Αποχή για πάντα

Του δικηγόρου Γιώργου Καζολέα

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για το οποίο οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας αποφάσισαν τα μέλη τους να απέχουν επί τέσσερις μήνες, ψηφίστηκε από τη Βουλή, με ελάχιστες επουσιώδεις αλλαγές σε σχέση με το προσχέδιο που είχε δημοσιοποιηθεί τον Ιανουάριο του 2016. Η βασική δομή του σχεδίου παρέμεινε ως είχε και τελικά εγκρίθηκε και θα αποτελεί το νέο ασφαλιστικό σύστημα που θα ισχύει εφεξής. Πρώτο συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι ο στόχος της αποχής
δεν επιτεύχθηκε, επομένως η αποχή κρίνεται ως πλήρως αποτυχημένη.

Η αποχή των δικηγόρων, ωστόσο, συνεχίζεται και μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, τουλάχιστον μέχρι τις 14 Μαΐου, όπως έχει ήδη αποφασισθεί, ενώ υπάρχουν φήμες ότι θα συνεχιστεί και μετά τις 14 Μαΐου. Είναι άγνωστο ποιος είναι ο σκοπός της αποχής σήμερα, εφόσον το νομοσχέδιο είναι ψηφισμένο. Ωστόσο η συνέχιση της αποχής και μετά το γεγονός αυτό που προβαλλόταν ως ο σκοπός της, επιβεβαιώνει ότι η ψήφιση του νομοσχεδίου ήταν το πρόσχημα και όχι ο λόγος και εξηγεί γιατί η αποχή ξεκίνησε τόσο νωρίς, χωρίς να υπάρχει κατατεθέν σχέδιο νόμου στη Βουλή.

Η αποχή, από σήμερα, 9/5, δεν έχει νόμιμο έρεισμα. Όπως προκύπτει από την πρόσφατη απόφαση 68/2016 της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ που ασχολήθηκε με το ζήτημα, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών προς υποστήριξη της νομιμότητας της αποχής των δικηγόρων πρόβαλε τα εξής: «Ο Δ.Σ.Α. επέλεξε να προβεί σε αποχές ορισμένης διάρκειας, οι οποίες επαναλαμβάνονται, καθώς αναβάλλεται συνεχώς η κατάθεση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, που αποτελεί και το λόγο για τη λήψη του επίμαχου μέτρου της αποχής. Κατά τον Δ.Σ.Α., το διακύβευμα για τους δικηγόρους είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, καθώς, αν το νομοσχέδιο ψηφιστεί από τη Βουλή, θα εξανεμιστεί το αναγκαίο για τον βιοπορισμό των δικηγόρων εισόδημα. Με δεδομένο ότι το νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί ακόμη στη Βουλή, το μέτρο της αποχής δεν είναι απρόσφορο, ούτε υπερβολικός ο συνολικώς διαδραμών χρόνος της αποχής».

Μάλιστα το Δικαστήριο έκρινε ότι «οι προσβαλλόμενες αποφάσεις του Δ.Σ.Α. και της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας προσδιορίζουν συγκεκριμένο χρόνο αποχής άλλωστε, δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόδηλο ότι ο συνολικός χρόνος διάρκειας της αποχής από την έναρξη αυτής μέχρι και τις 15.4.2016 υπερβαίνει το επιτρεπόμενο από τις διατάξεις του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) βραχύ χρονικό διάστημα…». 

Η κρίση του δικαστηρίου ήταν εσφαλμένη, καθώς, εφόσον εξαρτούσε τη νομιμότητα της αποχής από την επικείμενη ψήφιση του σχεδίου νόμου και καθώς αυτή αναβαλλόταν συνεχώς με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προσδιοριστεί χρονικά, η συνεχιζόμενη αποχή ήταν εν τοις πράγμασι αόριστης και όχι ορισμένης διάρκειας, αφού το νομοσχέδιο θα μπορούσε να ψηφιστεί οποτεδήποτε.

Το δε σκεπτικό των συλλόγων αποδείκνυε πόσο ηττοπαθής ήταν η αποχή, καθώς προεξοφλούσε ως βέβαιη την ψήφιση του νομοσχεδίου και αυτονόητη τη συνέχιση της μέχρι το χρονικό σημείο της ψήφισης, αναιρώντας την ίδια στιγμή κάθε προσφορότητα του συγκεκριμένου μέσου αντίδρασης που οι ίδιοι επέλεξαν.

Πολύ δε περισσότερο σήμερα, που η ψήφιση του νομοσχεδίου είναι γεγονός, η αποχή των δικηγόρων όχι μόνο είναι αόριστη αλλά είναι και μη νόμιμη, καθώς ελλείπει το γεγονός-στόχος, το οποίο την δικαιολογούσε μέχρι χθες και το οποίο επικαλείτο ο ΔΣΑ στη συγκεκριμένη δίκη προς υποστήριξη της νομιμότητάς της.

Η τετράμηνη αποχή, λοιπόν, που έγινε στην πραγματικότητα από συγκεκριμένη μερίδα δικηγόρων, τους άμισθους, και έπληξε αποκλειστικά και μόνο αυτούς, παραβιάζοντας το συνταγματικό τους δικαίωμα της εργασίας και μη έχοντας κανένα απολύτως αποτέλεσμα, μέχρι χθες που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο, ήταν τουλάχιστον αποτυχημένη. Από σήμερα όμως και για όσο συνεχίζεται, είναι τουλάχιστον περίεργη.