Σχετική με την δέσμευση της Διοίκησης στη νομολογία του ΣτΕ
για την απαγόρευση δόμησης σε οικόπεδα εντός μνημειακού χαρακτήρα οικισμών και
τη δυνατότητα ανάκλησης διοικητικών πράξεων που έχουν εκδοθεί σε αντίθεση με τη
νομολογία αυτή, είναι η υπ΄αρ. 248/2016 Γνωμοδότηση του Νομ.Συμβουλίου του
Κράτους. Ειδικότερα το ερώτημα που τέθηκε είναι εάν οι υπ’ αρ.
978/2012, 2270/2014, 3349/2014 και 4781/2014 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας,
σύμφωνα με τις
οποίες δεν επιτρέπεται η δόμηση σε οικόπεδα εντός των μνημειακού
χαρακτήρα οικισμών της Ύδρας και της Χώρας Πάτμου, σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ.2
περ.α’ του ν.3028/2002, εφόσον δεν αποδεικνύεται τεκμηριωμένα η ύπαρξη σ’αυτά
προϋφιστάμενου κτίσματος, αποτελούν «πάγια» επί του θέματος νομολογία του εν
λόγω δικαστηρίου και σε καταφατική περίπτωση, εάν η Διοίκηση οφείλει να
υιοθετήσει και να εφαρμόσει την ερμηνεία των σχετικών διατάξεων από τη
νομολογία αυτή σε όμοιες υποθέσεις, που αφορούν δόμηση εντός των ίδιων οικισμών
και εκκρεμούν ή πρόκειται να εισαχθούν στο μέλλον ενώπιόν της ή έχουν ήδη
διεκπεραιωθεί κατά τρόπο αντίθετο με την ερμηνεία αυτή.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (β’τακτική ολομέλεια)
γνωμοδότησε ως εξής:
α) Η νομολογία, η οποία έχει διαμορφωθεί με τις υπ’ αριθμ.
978/2012, 2270/2014, 3349/2014 και 4781/2014 αποφάσεις του Συμβουλίου της
Επικρατείας συνιστά «παγία νομολογία», καθόσον αφορά την δοθείσα από τις
αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση για την δόμηση εντός των μνημειακού
χαρακτήρα οικισμών της Ύδρας και της Χώρας Πάτμου. Η νομολογία αυτή μάλιστα
επαναλήφθηκε και με τις μετέπειτα εκδοθείσες υπ’ αρ. 166/2015 (ΕΑ), 4363/2015
και 1248/2016 αποφάσεις του ιδίου δικαστηρίου.
β) Ενδείκνυται η Διοίκηση, σε συμφωνία προς τις ανωτέρω
αποφάσεις, να εξετάσει τις όμοιες υποθέσεις, ήδη εκκρεμείς ενώπιον αυτής ή
μελλοντικές, που αφορούν τη δόμηση στους ίδιους οικισμούς, υιοθετώντας την
δοθείσα από τις αποφάσεις αυτές ερμηνευτική νομική λύση.
γ) Καθόσον αφορά τις ήδη εκδοθείσες πράξεις και οι οποίες
τελούν σε αντίθεση προς την ερμηνευτική νομική λύση, που έχει δοθεί με τις
ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις, η Διοίκηση δύναται να τις ανακαλέσει οποτεδήποτε
και να εξετάσει εκ νέου τις σχετικές υποθέσεις υπό το φως αυτής της νομικής
ερμηνευτικής λύσεως, με βάση τις γενικές αρχές, που ισχύουν για την δυνατότητα
ανακλήσεως των παράνομων ευμενών ατομικών διοικητικών πράξεων, επικαλούμενη
λόγους σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος (προστασία μνημειακών οικισμών),
λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τα δικαιώματα ή τις επωφελείς καταστάσεις, που έχουν
δημιουργηθεί από τις πράξεις αυτές για καλόπιστους διοικούμενους, εκτός εάν,
κατά την αιτιολογημένη κρίση της Διοικήσεως, συντρέχουν λόγοι γενικότερου δημοσίου
συμφέροντος προστασίας των συγκεκριμένων μνημειακού χαρακτήρα οικισμών, σε
βαθμό τέτοιο, ώστε να επιβάλλεται η ανάκληση, ακόμα και των πράξεων αυτών. (nsk.gr)
Σχόλια