Αστική ευθύνη Δήμου για παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων - Προσωρινή επιδίκαση απαίτησης - Ακύρωση άρνησης χορήγησης φορ. ενημερότητας (νομολογία)

Αστική Ευθύνη Δήμου – Χρηματική Ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από παράνομη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων

Με την 5573/2014 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 30ο Μονομελές) έγινε εν μέρει δεκτή αγωγή του ενάγοντος, με την οποία ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Δήμος να του καταβάλει το ποσό των 30.000,00 ευρώ, ως αποζημίωση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη, κατά τους ισχυρισμούς του, από παράνομη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.  Κρίθηκε ότι, με τη χρήση από τα όργανα του εναγόμενου Δήμου φωτοτυπικού αντιγράφου παραβόλου χαρτοσήμου ως υποδείγματος σε εμφανές σημείο εντός του χώρου του Ληξιαρχείου Αθηνών, ο εναγόμενος Δήμος προέβη στην παράνομη επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων του ενάγοντος, κατά παράβαση του ν. 2472/1997, ήτοι στην ανακοίνωση στοιχείων που αφορούν σε θέματα σχετικά με την προσωπική και οικογενειακή του κατάσταση και την ιδιωτική του ζωή, τα οποία δεν ήταν απαραίτητο να ανακοινωθούν, δεδομένου ότι από καμία διάταξη νόμου δεν επιβάλλεται η χάριν υποδείγματος ανάρτηση εντύπου περιέχοντος τα στοιχεία δημότη. 
Επιδικάστηκε το ποσό των 7.000,00 ευρώ ως αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης, αφού λήφθηκαν υπόψη οι συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, το είδος, η διάρκεια και η βαρύτητα της προσβολής, η έκταση που αυτή έλαβε στον κοινωνικό και επαγγελματικό κύκλο του ενάγοντος και τέλος, η κοινωνική και η οικονομική κατάσταση των διαδίκων μερών.          

Προσωρινή επιδίκαση απαίτησης – Άρθρο 211 Κ.Δ.Δ.

Με τη 1130/2014 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 7ο Τριμελές) έγινε εν μέρει δεκτή αίτηση του αιτούντος και υποχρεώθηκε το καθ’ ου Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει σε αυτόν, προσωρινά, το ποσό των 2.000,00 ευρώ μέχρις ότου εκδοθεί απόφαση επί της ασκηθείσης καταψηφιστικής αγωγής του.  Με την τελευταία αιτείτο την καταβολή σε αυτόν του ποσού των 14.848,00 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στην προσαύξηση ποσοστού 8% επί του επιδόματος υπηρεσίας αλλοδαπής λόγω τέκνου και 16% λόγω τέκνων, την οποία δεν είχε λάβει για το χρονικό διάστημα που υπηρετούσε κατόπιν απόσπασης του στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας, προς εκτέλεση καθηκόντων προσωπικού ασφαλείας στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος.  Το Δικαστήριο αφού έλαβε υπόψη ότι: 1) η καταψηφιστική του αγωγή δεν είναι προδήλως απαράδεκτη ή αβάσιμη, 2) οι καταβαλλόμενες μηνιαίες αποδοχές του αιτούντος είναι ιδιαίτερα χαμηλές και δεν υπερβαίνουν το ποσό των 650,00 ευρώ (αφού παρακρατείται από το μισθό του μηνιαίως το ποσό των 343,41 ευρώ για τοκοχρεολύσια δανείων), οι οποίες ενόψει των αυξημένων υποχρεώσεών του προς τα πιστωτικά Ιδρύματα, δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση των συνήθων υποχρεώσεων και βιοτικών αναγκών της τετραμελούς οικογενείας του, πιθανολόγησε ότι ο αιτών τελεί σε ιδιαίτερη δυσχέρεια και κινδυνεύει η επιβίωση του ίδιου και της οικογένειάς του και ως εκ τούτου, συντρέχει λόγος προσωρινής επιδίκασης στον ίδιο ποσού 2.000,00 ευρώ.      

Ακύρωση άρνησης χορήγησης φορολογικής ενημερότητας

Με την 3154/2014 απόφαση της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών έγινε δεκτή προσφυγή της προσφεύγουσας εταιρείας και ακυρώθηκε άρνηση χορήγησης σε αυτήν αποδεικτικού ενημερότητας χρεών της προς το Δημόσιο, η οποία εκδηλώθηκε με ενυπόγραφη σημείωση υπαλλήλου επί της από 7-03-2013 σχετικής αίτησης της προς τη Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών.  Κρίθηκε ότι, αφού η προσφεύγουσα, η οποία ετέθη υπό καθεστώς αναδιοργάνωσης με την 1000/2010 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και προέβη τον Ιούνιο του 2011 στην πλήρη εξόφληση της απαίτησης του Ελληνικού Δημοσίου στα πλαίσια του ως άνω σχεδίου αναδιοργάνωσης, καταβάλλοντας το ποσό των 64.461,14 ευρώ, που του αναλογούσε, βάσει του σχεδίου, ο εν λόγω τρόπος ικανοποίησης της απαίτησης του καθού, συνιστά για την οφειλή αυτή νόμιμη τακτοποίησή της, κατά την έννοια της παρ. 3 του άρθρου 26 του ν. 1882/1990 (Φ.Ε.Κ. Α΄43), η οποία καθιστά, κατά τον κρίσιμο χρόνο, επιτρεπτή τη χορήγηση ενημερότητας.   

Πρόστιμο από αχρεωστήτως καταβληθείσα κοινοτική ενίσχυση – Παραγραφή

Με την 8775/2014 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 5ο Τριμελές) έγινε δεκτή προσφυγή και ακυρώθηκε η με αριθμό 56876/16-09-2009 απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, με την οποία επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 29.502,80 ευρώ, ίσο με το τριπλάσιο του ποσού της ενισχύσεως που φέρεται ότι καταβλήθηκε στην προσφεύγουσα εταιρεία, αχρεωστήτως, κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Νοέμβριο του έτους 1994 κατ’ εφαρμογή του άρθρου 28 του ν. 2520/1997 (Φ.Ε.Κ. Α΄173) και η οποία εκδόθηκε κατόπιν επαναλήψεως διαδικασίας έκδοσης της.  Κρίθηκε ότι το δικαίωμα του Δημοσίου να αναζητήσει το ένδικο αχρεωστήτως καταβληθέν ποσό κοινοτικής ενίσχυσης καθώς και να επιβάλει το σχετικό πρόστιμο είχε παραγραφεί, δεδομένου ότι από τη διαπίστωση της αχρεώστητης καταβολής κοινοτικής ενίσχυσης, με τη σύνταξη της υπ’ αριθ 438/10-02-1995 εκθέσεως ελέγχου των αρμοδίων οργάνων του Ο.Ε.Ε.Ε. μέχρι την κοινοποίηση στην προσφεύγουσα στις 30-07-2003 της αρχικής πράξης περί αναζητήσεως των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών επιβολής προστίμου για τους μήνες Σεπτέμβριο – Νοέμβριο 1994 είχε παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας.   

Άρση των προβλεπόμενων στο άρθρο 14 του ν. 2523/1997 περιοριστικών μέτρων

Με την 3307/2014 απόφαση της Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών έγινε εν μέρει δεκτή προσφυγή του προσφεύγοντος και ακυρώθηκε η ΔΝΥ 111331 ΕΞ 2013 ΕΜΠ/5-08-2013 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, με την οποία απορρίφθηκε η 25571/11-06-2013 αίτησή του περί άρσης των προβλεπόμενων στο άρθρο 14 του ν. 2523/1997 περιοριστικών μέτρων, που του είχαν επιβληθεί με την 19773/2-05-2013 πράξη του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Μεγάλων Επιχειρήσεων, λόγω της ιδιότητας του ως διευθύνοντος συμβούλου εταιρείας, η οποία, όπως διαπιστώθηκε κατόπιν διενεργηθέντος εξωλογιστικού προσδιορισμού των εισοδημάτων της, δεν απέδωσε φόρο εισοδήματος και φόρο προστιθέμενης αξίας, που υπερέβαινε τα όρια του εδαφίου α΄ της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 (Φ.Ε.Κ. Α΄179), όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το ν. 3296/2004 (Φ.Ε.Κ. Α΄253).  Κρίθηκε ότι, η φορολογική αρχή δεν απέδειξε ότι η ως άνω εταιρεία κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο ο προσφεύγων διατέλεσε διευθύνων σύμβουλος αυτής, δεν απέδωσε Φ.Π.Α. το συνολικό ύψος του οποίου υπερβαίνει το προβλεπόμενο στην παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου. (πηγή: Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών)