Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος
Ανακάλυψα μια φετινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των
Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ)[1] που καταδεικνύει
πλήρως την διαχρονικά τραγική κατάσταση της ελληνικής δικαιοσύνης. Πρόκειται
για υπόθεση που ξεκίνησε το έτος 1983, οπότε και εκδόθηκε μια διαταγή πληρωμής
από το μονομελές πρωτοδικείο κατά του Γ.Φ. από την τότε Ιωνική και Λαϊκή
Τράπεζα Ελλάδας. Αφού ασκήθηκε ανακοπή, η αρχική δικάσιμος ορίστηκε για το
Φεβρουάριο του 1984 και μετά από αναβολές, ματαιώσεις, ανακοπές ερημοδικίας,
επαναλήψεις συζήτησης κλπ. φτάσαμε στις 29
Ιουλίου 1997, οπότε και ο Γ.Φ.
απεβίωσε, όμως η υπόθεσή του παρέμενε εκκρεμής.
Το 2004 συγγενής του αποθανόντος υποκαταστάθηκε στη θέση του
και άσκησε αναίρεση κατά της απορριπτικής της ανακοπής απόφασης, η οποία έγινε
δεκτή από τον Άρειο Πάγο. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο έκανε τελικά δεκτή την
ανακοπή και ακύρωσε την διαταγή πληρωμής του 1983, το 2011, 28 ολόκληρα χρόνια
μετά! Η τράπεζα, που στο μεταξύ είχε γίνει Αλφα, δεν το βαλε κάτω και άσκησε
έφεση, η οποία απορρίφθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2012.
Το ΕΔΔΑ σημειώνει στην απόφαση του, ότι αν και σημαντικές
περίοδοι αδράνειας μπορούν να καταλογιστούν στον προκάτοχο της προσφεύγουσας
όσο αυτός ήταν διάδικος, το διάστημα που χρειάστηκε για να περατωθεί η διαδικασία
παραμένει υπερβολικό και δεν ανταποκρίνεται στην απαίτηση της «λογικής
προθεσμίας». Υπήρξε συνεπώς παραβίαση του άρθρου 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ και η Ελλάδα
καταδικάστηκε να πληρώσει ως αποζημίωση στην προσφεύγουσα το ποσό των 6.000
ευρώ για ηθική βλάβη.
Από τις 8 Ιουνίου 1983, όταν ο πληρεξούσιος του Γ.Φ.
κατέθεσε την ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής μέχρι τις 22 Νοεμβρίου 2012,
όταν απορρίφθηκε η έφεση κατά της απόφασης που ακύρωσε τη διαταγή, πρόλαβαν να
περάσουν 29 χρόνια και έξι μήνες περίπου. Μέσα σε τόσα χρόνια, οι τράπεζες
άλλαξαν, το νόμισμα του ποσού της διαταγής πληρωμής άλλαξε κι αυτό, οι άνθρωπος που
διεκδίκησε το δίκιο του έφυγε χωρίς να δει δικαίωση, αλλά η διαδικασία πάντα
εκεί, σταθερή, παράλογα και βασανιστικά εκκρεμής...
Σχόλια