Aναγκαστική απαλλοτρίωση - Αυθαίρετα - Δασικές εκτάσεις - Υδατικοί πόροι (νομολογία ΣτΕ)

-ΣτΕ 4089/2014 (Ε): Ο κανόνας της αυτοδίκαιης άρσης των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων στην περίπτωση της μη συντέλεσής τους εντός ενός και ημίσεως έτους από την δημοσίευση της δικαστικής απόφασης προσωρινού ή οριστικού καθορισμού της σχετικής αποζημίωσης ισχύει και επί ρυμοτομικών απαλλοτριώσεων, ανεξαρτήτως ειδικότερου χαρακτηρισμού του ακινήτου από την άποψη της αρχαιολογικής νομοθεσίας / οι θεσπιζόμενοι με τον ν. 3028/2002 περιορισμοί είναι αυτοτελείς και ισχύουν ανεξάρτητα από τον χαρακτηρισμό του ακινήτου ως κοινόχρηστου, κοινωφελούς ή οικοδομήσιμου.

-ΣτΕ 4079/2014 (Ε/7μ): Το Δικαστήριο έχοντας σχετική δικαιοδοσία και κατά μερική αποδοχή της αιτήσεως, πρέπει να διατάξει την αναστολή εφαρμογής του προσβαλλομένου πρωτοκόλλου από τη Διοίκηση μέχρι να εκδοθεί η πράξη της, με την οποία σε συμμόρφωση με την προηγούμενη ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου είτε θα κάνει δεκτό το αίτημα του αρχικού αιτούντος και θα αναχαράξει την οριογραμμή του αιγιαλού κατά τρόπο ώστε να μην περιλαμβάνονται σε αυτόν τα επίμαχα κτίσματα, οπότε θα ανακαλέσει το προσβαλλόμενο πρωτόκολλο ενημερώνοντας παραλλήλως την αρμόδια για την εφαρμογή της νομοθεσίας περί αυθαιρέτων πολεοδομική αρχή είτε θα απορρίψει αιτιολογημένως το αίτημα ή θα το κάνει δεκτό, αλλά κατά τρόπο ώστε οι ως άνω κατασκευές και τα κτίσματα να παραμένουν εντός αιγιαλού, οπότε θα πρέπει να προχωρήσει στην εφαρμογή του πρωτοκόλλου.

-ΣτΕ 4078/2014 (Ε/7μ): Στην περίπτωση που ο δασάρχης διαπιστώνει ότι ορισμένη έκταση έχει κηρυχθεί ως αναδασωτέα οφείλει είτε να απόσχει του χαρακτηρισμού της είτε να περιορισθεί στην διαπίστωση ότι η έκταση έχει κηρυχθεί ως αναδασωτέα και υπάγεται στη δασική νομοθεσία εξ αυτού του λόγου, χωρίς, όμως, να έχει προηγηθεί άλλος χαρακτηρισμός, οπότε και πάλι ο χαρακτηρισμός της ως δασικής νοείται μόνον ως ευθεία απόρροια του χαρακτήρα της ως αναδασωτέας, η πράξη χαρακτηρισμού υπόκειται στην ενδικοφανή διαδικασία ενώπιον των επιτροπών επιλύσεως δασικών αμφισβητήσεων μόνον, κατά το μέρος που ο ενδιαφερόμενος αμφισβητεί το γεγονός ότι η έκταση έχει πράγματι κηρυχθεί αναδασωτέα / αν δε η πράξη χαρακτηρισμού ακυρωθεί διότι δεν έχει κηρυχθεί αναδασωτέα, πρέπει να ακολουθήσει ο πρωτογενής χαρακτηρισμός της ως δασικής ή μη από τον αρμόδιο δασάρχη / οι επιτροπές οφείλουν να απόσχουν από τον χαρακτηρισμό και να παραπέμψουν την υπόθεση στο αρμόδιο για την κήρυξη της έκτασης ως αναδασωτέας διοικητικό όργανο, εφ’ όσον διαπιστώσουν ότι η έκταση οφείλει να κηρυχθεί ως αναδασωτέα / σύμφωνα με γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, οι τυπικές πλημμέλειες της συγκρότησης συλλογικού οργάνου επιφέρουν την ακυρότητα της απόφασής του μόνον εφ’ όσον από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι οι πλημμέλειες αυτές είτε μπορούσαν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, να ασκήσουν επιρροή στο περιεχόμενο της ληφθείσας απόφασης, είτε αποστέρησαν τον διοικούμενο από μία διαδικαστική εγγύηση, τεθείσα υπέρ του από τον νομοθέτη.

-ΣτΕ 4077/2014 (Ε/7μ): Οι διαφορές που προκαλούνται από την προσβολή αδειών χρήσης και έργων αξιοποίησης υδατικών πόρων ή άλλων συναφών ατομικών διοικητικών πράξεων, η έκδοση των οποίων χωρεί κατά νόμο, μόνο ύστερα από περιβαλλοντικό έλεγχο και την έγκριση των όρων με σκοπό την μείωση των επιπτώσεων του έργου ή της δραστηριότητας στο περιβάλλον, εξακολουθούν να αποτελούν ακυρωτικές διαφορές υπαγόμενες στο Συμβούλιο της Επικρατείας. 

(ste.gr)