Φόρος εισοδήματος λόγω ανάκτησης κρατικών ενισχύσεων, που χορηγήθηκαν με τις διατάξεις των άρθρων 2 και 3 του Ν. 3220/2004

ΔΕφΑθ 3996/2016  (3ο Τριμελές).: Οι διατάξεις των άρθρων 47 του Ν. 3614/2007 και 169 του Ν. 4099/2012, με τις οποίες, σε συμμόρφωση προς αποφάσεις της Επιτροπής και του ΔΕΚ, προβλέπεται η ανάκτηση των παράνομων κρατικών ενισχύσεων που χορηγήθηκαν με τις διατάξεις των άρθρων 2 και 3 του Ν. 3220/2004, αποτελούν μέτρα επιβεβλημένα από την υποχρέωση, κατά τους κανόνες της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, ανάκτησης κρατικής οικονομικής ενίσχυσης αντίθετης προς τους κανόνες αυτούς και δεν συνιστούν άρση (και δη αναδρομική) φορολογικής απαλλαγής, ώστε να τίθεται ζήτημα παραβίασης από τις διατάξεις αυτές του άρθρου 78 παρ. 2 του Συντάγματος (πρβλ. ΣτΕ 3157/2007, 1861/2004, 1333-1335/2002 7μ.).

Οι ένδικες δαπάνες, ναι μεν σχηματίστηκαν, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 2 και 3 του Ν. 3220/2004, όμως θα μπορούσαν να ενταχθούν στις διατάξεις του Ν. 2601/1998, ο οποίος εξακολουθούσε να ισχύει κατά το χρόνο πραγματοποίησής τους. Η προσφεύγουσα δήλωσε με συμπληρωματική δήλωση, τις ως άνω δαπάνες ως υπαγόμενες στο Ν. 2601/1998 και δεν αμφισβητούνται οι επιμέρους προϋποθέσεις ένταξης των δαπανών αυτών στον εν λόγω νόμο. Δεν προκύπτει από κάποια διάταξη νόμου ότι είναι ανακτήσιμες οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν πριν την ισχύ του Ν. 3220/2004, ούτε επίσης προκύπτει από κάποια διάταξη νόμου ότι είναι ανακτήσιμες όλες οι επενδυτικές δαπάνες που μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς την κρατική ενίσχυση, αφού η τελευταία χορηγείται υπό τη μορφή φορολογικής απαλλαγής και όχι υπό τη μορφή οικονομικής επιχορήγησης προγενέστερης της πραγματοποίησης της επένδυσης. Ενόψει τούτων, κρίνεται ότι μη νόμιμα έγινε ανάκτηση των δαπανών, που πραγματοποίησε η προσφεύγουσα κατά την ένδικη χρήση και επιβλήθηκε φόρος εισοδήματος και τόκοι επί του ποσού αυτού. (adjustice.gr)