ΑΠ 595/2015 (ποιν.) Παρεμπόδιση της λειτουργίας κοινόχρηστης
εγκατάστασης, εν προκειμένω αυτοκινητοδρόμου (εθνικής οδού) με ακινητοποίηση οχήματος
στη μέση του δρόμου, προκειμένου να ασκηθεί με αυτό τον τρόπο ψυχολογική πίεση.
«Κατά το άρθρο 292 παρ. 1 ΠΚ, όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία
κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως σιδηροδρόμου,
αεροπλάνου, Λεωφορείου, ταχυδρομείου, τηλεγράφου ή τηλεφώνου, που προορίζονται
για κοινή χρήση, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Από τη διάταξη
αυτή προκύπτει ότι τα στοιχεία
του προαναφερομένου εγκλήματος της παρακώλυσης
συγκοινωνιών είναι: α] η δια θετικής ενέργειας [όχι με παράλειψη] και καθ"
οιονδήποτε τρόπο παρακώλυση της κανονικής λειτουργίας μιας κοινής χρήσης
εγκατάστασης, η οποία μπορεί να είναι διαρκής ή προσωρινή, β] εγκατάσταση
κοινής χρήσης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία, γ] η εγκατάσταση αυτή να είναι
προορισμένη για κοινή χρήση [από άγνωστο αριθμό προσώπων και αδιάκριτα] και δ]
η παρακώλυση να γίνεται από πρόθεση [ΑΠ 1254/1993, ΠΧρ ΜΓ.1009, ΑΠ 1009/2000
ΠΧρ ΝΑ.243]. Κοινόχρηστη εγκατάσταση που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία είναι και οι
δημόσιοι και κοινοτικοί [όχι ιδιωτικοί] δρόμοι.
Εξ άλλου, κατά το άρθρο 431 ΠΚ,
όποιος παρεμποδίζει χωρίς δικαίωμα την κυκλοφορία σε τόπους κοινής χρήσης στην
στεριά ή στα ύδατα ή με οποιονδήποτε τρόπο διαταράσσει ή θέτει σε κίνδυνο την
ασφάλεια της τιμωρείται με πρόστιμο ή με κράτηση μέχρι δύο μηνών, αν άλλη
διάταξη δεν τιμωρεί βαρύτερα την πράξη αυτή. Από τις πιο πάνω διατάξεις
προκύπτει ότι το άρθρο 292 παρ. 1 ΠΚ προβλέπει πράξη διαφορετική από εκείνη του
άρθρου 431 ΠΚ, το οποίο εφαρμόζεται στις περιπτώσεις παρεμπόδισης της
κυκλοφορίας, εφ’ όσον αυτές δεν εμπίπτουν στο άρθρο 292 παρ. 1 ΠΚ, με το οποίο σκοπείται
η εξασφάλιση της λειτουργίας συγκοινωνιακής "εγκατάστασης" κοινής
χρήσης και η αποτροπή της παρακώλυσης των συγκοινωνιών που ενδιαφέρουν άμεσα το
κοινωνικό σύνολο.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό
της προσβαλλομένης απόφασης, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων που την
εξέδωσε σε δεύτερο βαθμό, κατά την αναιρετικός ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση
του, δέχτηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ’ είδος λεπτομερώς αναφέρει,
αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : "Ο κατηγορούμενος στην
Κακαβιά Ιωαννίνων στις 13-07-2008, με πρόθεση τέλεσε την κάτωθι αξιόποινη πράξη
και συγκεκριμένα: Παρεμπόδισε τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που
εξυπηρετούσε τη συγκοινωνία και ειδικότερα, στον εξωτερικό χώρο του Α.Τ.Κακαβιάς
στο ρεύμα προς Ελλάδα, ως οδηγός του με αριθμ.κυκλ.... ΙΧΕ αυτοκινήτου, είχε
αφήσει αυτό ακινητοποιημένο επί είκοσι λεπτά στη μέση του δρόμου προκαλώντας
κυκλοφοριακή ανάσχεση τριακοσίων περίπου μέτρων παρακωλύοντας κατά αυτόν τον
τρόπο τη ροή των άλλων οχημάτων στο δρόμο αυτό.
Η δε ανωτέρω Εθνική Οδός
αποτελεί κοινής χρήσεως εγκατάσταση προορισμένη σε κοινή χρήση, εξυπηρετώντας
την είσοδο οχημάτων και προσώπων από το εξωτερικό και η παρακώλυση της
κανονικής λειτουργίας της έγινε με πρόθεση από τον κατηγορούμενο, ο οποίος
ακινητοποίησε το όχημά του στη συγκεκριμένη θέση, προκειμένου να ασκήσει με τον
τρόπο αυτό ψυχολογική πίεση στους υπαλλήλους, ώστε να του επιτρέψουν την άνευ
του νομίμου ελέγχου διέλευσή του. Παρότι δε του ζητήθηκε να το απομακρύνει από
την θέση αυτή, ο κατηγορούμενος αρνήθηκε παρακωλύοντας την διέλευση των
οχημάτων, που ήδη είχαν σχηματίσει μεγάλη ουρά και ανέμεναν να τους επιτραπεί η
διέλευση…
Πλήρως αιτιολογείται ο δόλος του
κατηγορουμένου-αναιρεσείοντα, αφού αναφέρεται ότι αυτός "... ακινητοποίησε
το όχημα του στη συγκεκριμένη θέση, προκειμένου να ασκήσει με τον τρόπο αυτό
ψυχολογική πίεση στους υπαλλήλους, ώστε να του επιτρέψουν την άνευ του νομίμου
ελέγχου διέλευση του. Παρότι δε του ζητήθηκε να το απομακρύνει από τη θέση αυτή
αρνήθηκε...". Πάντα δε ταύτα πέραν του ότι για το ανωτέρω έγκλημα, για το
οποίο καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, δεν απαιτούνται ιδιαίτερα στοιχεία για την
υποκειμενική του υπόσταση ώστε να απαιτείται ειδική αιτιολογία για το δόλο
αυτού, αφού εξυπακούεται ότι ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των πραγματικών
περιστατικών που απαρτίζουν την έννοια της αξιόποινης πράξης του και προκύπτει
από την πραγμάτωση των περιστατικών που τη θεμελιώνουν…» (areiospagos.gr)
Σχόλια