήθευσης, δυνάμενοι ως εκ τούτου να επιδιώξουν κατά του οφειλέτη, που εκπροσωπείται από το σύνδικο της πτώχευσης, την αναγνώριση των απαιτήσεων τους για την απόκτηση τίτλου εκτελεστού, τέτοιον δε αποτελεί και η διαταγή πληρωμής κατά τα άρθρα 631 και 904 παρ. 2 εδ. ε' του ΚΠολΔ, άρα και προς το σκοπό τροπής σε υποθήκη, κατ' άρθρο 1277 του ΑΚ, της προσημείωσης που υφίσταται μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης (ΕφΘεσ 1652/2009 ΕπισκΕΔ 2010.153, Εφθεσ 636/2003 ΕπισκΕΔ 2004.409, ΕφΘεσ 927/1996 Αρμ 1996.601, ΕφΑθ 9469/1978 ΝοΒ 1979.807)». (dsa.gr)