Γράφει η Σόφη Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος ΜΔΕ
Όπως έγινε δεκτό με την απόφαση ΣτΕ 1261/2016 (Τμ. Ε΄)[1],
οι διατάζεις της πολεοδομικής νομοθεσίας, που αφορούν το ανώτατο επιτρεπόμενο
ύψος οικοδομών, αποβλέπουν στην προστασία γενικότερου και
ιδιαίτερα σοβαρού
κοινωνικού συμφέροντος. Οικοδομικές άδειες αντίθετες στις διατάξεις αυτές
μπορούν να ανακληθούν ακόμα και μετά πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος από
την έκδοσή τους, αδιαφόρως αν συντρέχει ή όχι υπαιτιότητα του ενδιαφερομένου.
Έκρινε περαιτέρω το Δικαστήριο ότι υπέρβαση του ευλόγου χρόνου είναι δυνατή
ακόμη και εάν από τις ανακαλούμενες πράξεις έχει δημιουργηθεί καλοπίστως υπέρ του
διοικουμένου πραγματική κατάσταση δεκτική έννομης προστασίας, εφ΄ όσον κατά την
ειδικώς αιτιολογημένη κρίση της αρμόδιας αρχής, η ανάκληση επιβάλλεται από
ειδικότερους λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Η ανάκληση της επίδικης οικοδομικής αδείας και των
αναθεωρήσεών της εχώρησε για λόγους δημοσίου συμφέροντος και προεχόντως, διότι
οι πράξεις αυτές εκδόθηκαν κατά παράβαση των ισχυόντων όρων δόμησης της ένδικης
περιοχής για το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος (άρθρο 3 πδ/τος της 16.12.1992, Δ΄
44/1993), καθ΄ όσον στα εγκριθέντα από την πολεοδομική υπηρεσία σχέδιά της αναγραφόταν
άλλο ύψος (22,60 μ.) από το μέγιστο επιτρεπόμενο για την περιοχή (16 μ.)
και κατά παράβαση των ορισθέντων με σχετική απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, με
την οποία είχε εγκριθεί παρέκκλιση ως προς το ύψος σε τμήμα της οικοδομής (λόγω
υψομετρικής διαφοράς του οικοπέδου και ανύψωσης του δαπέδου ισογείου) κατά 0,70
μ. και η ανέγερση πενταώροφης οικοδομής, συνεπεία της αποκάλυψης κεραμικού
κλιβάνου βυζαντινών χρόνων κατά τις εργασίες ανασκαφής παρακείμενης της Ροτόντας
Θεσσαλονίκης.
Κρίθηκε δε ότι εφόσον συνέτρεχαν στη συγκεκριμένη περίπτωση
λόγοι δημοσίου συμφέροντος, ήταν επιτρεπτή η ανάκληση της οικοδομικής αδείας
και των αναθεωρήσεών της και μετά την παρέλευση ευλόγου χρόνου, ακόμη και εάν
θεωρηθεί ότι η παρέλευση έξι (6) ετών και ενός (1) περίπου μηνός από την έκδοση
της οικοδομικής αδείας υπερβαίνει τον ως άνω εύλογο χρόνο, ακόμη δε και εάν
είχε δημιουργηθεί καλοπίστως υπέρ των εφεσιβλήτων πραγματική κατάσταση δεκτική
έννομης προστασίας.
[1]
Βλ. ΣτΕ 1261/2016 (Τμ. Ε΄) σε: περιοδικό «Περιβάλλον & Δίκαιο» τ. 3/2016.
Σχόλια