Το “pink ghetto” είναι μια σειρά άρθρων της νομικής
ιστοσελίδας «above the law» στην οποία αναφέρονται πραγματικές ιστορίες που
συμβαίνουν στο νομικό επάγγελμα, ένα από τα πιο σεξιστικά επαγγέλματα, όπως αναφέρεται
χαρακτηριστικά. Στο άρθρο εξιστορούνται περιστατικά που εστάλησαν με email από
αναγνώστες και αφορούν σεξουαλική παρενόχληση σε μικρές και μεγάλες δικηγορικές
εταιρίες. Όπως προτρέπει τους αναγνώστες η συντάκτης του άρθρου Staci Zaretsky, "όταν βλέπετε παρόμοια
περιστατικά να συμβαίνουν, μιλήστε, μαζί μπορούμε να εμπνεύσουμε την αλλαγή,
ώστε να σταματήσει αυτή η τόσο ενοχλητική συμπεριφορά που είναι τόσο διαδεδομένη
στο νομικό χώρο".
Μερικές από τις μαρτυρίες: «Βρισκόμουν σε μία συνάντηση με
πολλούς άνδρες εταίρους και έναν ακόμα άνδρα συνεργάτη. Δεν τους γνώριζα,
ήμουν νέα στην ομάδα που χειριζόταν την υπόθεση. Στο μέσο της συνάντησης, ένας από
τους εταίρους σηκώθηκε από την καρέκλα του, περπάτησε προς το μέρος που
καθόμουν, πίεσε την πλάτη της καρέκλας μου πιέζοντάς με στο τραπέζι και άρχισε
να μου τρίβει τους ώμους. Προσπάθησα να τον σπρώξω μακριά, χωρίς αποτέλεσμα.
Δεν ήθελα να δημιουργηθεί σκηνή μιας και ήμουν ένα στην ομάδα, κανείς από τους υπολοίπους
δεν είπε λέξη, εκείνος γύρισε στο
κάθισμά του…»
«Καθάριζα το γραφείο μου μετά από μια σημαντική υπόθεση και ένας
εταίρος μπήκε και μου είπε «θα θελα να σου καθαρίσω τα συρτάρια…θες βοήθεια;» Ο
ίδιος εταίρος μου είπε αργότερα ότι θα έπρεπε να φοράω κάθε μέρα γόβες στιλέτο,
ενώ πιο μετά έβαλε το χέρι του στο γόνατό μου σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση...».
«Μετά από πολλούς μήνες στην πρώτη μου δουλειά ως δικηγόρος,
ο αρχαιότερος εταίρος ξεκίνησε να μου δίνει δουλειά, να με πηγαίνει για γεύμα
και γενικά να συμπεριφέρεται σαν μέντοράς μου. Μια μέρα στάθηκε μπροστά στο
γραφείο μου μια τσάντα δώρου. Μου είπε ότι στις πρόσφατες διακοπές με τη σύζυγό
του, βρήκε κάποια ενδιαφέροντα σκουλαρίκια που είχε αγοράσει για μένα επειδή
είχε προσέξει ότι πάντα φορούσα «εξωτικά» σκουλαρίκια…» Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στο abovethelaw.com
Σχόλια
Από τη μία πλευρά άντρες "αφεντικά" που προσλαμβάνουν μόνο κοπέλες αναγράφοντας μάλιστα στη σχετική αγγελία "ζητείται νέα συνεργάτης/ασκούμενη". Όχι μόνο δηλαδή θέλουν κοπέλες αλλά αυτές να είναι και μικρούλες. Και ο λόγος: η μικρή αμάθη κοπελίτσα που δεν ξέρει τι της γίνεται δε θα σου αντιμιλήσει, δεν θα φωνάξει ή θα διαμαρτυρηθει, μπορείς να της φωνάξεις, να την έχεις σαν χαμάλη. Αυτή όμως θα υπακούει. Ενώ στο αγόρι συνεργάτη δυσκολότερα φωνάζεις και ξεσπάς τα νεύρα σου!
Από την άλλη δεν είναι τυχαίο ότι τα γραφεία τέτοιου είδους αλλάζουν συνέχεια συνεργάτες (κοπέλες) προτιμώντας πάντα συγκεκριμένη ηλικία πολλές φορές και ορισμένου τύπου εξωτερική εμφάνιση (άσχετα που δεν το λένε ρητά).
Συχνά παρατηρώ ότι τα αφεντικά περιφέρουν τις συνεργάτιδες καμαρώνοντας ποιος έχει την ωραιότερη!
Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι δεν φταίνε και οι γυναίκες συνάδελφοι καθώς η πλειονότητα δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το επάγγελμα του δικηγόρου, παρά μόνο για το φαίνεσθαι, την εικόνα, το prestige, φτάνοντας και σε σημεία υπερβολής πχ αμφίεση που παραπέμπει στα μπουζούκια. Αρκούνται λοιπόν και οι ίδιες στο ρόλο της γλάστρας και της χαζής που απλά ομορφαίνει το γραφείο και υποδέχεται τους πελάτες.
Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια και ειδικά με την κρίση που πλήττει το επάγγελμα μας αυξάνεται ο αριθμός των γάμων μεταξύ συναδέλφων με εξαιρετικά μεγάλη διαφορά ηλικίας πχ νέα 25χρονη συνεργάτης με 45άρη ή και 50άρη και άνω δικηγορο, τον οποίο κατά κύριο λόγο είχε αφεντικό.
Και μην μου πείτε ότι ο έρως χρόνια δεν κοιτά, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι η νεαρή δικηγόρος που από επαγγελματικης άποψης δεν είχε στον ήλιο μοίρα, ερωτεύτηκε το μεσήλικα αφεντικό! Απλά από συνεργάτης έγινε η κυρία του κυρίου!
Ως προς τα ζητήματα παρενόχλησης θεωρώ ότι μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι κοπέλες, καθώς φοβούνται να καταγγείλουν τις συμπεριφορές αυτές, ώστε οι συνάδελφοι τους να υποστούν τις ανάλογες ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες!
Έτσι, όλοι αυτοί δρούνε ανενόχλητοι και στο απυρόβλητο!
Από την άλλη και οι κοπέλες θεωρούν ότι είναι ανεπίτρεπτο να στραφείς κατά συναδέλφου λες και αυτό θα στοιχειώσει το επαγγελματικό τους μέλλον.
Επιπλέον, δεν μπορώ να δεχθώ τον ισχυρισμό των συναδέλφων όπως αυτός περιέχεται στο άρθρο ότι "έκατσα στη δουλειά γιατί την είχα ανάγκη". Όταν κάθεσαι και υπομένεις δίνεις ουσιαστικά πράσινο φως στον άλλο να συνεχίσει! Ούτε μπορώ να πιστέψω ότι στο δικό μας ελεύθερο επάγγελμα δεν έχεις τη δυνατότητα απλά να φύγεις βρίσκοντας κάτι άλλο και ας είναι και χειρότερο.
Εν κατακλείδι, άμα μια γυναίκα θέλει να αντιμετωπίζεται ως ισότιμη επαγγελματίας νομικός απλά μπορεί να το κάνει αν είναι σοβαρή και αξιοπρεπής. Οπότε και οι υπόλοιποι θα την αντιμετωπίζουν σοβαρά, πράγμα που εν γένει ισχύει στη ζωή και δεν αφορά μόνο τη δικηγορία. Είναι στα χέρια των γυναικών να αποφασίσουν αν θέλουν πραγματικά κάτι τέτοιο ή να προκοβουν βάσει εμφάνισης.
Μία Νέα δικηγόρος