Μον.Πρωτ.Θεσ/νίκης 9461/2014: Αντιρρήσεις κατά της Ευρωπαϊκής
Διαταγής Πληρωμής: «… ο αντιρρησείων στρέφεται κατά της ..../2011 ευρωπαϊκής
διαταγής πληρωμής παραδεκτά ασκώντας τις προβλεπόμενες από το άρθρο 16 του
Καν(ΕΕ) 1896/2006 αντιρρήσεις. Ο ανωτέρω κανονισμός τροποποιήθηκε δυνάμει του
Καν(ΕΕ)936/2012 της Επιτροπής της 4ης Οκτωβρίου 2012 σχετικά με την τροποποίηση
των παραρτημάτων του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1896/2006 του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής
πληρωμής. Κατά το άρθρο 16 του ανωτέρω κανονισμού ορίζεται ότι: "1. Ο
καθού μπορεί να υποβάλει δήλωση αντιρρήσεων κατά της ευρωπαϊκής διαταγής
πληρωμής ενώπιον του δικαστηρίου προέλευσης χρησιμοποιώντας το τυποποιημένο
έντυπο F που παρατίθεται στο Παράρτημα VI, το οποίο του παρέχεται μαζί με την
ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής.
2. Η δήλωση αντιρρήσεων πρέπει να αποστέλλεται
εντός 30 ημερών από την ημερομηνία επίδοσης ή κοινοποίησης της διαταγής στον
καθού. 3. Ο καθού δηλώνει στη δήλωση αντιρρήσεων ότι αμφισβητεί την αξίωση,
χωρίς να πρέπει να προσδιορίζει τους σχετικούς λόγους. 4. Η δήλωση αντιρρήσεων
υποβάλλεται εγγράφως ή με οιοδήποτε άλλο μέσο επικοινωνίας αποδεκτό από το
κράτος μέλος προέλευσης και διαθέσιμο στο δικαστήριο προέλευσης,
συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών μέσων. 5. Η δήλωση αντιρρήσεων υπογράφεται
από τον αιτούντα ή, ενδεχομένως, από τον αντιπρόσωπο του...". Κατά δε την
επόμενη διάταξη του άρθρου 17 του Καν 1896/2006 ορίζεται ότι: 1. Σε περίπτωση
υποβολής δήλωσης αντιρρήσεων εντός της προβλεπομένης στο άρθρο 16, παράγραφος 2
προθεσμίας, η διαδικασία συνεχίζεται ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων του
κράτους μέλους προέλευσης σύμφωνα με τους συνήθεις κανόνες πολιτικής
δικονομίας, εκτός εάν ο αιτών έχει ζητήσει ρητά να λήξει η διαδικασία σε αυτή
την περίπτωση. Οταν ο αιτών επεδίωξε την ικανοποίηση της αξίωσής του με τη
διαδικασία ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής, καμία διάταξη του εθνικού δικαίου δεν
θίγει τη θέση του σε μεταγενέστερες τακτικές αστικές διαδικασίες. 2. Η μετάβαση
σε τακτική αστική διαδικασία κατά την έννοια της παραγράφου 1 διέπεται από το
δίκαιο του κράτους μέλους προέλευσης. 3. Ο αιτών ενημερώνεται για την τυχόν
υποβολή δήλωσης αντιρρήσεων εκ μέρους του καθού και για τυχόν μετάβαση σε
τακτικές αστικές διαδικασίες." Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων
προκύπτει ότι εναντίον της Ευρωπαϊκής Διαταγής Πληρωμής μπορούν να κατατεθούν
ενώπιον του Δικαστηρίου που την εξέδωσε αντιρρήσεις κατά αυτής, με βασική
συνέπεια την μετάβαση σε κατ` αντιδικία διαδικασία ενώπιον του αρμόδιου
δικαστηρίου, με εξαίρεση την περίπτωση που ο αιτών(καθ`ου η ανακοπή) ζήτησε
ρητά να λήξει η διαδικασία σε περίπτωση υποβολής Δήλωσης Αντιρρήσεων από τον
καθ`ου(βλ. Ποδηματά, Ευρωπαϊκή Διαταγή Πληρωμής, 2011, 149-150). Στην συνήθη
περίπτωση, όπως η κρινόμενη, που τέτοια ρητή δήλωση απουσιάζει, εισαγωγικό της
κατ`αντιδικία διαδικασίας δικόγραφο και θεμέλιο προσδιορισμού του αντικειμένου
της αποτελεί κατά μία γνώμη η αίτηση του δανειστή για την έκδοση της Ευρωπαϊκής
Διαταγής Πληρωμής (βλ. Ποδηματά, ό.π.,150,Καραμέρο,ΕλλΔνη 2008,354) με
αντικείμενο δίκης τη διάγνωση και την επιδίκαση της αξίωσης του δανειστή η
οποία ζητήθηκε με την έκδοση της Ευρωπαϊκής Διαταγής Πληρωμής σε συνδυασμό με
συμπληρωματική αγωγή του αιτούντος δανειστή (βλ.Ποδηματά,ό.π.,159 επ.,
Καραμέρο, ό.π.,255-256). Κατ` άλλη άποψη ο αιτών την ΕυρΔΠλ εφόσον αυτή
εκδόθηκε από ελληνικό δικαστήριο και ο καθ`ου έχει υποβάλλει αντιρρήσεις, πρέπει
να επισπεύσει κλήση προς συζήτηση της αξίωσής του ενώπιον του καθ` ύλη και κατά
τόπο αρμόδιου δικαστηρίου, την οποία θα επιδώσει στον αντίδικό του, όπως το
ίδιο μπορεί να πράξει και ο τελευταίος, ο οποίος, ωστόσο, παραμένει εναγόμενος
και όχι ανακόπτων και τότε ο εναγόμενος οφειλέτης μπορεί με το δικόγραφο των
προτάσεων του τη συζήτηση της υπόθεσης να υποβάλλει όλους του ισχυρισμούς του,
ακόμα και διαφορετικούς απ` αυτούς που ενδεχομένως ανέφερε στη δήλωση
αντιρρήσεων ή και πρόσθετους, όμοια όπως θα έκανε σε κάθε δίκη ως εναγόμενος,
καθότι με την επιδοθείσα ήδη σε αυτόν ΕυρΔΠλ, έτσι όπως οριοθετήθηκε στην
επίσης συγκοινοποιηθείσα αίτηση, είναι γνωστή η αιτία της αξίωσης. Ο δε αιτών
με τις προτάσεις του ή ακόμη και με προφορική δήλωση ενώπιον του δικαστηρίου
που καταχωρίζεται στα πρακτικά κατ`άρθρο 224 ΚΠολΔ μπορεί να συμπληρώσει,
διευκρινίσει ή ακόμη και να διορθώσει τους ισχυρισμούς, δίχως να μεταβάλλει την
ιστορική βάση τους και χωρίς να απαιτείται η άσκηση αγωγής ή συμπληρωματικής
αγωγής(έτσι ο Πανταζόπουλος, Ευρωπαϊκή Διαταγή Πληρωμής- Ερμηνεία
κατ`άρθρο.2012, άρθρο 17,σελ.225,228-229) ή δε απόφαση που θα εκδοθεί θα
ασχολείται ουσιαστικά με τη βασιμότητα της αξίωσης, την οποία θα αναγνωρίζει ή
όχι και δεν μπορεί να αποφαίνεται για την ακύρωση ή εξαφάνιση της ΕυρΔΠλ λόγω
μη συνδρομής των προϋποθέσεων έκδοσης της ή αντίθετα περί επικύρωσης
της(Πανταζόπουλος, ό.π.,231 με περ.παρ. σε ιταλική θεωρία). Τρίτη γνώμη θεωρεί
ότι είναι πάντως αναγκαίο ένα ενημερωτικό σημείωμα του οφειλέτη με τους
ισχυρισμούς του βάσει του δικαίου του κράτους μέρους προέλευσης της ΕυρΔΠλ(βλ.
Tsikrikas,ZZPInt 2009,231, πρβλ. κριτική Πανταζόπουλου,ό.π.,άρθρο
17,229,υπ.801). Τέταρτη, τέλος, άποψη θεωρεί ότι η άμυνα του οφειλέτη μπορεί να
λάβει χώρα με την κατάθεση δικογράφου προσθέτων λόγων ανακοπής, χωρίς η έλλειψη
εξειδίκευσης των λόγων "αρνήσεως" να θέτει ζητήματα απαραδέκτου κατά
το άρθρο 216 ΚΠολΔ,εφόσον το άρθρο 16§3 του Καν 1896/2006 ως ρύθμιση κοινοτικού
δικαίου κατισχύει ως κανόνας αυξημένης τυπικής ισχύος , η δε υλοποίηση της
μετάβασης στους συνήθεις κανόνες της πολιτικής δικονομίας να λαμβάνει χώρα με
κατάθεση κλήσης προς συζήτηση (βλ.Γιαννόπουλο,ΕπΠολΔ 2008,134 επ.,141)».
(τνπ Nomos)
Σχόλια