"We the People": Δικαστήριο των ΗΠΑ αρνήθηκε ως κριτήριο πολιτικής εκπροσώπησης το δικαίωμα της ψήφου

To Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ομόφωνα επικύρωσε την φράση του Αμερικανικού Συντάγματος «Εμείς ο Λαός»: Όλοι αξίζουν και δικαιούνται εκπροσώπησης. Το δικαστήριο με ομόφωνη απόφασή του ακύρωσε την προσπάθεια ενός πολιτικού ακτιβιστή να ξαναγράψει το Σύνταγμα αποκλείοντας αυτούς που δεν ψηφίζουν από το δικαίωμα της πολιτικής εκπροσώπησης. Ειδικότερα, στην υπόθεση «Evenwel v. Abbott»

διακυβεύτηκε η αρχή του κατά πόσο είναι εγγυημένη για όλους τους Αμερικανούς πολίτες η εκπροσώπησή τους από τους εκλεγμένους ηγέτες. Η υπόθεση έκρινε την τακτική της καταμέτρησης κάθε πολίτη όταν χαράσσονται οι εκλογικές περιφέρειες. Οι επικριτές του συστήματος επιχειρηματολόγησαν ότι κάθε ψηφοφόρος και όχι κάθε πολίτης θα πρέπει να προσμετράται όταν χαράσσονται οι διοικητικές /νομοθετικές περιφέρειες.

Παρόλο που η ανεπαίσθητη αυτή διαφοροποίηση μπορεί να φαίνεται δυσδιάκριτη, το θέμα απείλησε να προκαλέσει χάος μεγατόνων και διατάραξη του εκλογικού συστήματος της Αμερικής, καθώς απαιτούσε μια εξαιρετικά πολύπλοκη και ακριβή διαδικασία ολοκληρωτικής αναδιανομής σε επίπεδο πολιτείας και τοπικά. Πράγματι, δεν υφίσταται βάση δεδομένων που θα έδινε τη δυνατότητα στις πολιτείες να αναδιανείμουν σε ίσα νούμερα τους έχοντες το δικαίωμα ψήφου.

Πέραν των τεράστιων λογιστικών εμποδίων, επιπλέον θα ζημιώνονταν οι κοινότητες με υψηλά ποσοστά ατόμων που δεν ψηφίζουν – όπως είναι τα παιδιά – όταν θα αναζητούσαν χρηματοδότηση για θεμελιώδεις κρατικές υπηρεσίες όπως η εκπαίδευση, η ύδρευση, η αστυνομία και οι πυροσβεστικές υπηρεσίες.

Όπως όλοι γνωρίζουν, η αστυνομία υποχρεούται να απαντά σε κάθε κλήση για βοήθεια. Οι πυροσβέστες δεν ζητούν ταυτότητα ψηφοφόρου πριν σβήσουν τη φωτιά. Οι ασθένειες δεν κάνουν διακρίσεις ανάλογα με το εάν ψηφίζει κανείς ή όχι. Όλοι οι κάτοικοι θεωρούν αυτονόητη την αποκομιδή των σκουπιδιών τους και το καθάρισμα των δρόμων.

Το Ανώτατο Δικαστήριο εστίασε σε αυτό το σημείο και επικύρωσε το δικαίωμα του «Εμείς ο Λαός» - και όχι κάποιου υποσυνόλου του λαού – και απέρριψε την πολιτικά υποκινούμενη αγωγή που ασκήθηκε από τους ίδιους που είχαν οργανώσει την υπόθεση «Shelby v. Holder» στο Ανώτατο Δικαστήριο το 2013, εναντίον του Νόμου του 1965 για το Δικαίωμα Ψήφου. Εν κατακλείδι, και οι δύο υποθέσεις είχαν ως σκοπό τον περιορισμό των δικαιωμάτων εκατομμυρίων Αμερικανών, προκειμένου να επωφεληθούν λίγοι πλούσιοι και προνομιούχοι.

Η Δικαστής Ruth Bader Ginsburg εξέφρασε την γνώμη της πλειοψηφίας στην απόφαση, δίνοντας έμφαση στα εξής:

Όπως οι Συντάκτες του Αμερικανικού Συντάγματος και της 14ης Τροποποίησής του αντιλαμβάνονταν, οι εκπρόσωποι του λαού υπηρετούν όλους τους κατοίκους και όχι μόνο αυτούς που έχουν δικαίωμα ψήφου ή είναι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι. Αυτοί που δεν ψηφίζουν έχουν σημαντικό ρόλο σε πολλές πολιτικές δημόσιες συζητήσεις – τα παιδιά, οι γονείς τους, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, για παράδειγμα, έχουν θέση σε ένα ισχυρό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα – και στη λήψη υπηρεσιών που δικαιούνται οι ψηφοφόροι, όπως είναι οι γραφειοκρατικές διαδικασίες με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Με το εξασφαλίζουμε ότι κάθε εκπρόσωπος του λαού είναι ανοικτός σε αιτήματα και προτάσεις από τον ίδιο αριθμό ανθρώπων, η κατανομή του συνολικού πληθυσμού προωθεί την δίκαιη και αποτελεσματική πολιτική εκπροσώπηση.

Η δικαστική αυτή απόφαση θεωρήθηκε τεράστια νίκη τη δημοκρατίας στην Αμερική. Επικυρώνει την αρχή ότι ο καθένας μετράει και δικαιούται εκπροσώπησης. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν δέχθηκε ότι οι πολιτείες μπορούν να χαράσσουν περιφέρειες με βάση τους δικαιούμενους ψήφου πληθυσμούς, αλλά έκρινε ότι οι πολιτείες της Αμερικής πρέπει να χρησιμοποιούν το σύνολο του πληθυσμού όταν χαράσσουν νομοθετικές περιφέρειες. (πηγή: huffingtonpost.com/ επιμέλεια: Έφη Θωμά, Δικηγόρος)