του Γιώργου Καζολέα, δικηγόρου
Η αποχή των δικηγόρων δεν είναι απεργία των εργαζόμενων στην
καθαριότητα ή στα μέσα μεταφοράς, ούτε καν απεργία δημοσίων υπαλλήλων που δεν
εμφανίζονται στα γραφεία των δημοσίων υπηρεσιών. Οι δικηγόροι είναι ελεύθεροι
επαγγελματίες, όπως οι μηχανικοί, οι υδραυλικοί ή οι οδοντίατροι. Δεν άκουσα
ποτέ περί απεργίας των τελευταίων. Το να κλείσεις το δικηγορικό σου γραφείο δεν
είναι σαν να κλείνουν οι αγρότες την εθνική οδό, ούτε σαν να κλείνουν οι
εργαζόμενοι τις χωματερές. Ποιόν πλήττει η δικηγορική αποχή; Μόνο τον απέχοντα
δικηγόρο
στην πράξη. Από την (μακρινή) αναβολή της δικασίμου αντιθέτως πολλοί
επωφελούνται ή έστω ανακουφίζονται μεταθέτοντας το πρόβλημα για αργότερα: Οι
εναγόμενοι και οι κατηγορούμενοι επωφελούνται, οι ενάγοντες, τώρα στην κρίση,
ανακουφίζονται μια και δεν έχουν να πληρώσουν αμοιβή δικηγόρου και δικαστικά έξοδα, οι δε δικαστές και δικαστικοί υπάλληλοι "προσεύχονται" για αποχές δικηγόρων:
λιγότερη δουλειά, τα ίδια λεφτά. Το κράτος απλά μεταθέτει για λίγο αργότερα την
είσπραξη κάποιων εσόδων από τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων. Οι έμμισθοι δικηγόροι δουλεύουν
κανονικά στα γραφεία τους και επίσης πληρώνονται κανονικά, απλά χάνουν
κάποια δικαστήρια. Ποιόν πλήττει λοιπόν η δικηγορική αποχή; Το μάχιμο δικηγόρο μόνο που ζεί από τις αμοιβές των παραστάσεων κι όταν αυτές χάνονται (χάσιμο είναι
όταν η αναβολή πάει για το μακρινό αβέβαιο μέλλον) χάνεται και το ψωμί της ημέρας,
του μήνα κλπ. Η αποχή των δικηγόρων δεν αγγίζει τον πολίτη και γι αυτό ποτέ
μέχρι σήμερα δεν έφερε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, απλά αποτέλεσε το άλλοθι
των δικηγορικών συλλόγων που ήθελαν να φανεί στα μέλη τους η δυναμική δήθεν
αντίστασή τους. Θα πρέπει λοιπόν ως φορείς προστασίας των συμφερόντων των
δικηγόρων να επινοήσουν άλλους τρόπους και μοχλούς πίεσης αποτελεσματικούς,
γιατί η αποχή το μόνο που κάνει είναι να φέρνει όλο και πιο κοντά αυτό που ο κλάδος
φοβάται ότι θα του συμβεί.
Σχόλια
Όπως γίνεται αντιληπτό, για να έχεις ισχυρή θέση σε μια διαπραγμάτευση θα πρέπει να έχεις συγκεκριμένη λεπτομερή αντιπρόταση και σε τεχνικό επίπεδο. Και τούτο ισχύει ειδικά σήμερα που τα νομοσχέδια περνούν από έγκριση των πιστωτών μας!
Το να κλείνουμε τα γραφεία ενδεχομένως επ' αόριστον δεν συνιστά καν μέθοδο πίεσης, γιατί όπως ορθά σημειώθηκε, μόνο εμείς (και οι πελάτες μας) υφιστάμεθα ζημία, τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και από πλευράς καθυστέρησης απονομής της δικαιοσύνης.
Η αποχή λοιπόν, κατ' εμέ, σημαίνει παραδοχή της αποτυχίας να διαπραγματευτουμε.
κε συνάδελφε, το γεγονός ότι κάποιοι από εμάς ενδεχομένως να μην μπορούν να αντέξουν άλλες αποχές και μάλιστα αορίστου διαρκείας δεν σημαίνει ότι είναι βολεμένοι, όπως τους χαρακτηρίζετε.
Από όσο βλέπω την τελευταία πενταετία πάμε από αποχή σε αποχή είτε εμείς είτε οι δικαστές είτε οι γραμματείς με αποτέλεσμα όλα να πάνε πίσω.
Δεν μπορούμε να εισπράξουμε, διώχνουμε συνεργάτες, καθώς δεν μπορούμε να τους πληρώνουμε, τα γραφεία τα κρατάμε μετά βίας, οι πελάτες μας και αυτοί πάνε από το κακό στο χειρότερο, ώστε φτάνουν να μας χρωστάνε, πράγματα που ο καθένας από εμάς που ανήκει στον κλάδο πάνω κάτω βιώνει και γνωρίζει.
Από εκεί και στο εξής, ας μας πει η Ολομέλεια τι αντιπρόταση έκανε. Έβλεπε ότι τα πράγματα τα τελευταία χρόνια οδεύουν προς την κατεύθυνση που πήραν σήμερα.
Θέλω να δω αντιπροτάσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες και όχι απειλές εν όψει του νομοσχεδίου του οποίου η ψήφιση επίκειται.
Είχε το χρόνο να βάλει επιστήμονες να καταρτίσουν σχέδια, ώστε να μας λάβει σοβαρά και η Τρόικα, αλλά ουδέν έπραξε. Μόνο πυροτεχνήματα αποχών που μετά από λίγο καιρό θα σβήσουν.
Αυτό που εν ολίγοις, θέλω να πω είναι ότι θυμόμαστε να απέχουμε, όταν πια είναι πολύ αργά και δεν κινητοποιούμαστε ως κλάδος, όταν πράγματι χρειάζεται και μπορούμε να διαμορφώσουμε καταστάσεις.