Αστική Ευθύνη του Δημοσίου (νομολογία)

Αστική Ευθύνη Ελληνικού Δημοσίου – Χρηματική Ικανοποίηση για αποκατάσταση ηθικής βλάβης λόγω παράνομης παράλειψης επιλογής σε θέση Προϊσταμένου Διεύθυνσης : Με την 14869/2014 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 4ο Μονομελές) έγινε εν μέρει δεκτή αγωγή του ενάγοντος και υποχρεώθηκε το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο να του καταβάλει το ποσό των 3.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που αυτός υπέστη από την παράνομη παράλειψη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας να τον επιλέξει σε θέση Προϊσταμένου Διεύθυνσης με τις υπ’ αριθ. 442/23-01-1998 και 515/7-10-1999 αποφάσεις του. Κρίθηκε ότι, δεδομένου ότι, οι ως άνω αποφάσεις του παραπάνω Υπηρεσιακού Συμβουλίου ακυρώθηκαν από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, λόγω έλλειψης νόμιμης αιτιολογίας και στη συνέχεια με το υπ’ αριθ. 621/21-09-2001 πρακτικό του ανωτέρω Υπηρεσιακού Συμβουλίου αυτός προήχθη εν τέλει στη θέση του Προϊσταμένου Διέυθυνσης, από τις ανωτέρω παράνομες πράξεις της Διοίκησης, ο ενάγων υπέστη προσβολή της προσωπικότητας του, αφού θίχτηκε η τιμή και το κύρος του στο υπηρεσιακό του περιβάλλον αλλά και ψυχική ταλαιπωρία καθόσον αναγκάστηκε να εμπλακεί δύο φορές σε δικαστικό αγώνα προκειμένου να δικαιωθεί.

Αστική ευθύνη Ν.Π.Δ.Δ.- Χρηματική Ικανοποίηση για αποκατάσταση ηθικής βλάβης λόγω παράνομης αρνήσεως των οργάνων του Τ.Ε.Ε. για εγγραφή στα μητρώα μελών του και χορήγηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος: Με την 13536/2013 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 25ο Τριμελές) έγινε εν μέρει δεκτή αγωγή της ενάγουσας και υποχρεώθηκε το εναγόμενο να της καταβάλει το ποσό των 3.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που αυτή υπέστη λόγω της παράνομης αρνήσεως των οργάνων του Τ.Ε.Ε. για εγγραφή της στα μητρώα μελών του Τ.Ε.Ε. και χορήγηση άδειας ασκήσεως στην Αθήνα του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα.  Κρίθηκε ότι, λόγω της παράνομης αυτής πράξεως στερήθηκε της δυνατότητας της να ασκήσει το επάγγελμα του αρχιτέκτονα αλλα και του δικαιώματός της να συμμετάσχει στην επαγγελματική και οικονομική ζωή της χώρας, ενώ συνεπεία της παράνομης αυτής πράξεως δεν εξελίχθηκε επαγγελματικώς και οικονομικώς, με αποτέλεσμα να προσβληθεί η προσωπικότητά της.  Κρίθηκε ωστόσο, ως προς την αξίωση της ενάγουσας για απώλεια εισοδημάτων, ότι η έλλειψη ιδιαίτερης επαγγελματικής εμπειρίας της και η φύση του επαγγέλματός της ως ελεύθερου επαγγέλματος δε θα δικαιολογούσαν, μετά βεβαιότητας, την πρόσληψη της σε αρχιτεκτονικό γραφείο με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, για την οποία μάλιστα απασχόληση θα αμειβόταν με το βασικό μηνιαίο μισθό.  Για τους ίδιους λόγους, δεν προκύπτει η προσδοκία του κέρδους που προσδιορίζει η ενάγουσα από την ως άνω απασχόλησή της βάσει της, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, πιθανότητας προσλήψεως της με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας κατά τα ανωτέρω.  Τέλος, εφόσον η ως άνω απασχόληση της δεν παρίσταται βέβαιη ούτε πιθανή και η ενάγουσα συναρτά την προσαύξηση του εισοδήματος της κατά 25% λόγω ιδιωτικής πελατείας με την απασχόλησή της σε αρχιτεκτονικό γραφείο, κρίθηκε ότι, δεν πιθανολογείται η απόκτηση από αυτήν των αιτούμενων με την αγωγή των αντίστοιχων ποσών διαφυγόντος κέρδους ή άλλων ποσών τέτοιου κέρδους. (Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών)