Τα κράτη μέλη δεν υποχρεούνται να παρέχουν σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της ΕΕ που έχουν κυκλοφορήσει στο έδαφός τους την ίδια προστασία έναντι της εκδόσεως με εκείνη που παρέχουν στους ημεδαπούς (ΔΕΕ)

Απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση C-182/15 Aleksei Petruhhin: Ένα κράτος μέλος δεν υποχρεούται να παρέχει σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της Ένωσης που έχουν κυκλοφορήσει στο έδαφός του την ίδια προστασία έναντι της εκδόσεως με εκείνη που παρέχει στους ημεδαπούς. Πάντως, πριν εκδώσει τον αλλοδαπό πολίτη, το κράτος μέλος πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην ανταλλαγή πληροφοριών με το κράτος μέλος καταγωγής του, παρέχοντας στο κράτος αυτό τη δυνατότητα να ζητήσει την παράδοσή του προς τον σκοπό ασκήσεως

ποινικής διώξεως σε βάρος του.

Όπως επισημαίνει το Δικαστήριο στην απόφασή του, ελλείψει κανόνων του δικαίου της Ένωσης που διέπουν την έκδοση μεταξύ, αφενός, των κρατών μελών και, αφετέρου, ενός τρίτου κράτους, πρέπει πάντως, προκειμένου να καταπολεμηθεί ο κίνδυνος ατιμωρησίας και, ταυτοχρόνως, να προστατευθούν οι πολίτες της Ένωσης από μέτρα δυνάμενα να τους στερήσουν το δικαίωμά τους ελεύθερης κυκλοφορίας, να τεθούν σε εφαρμογή όλοι οι υφιστάμενοι επί ποινικών υποθέσεων, βάσει του δικαίου της Ένωσης, μηχανισμοί συνεργασίας και αμοιβαίας συνδρομής.

Επομένως, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην ανταλλαγή πληροφοριών με το κράτος μέλος του οποίου την ιθαγένεια έχει ο ενδιαφερόμενος προκειμένου να παρασχεθεί στις αρχές αυτού του κράτους μέλους, εφόσον έχουν, βάσει του εθνικού δικαίου τους, δικαιοδοσία να ασκήσουν δίωξη κατά του προσώπου αυτού για πράξεις που τελέσθηκαν στην αλλοδαπή, η δυνατότητα εκδόσεως ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως στο πλαίσιο διώξεως. Το κράτος μέλος υποδοχής, συνεργαζόμενο κατά τον ανωτέρω τρόπο με το κράτος μέλος του οποίου την ιθαγένεια έχει ο ενδιαφερόμενος και δίδοντας προτεραιότητα σε αυτό το ενδεχόμενο ένταλμα συλλήψεως, αντί της αιτήσεως εκδόσεως, ενεργεί με τρόπο που θίγει λιγότερο την άσκηση του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας, αποτρέποντας εκ παραλλήλου, στο μέτρο του δυνατού, τον κίνδυνο ατιμωρησίας.

Επιπλέον, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι, κατά τον Χάρτη, κανείς δεν μπορεί να απομακρυνθεί, να απελαθεί ή να εκδοθεί προς κράτος όπου διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να του επιβληθεί η ποινή του θανάτου ή να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική ποινή ή μεταχείριση. Επομένως, κατά το μέτρο που η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους από το οποίο ζητείται η έκδοση έχει στη διάθεσή της στοιχεία που μαρτυρούν πραγματικό κίνδυνο απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχειρίσεως των κρατουμένων στο τρίτο κράτος το οποίο ζήτησε την έκδοση, οφείλει να εκτιμά την ύπαρξη του κινδύνου αυτού οσάκις καλείται να αποφανθεί επί της εκδόσεως προσώπου.

Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης εδώ