Η Ένωση Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας διοργανώνει
επιστημονική συνάντηση την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 17.00 στην
αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (Ακαδημίας 60) με θέμα:
“Πρόσφατες εξελίξεις στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας- Γενικοί
προβληματισμοί.” (lawgrip.gr)
Σχόλια
Η μοναδικότητα αυτή μπορεί να αναζητηθεί σε κάποιο από τα γνωρίσματα του έργου (στο θέμα, στη σύλληψη, στην κατάταξη, στη διατύπωση, σε κάποιες λεπτομέρειες), ανάλογα με το είδος και τη φύση του. Δεν αρκεί όμως για να προσδώσει πρωτοτυπία σε ένα έργο, το απλό γεγονός ότι αυτό δεν είναι αντιγραφή (ακόμη και με κάποιες παραλλαγές) ενός άλλου, ούτε η πρωτοτυπία ταυτίζεται με τον κόπο, την επιμέλεια, την έκταση, τη χρησιμότητα, τη δαπάνη ή τη χρονική διάρκεια που απαιτήθηκαν για την εκπόνησή του, αλλά θα πρέπει να παρουσιάζει (ως σύνολο ή τμήμα του) την απαιτούμενη πρωτοτυπία, δηλαδή να είναι στατιστικά μοναδικό. Εφόσον συντρέχουν οι ως άνω προϋποθέσεις, ο νόμος προστατεύει το έργο, ως άυλο αγαθό (όχι ως υλικό αντικείμενο, καθ’ εαυτό, που ενσωματώνει το πνευματικό δημιούργημα) και μόνο σε σχέση με συγκεκριμένη μορφή, που έδωσε σε αυτό ο δημιουργός του.
Συνεχώς τα ηχεία των λεωφορείων του ΚΤΕΛ εκπέμπονται χυδαίοι "μουσικοί" και λεκτικοί ήχοι, ανυπόφοροι και εμετικοί. Κανένα "τραγούδι" δεν διέφερε ηχητικά από το άλλο. Όλες οι φωνές όμοιες, οι στίχοι απαράλλακτοι, η ενορχήστρωση ανέμπνευστη.
Είναι δυνατόν αυτά να θεωρούνται μοναδικά, πρωτότυπα πνευματικά δημιουργήματα, με ελάχιστο δημιουργικό ύψος και αγαθό χρήζον νομικής προστασίας;
Είναι δυνατόν να θεωρείται πνευματικό δημιούργημα ο στίχος "μείνε μαζί μου έγκυος είμαι πολύ φερέγγυος" ή ο στίχος "θα το ρίξω φόλα το σκυλάκι σου", ίσης ή ελάχιστης ποσοστιαίως αξίας με το "κι εκεί καθώς θα μιλάμε θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός" ή "το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά";. Τα πρώτα είναι κοπροεμέσματα. Δεν έχουν καμία αξία και δεν μπορούν να θεωρηθούν ως πνευματικά δημιουργήματα.
Απορώ και με τους πάλαι ποτέ σοβαρούς εκδοτικούς οίκους (Λιβάνης, Καστανιώτης λ.χ.), που μαζί με τα διαμάντια που έχουν εκδώσει και που έγραψαν ιστορία (και, μάλιστα, σε δύσκολες εκδοτικά και πολιτικά) εκδίδουν και προωθούν (οι όροι πλέον ηχούν ως να αναφερόμαστε σε μαστροπούς και πόρνους) συγγραφικά "δημιουργήματα" όχι μόνο τετριμμένα και πανομοιότυπα το ένα με το άλλο, αλλά και χωρίς καμία ηθική ή καλλιτεχνική αξία (το αντίθετο θα έλεγα);
Καθημερινά στα Δικαστήρια σύρονται και καταδικάζονται μαύροι αλλοδαποί, επειδή, πουλώντας CD με τέτοια τραγούδια, κρίνονται ως παραβάτες του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, με πολιτικώς ενάγουσα την Α.Ε.Π.Ι. Δεν βρέθηκε ένας δικαστής να εκδώσει αθωωτική απόφαση, με την αιτιολογία ότι, αυτά δεν είναι πνευματικά δημιουργήματα και δεν χρήζουν προστασίας, αλλά χρήζουν τιμωρίας όσοι τα εκδίδουν και όσοι τα ξερνάνε.