Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε με
την απόφαση L.E. κατά Ελλάδας (71545/12) το ελληνικό κράτος για παραβίαση
των υποχρεώσεών του
από το άρ. 4 ΕΣΔΑ, λόγω παράλειψης των αστυνομικών και
εισαγγελικών αρχών να λάβουν, εντός ευλόγου χρόνου, τα προσήκοντα μέτρα
προστασίας της προσφεύγουσας και διερεύνησης της υπόθεσής της. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα, Νιγηριανή υπήκοος, εισήλθε
παρανόμως στη χώρα, συνοδευόμενη από τον συμπατριώτη της Α, ο οποίος,κατά τους ισχυρισμούς της, αφού της αφαίρεσε το διαβατήριο, την εξανάγκασε σε πορνεία – Αφού συνελήφθη επανειλημμένα για παραβίαση της νομοθεσίας περί αγοραίου έρωτα, η προσφεύγουσα κατήγγειλε στην αστυνομία ότι εξαναγκαζόταν στην πορνεία από τον Α – Διαπιστώνεται παραβίαση των ανωτέρω θετικών υποχρεώσεων του κράτους υπό στοιχ. (ii) και (iii), δεδομένου ότι (α) ο χαρακτηρισμός της προσφεύγουσας ως θύματος σωματεμπορίας από την εισαγγελική αρχή, έγινε καθ’ υπέρβαση του ευλόγου χρόνου (περίπου εννέα μήνες μετά από την υποβολή της καταγγελίας της), ενόψει και του ότι δεν συμπεριελήφθη εγκαίρως στο φάκελο της υπόθεσης, λόγω αμέλειας των αστυνομικών, η μαρτυρία της διευθύντριας της οργάνωσης “Νέα Ζωή”, που επιβεβαίωνε τη σεξουαλική εκμετάλλευσή της, τούτο δε ενδέχεται να είχε αρνητικές συνέπειες στην προσωπική κατάσταση της προσφεύγουσας, καθόσον αυτή παρέμεινε κρατούμενη περίπου για τρεις μήνες, ενώ αν κατά το χρονικό αυτό διάστημα είχε αναγνωρισθεί ως θύμα, θα μπορούσε να είχε αφεθεί ελεύθερη, δυνάμει του άρ. 12 του ν. 3064/2002 και (β) η διερεύνηση της υπόθεσης από τις ελληνικές αρχές δεν έγινε με την προσήκουσα επιμέλεια, λαμβανομένου υπόψη, πρώτον, ότι, αρχικά, η καταγγελία της προσφεύγουσας απορρίφθηκε από τον αρμόδιο εισαγγελέα, που δεν είχε στη δικογραφία την προαναφερόμενη μαρτυρία, λόγω παράλειψης των αστυνομικών, δεύτερον, ότι η υπόθεση επανεξετάσθηκε κατόπιν σχετικού αιτήματος της προσφεύγουσας και όχι αυτεπαγγέλτως από την εισαγγελία, κατόπιν της προσθήκης της εν λόγω κατάθεσης στη δικογραφία, τρίτον, ότι η σχετική ποινική δίωξη ασκήθηκε περίπου πέντε μήνες μετά, χωρίς να προκύπτουν οι λόγοι της αδράνειας κατά το χρονικό αυτό διάστημα, τέταρτον, ότι η αστυνομία προσπάθησε ανεπιτυχώς να εντοπίσει τον Α σε ορισμένη διεύθυνση, παραλείποντας να ψάξει σε δύο άλλες διευθύνσεις που είχε υποδείξει η προσφεύγουσα και να συλλέξει πληροφορίες από άλλες πηγές, πέμπτον, ότι η ποινική προδικασία διήρκεσε πάνω από τέσσερα έτη, χωρίς να δικαιολογούνται οι καθυστερήσεις σε διάφορα στάδιά της, και, έκτον, ότι δεν προκύπτει ότι οι ελληνικές αρχές ανέλαβαν πρωτοβουλίες για την ανεύρεση του Α, λ.χ. δεν ζήτησαν από τις αρχές της Νιγηρίας τη συνδρομή τους για τον εντοπισμό και τη σύλληψή του. Δείτε περισσότερα για την απόφαση εδώ. (humanrightscaselaw.gr)
Σχόλια