Διακοπή και αναστολή παραγραφής (νομολογία)

Από τις διατάξεις των άρθρων 261 παρ.1 Α.Κ., 215 παρ.1 και 221 παρ.1 Κ.Πολ.Δ. συνάγεται ότι η επίδοση στον εναγόμενο αντιγράφου της αγωγής επιφέρει διακοπή της παραγραφής, αφού αυτή είναι αποτέλεσμα που το ουσιαστικό δίκαιο ορίζει ότι επέρχεται με την έγερση της αγωγής, και επομένως για να επέλθει το αποτέλεσμα απαιτείται η εγκυρότητα της επίδοσης και του επιδιδομένου στον εναγόμενο αντιγράφου της αγωγής. Εξ άλλου κατά τη διάταξη του άρθρου 263 Α.Κ. κάθε παραγραφή που διακόπηκε με την έγερση της αγωγής θεωρείται σαν να μη διακόπηκε, αν ο ενάγων παραιτηθεί από την αγωγή ή αν η αγωγή απορριφθεί τελεσίδικα για λόγους μη ουσιαστικούς. Αν ο δικαιούχος εγείρει και πάλι την αγωγή μέσα σε έξι μήνες, η παραγραφή θεωρείται ότι έχει διακοπεί με την προηγουμένη αγωγή, εφόσον η αγωγή επιδόθηκε εγκύρως.

Ωστόσο, ο νόμος αναγνωρίζει σοβαρούς λόγους, εξ αιτίας των οποίων η πάροδος του χρόνου δεν έχει δυσμενείς συνέπειες για τον δικαιούχο της εξ αδικοπραξίας απαιτήσεως. Τέτοιοι λόγοι είναι οι, κατ` άρθρο 255 Α.Κ., λόγοι αναστολής της παραγραφής από δικαιοστάσιο ή ανωτέρα βία, των οποίων κοινό χαρακτηριστικό είναι η αντικειμενική αδυναμία του δανειστού να επιδιώξει την ικανοποίηση της αξιώσεώς του, μέσε στο τελευταίο εξάμηνο του χρόνου της παραγραφής. Κατά την έννοια δε της διατάξεως του άρθρου 257 του ΑΚ, το χρονικό διάστημα της αναστολής, δεν υπολογίζεται στο χρόνο της παραγραφής, ενώ όταν λήξει ο διακωλυτικός της ασκήσεως της αξιώσεως λόγος, η προθεσμία συνεχίζεται αλλά δεν λήγει πριν περάσουν έξι μήνες ή όταν είναι μικρότερης διάρκειας, όταν παρέλθει η μικρότερη αυτή προθεσμία. Εάν, όμως, κατά την διάρκεια της τελευταίας προθεσμίας ανακύψει νέος λόγος αναστολής, η παραγραφή συνεχίζεται και πάλι μετά την παύση της νέας αναστολής και συμπληρώνεται μόλις παρέλθει η τελευταία προθεσμία. Ο ισχυρισμός του ενάγοντος, ότι εμποδίστηκε από δικαιοστάσιο ή από άλλο λόγο ανωτέρας βίας να ασκήσει την αξίωσή του μέσα στο τελευταίο εξάμηνο του χρόνου παραγραφής, συνιστά αντένσταση στην ένσταση παραγραφής, που προτείνεται από το εναγόμενο, και ερείδεται στην ανωτέρω διάταξη του άρθρου 255 ΑΚ. (areiospagos.gr)