Υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης μετά από δύο αναβολές λόγω αποχής δικηγόρων και μετά από αίτημα του δικηγόρου του προσφεύγοντος

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έκρινε σε πρόσφατη απόφασή του μετά από προσφυγή Έλληνα πολίτη κατά του ελληνικού κράτους ότι υπήρξε υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της διοικητικής δίκης σε φορολογική υπόθεση που ξεκίνησε με προσφυγή κατά πράξεων επιβολής φορολογικού προστίμου στις 9 Ιουλίου 2002 και ολοκληρώθηκε με έκδοση απόφασης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, θετικής για τον προσφεύγοντα, στις 28 Μαϊου 2008. Είναι ενδιαφέρον ότι το ΕΔΔΑ δέχτηκε εν προκειμένω υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης σημειώνοντας την καθυστέρηση προσδιορισμού της δικασίμου

(πέντε περίπου χρόνια μετά την κατάθεση του δικογράφου) και παρά το γεγονός ότι η υπόθεση αναβλήθηκε δύο φορές, την πρώτη λόγω αποχής των δικηγόρων και τη δεύτερη μετά από αίτημα του δικηγόρου του προσφεύγοντος.

Ιστορικό της υπόθεσης: Στις 21 Νοεμβρίου 2001, οι αρμόδιες αρχές εξέδωσαν την έκθεση φορολογικού ελέγχου, επιβάλλοντάς του φόρο ακίνητης περιουσίας ύψους 1.303.170 δρχ. (περίπου 3.824,41 €) και ένα πρόστιμο ύψους 150.000 δρχ. (περίπου 440,20 €) δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 31 του νόμου αρ.820/1978 λόγω ανακριβούς φορολογικής δήλωσης. Στις 9 Ιουλίου 2002, ο προσφεύγων κατέθεσε ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου, αγωγή με σκοπό την ακύρωση των εν λόγω πράξεων. Στις 25 Απριλίου 2007, η συνεδρίαση ενώπιον του δικαστηρίου αναβλήθηκε για τις 26 Σεπτεμβρίου 2007, λόγω απεργίας των δικηγόρων. Κατά την ημερομηνία αυτή, η συνεδρίαση αναβλήθηκε εκ νέου για τις 30 Ιανουαρίου 2008, μετά από σχετικό αίτημα του δικηγόρου του προσφεύγοντος, για να καταθέσει σημαντικά έγγραφα. Στις 28 Μάιου 2008, το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ηρακλείου έκανε δεκτή την αγωγή του προσφεύγοντος και ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις (Απόφαση αρ.48/2008). Η απόφαση αυτή κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα την 29 Οκτωβρίου 2008.

Σκεπτικό της απόφασης: «Μετά την εξέταση όλων των στοιχείων που του υποβλήθηκαν, το Δικαστήριο θεωρεί ότι η Κυβέρνηση δεν εξέθεσε κανένα γεγονός ούτε προέβαλε επιχείρημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαφορετικό από το παρόν συμπέρασμα. Πράγματι, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι το Πρωτοδικείο αναγκάστηκε να αναβάλει την εξέταση της υπόθεσης μια πρώτη φορά λόγω της απεργίας των δικηγόρων, και μια δεύτερη φορά, μετά από αίτηση του δικηγόρου του προσφεύγοντος. Ωστόσο, σημειώνει ότι η συνεδρίαση ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου καθορίστηκε αρχικά στις 25 Απριλίου 2007, δηλαδή περίπου πέντε χρόνια μετά την 9 Ιουλίου 2002, ημερομηνία κατά την οποία η αγωγή ακύρωσης κατατέθηκε από τον προσφεύγοντα. Ως προς το επιχείρημα της Κυβέρνησης, σύμφωνα με το οποίο ο προσφεύγων ξέχασε να ζητήσει τον καθορισμό της ημερομηνίας της συνεδρίασης σε συντομότερο χρονικό διάστημα, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι ακόμα και στην περίπτωση που το Πρωτοδικείο θα ήταν υποχρεωμένο να παρέχει προτεραιότητα στην υπόθεση του προσφεύγοντος εάν το είχε ζητήσει, η δέουσα επιμέλεια στην διοίκηση της δικαιοσύνης ανήκει πρωτίστως στις αρμόδιες αρχές (Philis κατά Ελλάδας (αρ.2) αρ.19773/92, 27 Ιουνίου 1997, Recueil (Συλλογή) 1997-ΙV, παρ.49 και Μάνιος κατά Ελλάδας, αρ.70626/01, 11 Μαρτίου 2004, παρ.28). Συνεπώς, μια ενδεχόμενη παράλειψη του προσφεύγοντος να κάνει χρήση κάθε μέσον για να επιταχύνει την διαδικασία, δεν αναπληρώνει την υποχρέωση του κράτους να οργανώσει το δικαστικό της σύστημα ούτως ώστε οι δικαιοδοσίες του να μπορέσουν να εγγυώνται στο καθένα το δικαίωμα να λάβει οριστική απόφαση επί των αμφισβητήσεών του, οι οποίες σχετίζονται με τα αστικού χαρακτήρα δικαιώματά του και υποχρεώσεις του εντός ευλόγου διαστήματος. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο δεν μπορεί να εκτιμήσει ως «εύλογη» τη διάρκεια που υπερβαίνει τα πέντε έτη και δέκα μήνες για μια διαδικασία, όπως η παρούσα. Στην προκειμένη περίπτωση, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ.1 (ΕΣΔΑ- Δικαίωμα στη χρηστή απονομή δικαιοσύνης)». Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης εδώ

[legalnews24.gr]