Η χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου για την κάλυψη μόνιμων αναγκών αντίκειται στο κοινοτικό δίκαιο (ΔΕΕ)

Απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση C-16/15 María Elena Pérez López κατά Servicio Madrileño de Salud. Η χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου για την κάλυψη μόνιμων αναγκών στον τομέα των υπηρεσιών υγείας προσκρούει στο δίκαιο της Ένωσης. Η χρησιμοποίηση τέτοιων συμβάσεων μπορεί να δικαιολογείται μόνον από την ανάγκη καλύψεως προσωρινών αναγκών. Το Δικαστήριο κρίνει ότι το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει την

ανανέωση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη προσωρινών αναγκών σε προσωπικό, ενώ οι ανάγκες αυτές είναι στην πραγματικότητα μόνιμες.

Το Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι η προσωρινή αντικατάσταση εργαζομένων προς κάλυψη προσωρινών αναγκών μπορεί να αποτελέσει αντικειμενικό λόγο. Αντιθέτως, κρίνει ότι οι συμβάσεις δεν μπορούν να ανανεώνονται προς τον σκοπό της ασκήσεως, παγίως και διαρκώς, καθηκόντων που εμπίπτουν στη συνήθη δραστηριότητα του μόνιμου νοσηλευτικού προσωπικού. Ο αντικειμενικός λόγος πρέπει να μπορεί να δικαιολογήσει συγκεκριμένα την ανάγκη καλύψεως προσωρινών και όχι μόνιμων αναγκών. 

Συμπερασματικά το Δικαστήριο κρίνει ότι η εθνική (ισπανική εν προκειμένω) ρύθμιση, επιτρέποντας την ανανέωση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών παρά την ύπαρξη διαρθρωτικού ελλείμματος θέσεων εργασίας, προσκρούει στη συμφωνία-πλαίσιο. Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης εδώ