Στις 20 Δεκεμβρίου του 1963 ξεκίνησε η επονομαζόμενη «Δίκη του
Άουσβιτς στην Φραγκφούρτη» χάρη κυρίως στις πρωτοβουλίες του Φριτς Μπάουερ.
γενικού εισαγγελέα του κρατιδίου της Έσσης, ο οποίος μαζί με μία ομάδα από
νεαρούς κυρίως νομικούς επιστήμονες, πήρε τότε την πρωτοβουλία να εντοπίσει
μάρτυρες της θηριωδίας που εκτυλίχθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του
Άουσβιτς, τους οποίους έπεισε να έρθουν στην Φραγκφούρτη για να καταθέσουν στη
δικαστική αίθουσα όσα έζησαν εξαιτίας των γερμανών ναζί. «Χωρίς αυτόν η δίκη
δεν θα είχε γίνει σε αυτήν τη μορφή» λέει ο Ρόνεν Στάινκε, βιογράφος του
γερμανοεβραίου εισαγγελέα.
Ο Μπάουερ είχε επιστρέψει το 1949 στη Γερμανία από
τη Σουηδία όπου βρισκόταν εξόριστος. Πολύ σύντομα απέκτησε φήμη καθώς κατόρθωσε
να αποκαταστήσει τους αγωνιστές της αντίστασης για την απόπειρα δολοφονίας
εναντίον του Χίτλερ με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος στις 20 Ιουλίου του
1944. Ο Μπάουερ κατέρριψε τη ναζιστική επιχειρηματολογία επισημαίνοντας ότι το
καθεστώς δεν αντιπροσώπευε «ένα κράτος δικαίου, αλλά αδίκου» και έγινε ο
άνθρωπος που έστησε την πρώτη και μεγαλύτερη δίκη για τα εγκλήματα του
Ολοκαυτώματος σε ένα γερμανικό δικαστήριο. Περισσότεροι από 360 μάρτυρες κατέθεσαν ενώπιον του ορκωτού δικαστηρίου της
Φραγκφούρτης. Οι 211 από αυτούς ήταν επιζώντες του μεγαλύτερου στρατοπέδου
συγκέντρωσης και θανάτου του ναζιστικού καθεστώτος. «Θα μπορούσε να σκεφθεί
κανείς ότι ο Φριτς Μπάουερ το έκανε για να επεξεργαστεί την ιστορία ή για
λόγους εκδίκησης. Όμως ισχύει το αντίθετο: Πρόθεσή του ήταν η ανοικοδόμηση. Ο
Μπάουερ δεν ήθελε τη δίκη επειδή πίστευε ότι την άξιζε η παλιά Γερμανία, αλλά
επειδή τη χρειάζεται η νέα Γερμανία», εξηγεί ο Ρόνεν Στάινκε. (Deutsche Welle). Διαβάστε ολόκληρο
το άρθρο στο dw.de
Σχόλια