Ποινή οριστικής παύσης δικαστικού λειτουργού - Οχήματα με ξένες πινακίδες - Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου - Αστική ευθύνη Ανεξάρτητων Αρχών (νομολογία ΣτΕ)

ΣτΕ 1742/2015 (Ολ): Η αίτηση περί επαναλήψεως της πειθαρχικής δίκης, η οποία κατέληξε στην έκδοση αποφάσεως επιβολής σε δικαστικό λειτουργό της ποινής της οριστικής παύσης, δεν αποτελεί ένδικο μέσο, με το οποίο επιδιώκεται ο από νομικής και ουσιαστικής πλευράς έλεγχος της εν λόγω αποφάσεως, αλλά μία έκτακτη διαδικασία, η οποία αποβλέπει στην αποκατάσταση της αδικίας που υπέστη ο δικαστικός λειτουργός από αντικειμενικώς εσφαλμένη απόφαση, το σφάλμα της οποίας προκύπτει από προϋπάρχον άγνωστο σε αυτόν αποδεικτικό υλικό, το οποίο θα ηδύνατο, αν ήταν γνωστό στο δικαστήριο

κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεώς του, να ασκήσει αποφασιστική επιρροή στο σχηματισμό της κρίσης του. Προκειμένου δε να θεωρηθούν ως νέα τυχόν ανακαλυφθέντα μεταγενεστέρως αποδεικτικά στοιχεία, πρέπει τα εν λόγω στοιχεία να προϋπήρχαν της αποφάσεως και να υφίστατο αντικειμενική αδυναμία προσκομιδής τους στην διεξαχθείσα ποινική δίκη, οφειλόμενη σε ανωτέρα βία.

ΣτΕ 2396/2015 (Β): Προκειμένου ειδικώς περί αυτοκινήτων οχημάτων που κυκλοφορούν στην Ελλάδα με ξένες πινακίδες κυκλοφορίας η προβλεπόμενη από το άρθρο 100 του Τελωνειακού Κώδικα γνώση, η οποία απαιτείται για την επιβολή πολλαπλού τέλους, δύναται να προκύψει και από μόνη την μη κατοχή αδείας κυκλοφορίας από τον οδηγό των οχημάτων αυτών, κατά τον χρόνο της κυκλοφορίας τους εντός της Ελλάδας.

ΣτΕ 2567/2015 (Ολ): Η κρίση ως προς το έκτακτο των περιστάσεων και το εξαιρετικώς επείγον και απρόβλεπτο της ανάγκης που επέβαλε την έκδοση πράξεως νομοθετικού περιεχομένου δεν υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο, κατ’ άρθρο 44 παρ 1 Σ, διότι συνδέεται με την εκτίμηση της ανάγκης του μέτρου, η οποία ανάγεται στη σφαίρα της πολιτικής ευθύνης των οργάνων που, κατά το Σύνταγμα, ασκούν, στην περίπτωση αυτή, την νομοθετική εξουσία.

ΣτΕ 2783/2015 (Α/7μ): Τα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ έχουν εφαρμογή και για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων των ανεξάρτητων αρχών κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, υπό την έννοια ότι οι αρχές αυτές ενέχονται σε αποζημίωση από τέτοιες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων τους, εφ’ όσον αυτές έχουν ίδια νομική προσωπικότητα είτε, χωρίς να έχουν νομική προσωπικότητα, έχουν για την πραγμάτωση του σκοπού τους οικονομική αυτοτέλεια σε σχέση με το Δημόσιο, άλλως, στην περίπτωση δηλαδή που δεν συντρέχει κάποια από τις πιο πάνω προϋποθέσεις, η σχετική ευθύνη ανήκει στο Δημόσιο, το οποίο και νομιμοποιείται παθητικώς ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων σε περίπτωση ασκήσεως σχετικής αγωγής. (ste.gr)