Νόμιμη η μη χορήγηση κοινωνικών παροχών σε πολίτες άλλων κρατών μελών τους 3 πρώτους μήνες διαμονής τους (ΔΕΕ)

Απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση C-299/14 Vestische Arbeit Jobcenter Kreis Recklinghausen κατά Jovanna GarcíaNieto κ.λπ. Το Δικαστήριο επιβεβαιώνει ότι οι πολίτες άλλων κρατών μελών επιτρέπεται να αποκλείονται από τη χορήγηση ορισμένων κοινωνικών παροχών κατά τους πρώτους τρεις μήνες της διαμονής τους. Ο αποκλεισμός αυτός δεν προϋποθέτει εξατομικευμένη εξέταση.

Με την απόφασή του που εκδόθηκε σήμερα, το Δικαστήριο επιβεβαιώνει την πρόσφατη νομολογία του[1] κατά την οποία κράτος μέλος μπορεί να αποκλείει

από ορισμένες κοινωνικές παροχές (όπως είναι το γερμανικό επίδομα διαβιώσεως για τους αναζητούντες εργασία και τα τέκνα τους[2]) τους πολίτες άλλων κρατών μελών κατά τους πρώτους τρεις μήνες της διαμονής τους.

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, κατά την οδηγία «πολίτης της Ένωσης»[3] , οι πολίτες της Ένωσης έχουν δικαίωμα διαμονής στην επικράτεια άλλου κράτους μέλους για χρονικό διάστημα έως τρεις μήνες χωρίς κανένα όρο ή διατύπωση πέραν της απαίτησης κατοχής ισχύοντος δελτίου ταυτότητας ή διαβατηρίου. Δεδομένου ότι, για την περίοδο αυτή, τα κράτη μέλη δεν μπορούν να απαιτήσουν από τους πολίτες της Ένωσης να διαθέτουν επαρκή μέσα για τη διαβίωσή τους και προσωπική ασφαλιστική κάλυψη ασθενείας, η οδηγία επιτρέπει στα κράτη μέλη, προκειμένου να διατηρήσουν την οικονομική ισορροπία του συστήματός τους κοινωνικής ασφαλίσεως, να αρνούνται τη χορήγηση στους πολίτες αυτούς οποιασδήποτε κοινωνικής παροχής κατά τους πρώτους τρεις μήνες[4] .

Κατά το Δικαστήριο, η άρνηση αυτή δεν προϋποθέτει εξέταση της ατομικής καταστάσεως του προσώπου περί του οποίου πρόκειται. Με την απόφαση αυτή, το Δικαστήριο απαντά σε ερωτήματα του Landessozialgericht NordrheinWestfalen (ανώτερο δικαστήριο υποθέσεων κοινωνικής ασφαλίσεως της Βόρειας Ρηνανίας- Βεστφαλίας, Γερμανία) το οποίο καλείται να αποφανθεί επί διαφοράς[5] μεταξύ της οικογένειας Peña-García, της οποίας τα μέλη είναι Ισπανοί υπήκοοι, και μιας γερμανικής υπηρεσίας για την απασχόληση. Η υπηρεσία απασχολήσεως αρνήθηκε να χορηγήσει τα γερμανικά επιδόματα διαβιώσεως[6] στον Joel Peña Cuevas και στον υιό του για τους πρώτους τρεις μήνες της διαμονής τους στη Γερμανία.

Συγκεκριμένα, η γερμανική νομοθεσία ορίζει ότι οι αλλοδαποί εξαιρούνται, καταρχήν, από τέτοιες παροχές κατά τους πρώτους τρεις μήνες της διαμονής τους. Ο J. Peña Cuevas και ο υιός του έφθασαν στη Γερμανία στα τέλη Ιουνίου 2012, λίγους μήνες μετά την J. García-Nieto και τη θυγατέρα τους. Κατά το χρονικό αυτό σημείο, η J. García-Nieto είχε ήδη τακτική απασχόληση στη Γερμανία, για την οποία ασφαλίστηκε υποχρεωτικώς, από τον Ιούλιο, στο γερμανικό σύστημα κοινωνικής ασφαλίσεως. Από τον ίδιο αυτό μήνα, η οικογένεια άρχισε να λαμβάνει οικογενειακά επιδόματα, ενώ τα τέκνα άρχισαν να λαμβάνουν σχολική εκπαίδευση από τα τέλη Αυγούστου 2012. (curia.europa.eu)

Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης εδώ

---

[1] Αποφάσεις του Δικαστηρίου της 15ης Σεπτεμβρίου 2015, Alimanovic (C-67/14, βλ. επίσης το ΑΤ αριθ. 101/15: κράτος μέλος μπορεί να εξαιρεί πολίτες της Ένωσης που μεταβαίνουν σε αυτό προς αναζήτηση εργασίας από ορισμένες μη ανταποδοτικού χαρακτήρα κοινωνικές παροχές), και της 11ης Νοεμβρίου 2014, Dano (C-333/13, βλ. επίσης το ΑΤ αριθ. 146/14: οι μη έχοντες οικονομική δραστηριότητα πολίτες της Ένωσης οι οποίοι εισέρχονται σε άλλο κράτος μέλος με μοναδικό σκοπό να τύχουν της κοινωνικής αρωγής μπορούν να αποκλείονται από ορισμένες κοινωνικές παροχές).

[2] Πρόκειται για επιδόματα διαβιώσεως δυνάμει του βιβλίου II του γερμανικού κώδικα κοινωνικών ασφαλίσεων. Άλλου είδους παροχές, όπως τα οικογενειακά επιδόματα, δεν αποτελούν αντικείμενο της παρούσας αποφάσεως

[3] Οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ (ΕΕ L 158, σ. 77, καθώς και διορθωτικά ΕΕ 2004, L 229, σ. 35, και ΕΕ 2005, L 197, σ. 34)

[4] Ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται σε μισθωτούς, μη μισθωτούς ή πρόσωπα που διατηρούν αυτή την ιδιότητα.

[5] Η διαφορά εκκρεμεί σε δεύτερο βαθμό, κατόπιν ασκήσεως εφέσεως από την υπηρεσία απασχολήσεως. Σε πρώτο βαθμό, το Sozialgericht Gelsenkirchen (δικαστήριο υποθέσεων κοινωνικής ασφαλίσεως του Gelsenkirchen) δέχθηκε την προσφυγή που είχε ασκήσει η οικογένεια Peña-García

[6] Βλ. υποσημείωση 2 ανωτέρω.