Ειρ.Αθηνών 312/2017: Πτώση και τραυματισμός πελάτη που γλίστρησε σε ολισθηρό
δάπεδο καταστήματος. Αποκλειστική ευθύνης της εναγόμενης ιδιοκτήτριας του
καταστήματος, αφενός διότι επέτρεψε τον καθαρισμό του καταστήματος της σε ώρα
που το κατάστημα είχε αρκετούς πελάτες, αφετέρου δε διότι η προστηθείσα από
αυτήν υπάλληλος δε χρησιμοποίησε την σχετική κίτρινη προειδοποιητική πινακίδα
περί ολισθηρότητας του δαπέδου, αλλά ούτε και ειδοποίησε με άλλο τρόπο, έστω
και προφορικά, την ενάγουσα σχετικά με την ολισθηρότητα του δαπέδου, χωρίς να
ενδιαφέρει εν προκειμένω εάν η προστηθείσα από την εναγομένη
υπάλληλος παρέβη τις οδηγίες που της δόθηκαν από την τελευταία για τους όρους
καθαρισμού του εν λόγω καταστήματος. Η σωματική βλάβη της ενάγουσας οφείλεται
κατ' αιτιώδη συνάφεια στην παράνομη και υπαίτια (αμελή) συμπεριφορά της προστηθείσας υπαλλήλου
της εναγόμενης, συνεπώς η τελευταία (εναγομένη) υποχρεούται να αποζημιώσει την
ενάγουσα για κάθε ζημία που υπέστη λόγω του τραυματισμού της.
"Από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 300, 330 και 914 ΑΚ,
προκύπτει ότι προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση από αδικοπραξία, είναι η
υπαιτιότητα του υπόχρεου, το παράνομο της πράξης ή παράλειψης αυτού και η
ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξης ή της παράλειψης και της
επελθούσας ζημίας.
Αμέλεια, κατ' άρθρο 330 ΑΚ, υπάρχει όταν δεν καταβάλλεται η
επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, αυτή δηλαδή που πρέπει να
καταβάλλεται κατά τη συναλλακτική καλή πίστη από το δράστη στον κύκλο της
αρμοδιότητας του, είτε υπάρχει προς τούτο σαφές νομικό καθήκον είτε όχι, αρκεί
να συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο αντίθετο από εκείνο που επιβάλλεται από τις
καταστάσεις.
Εξάλλου αιτιώδης συνάφεια υπάρχει όταν η πράξη ή παράλειψη του
ευθυνόμενου προσώπου ήταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή και
μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων το
επιζήμιο αποτέλεσμα (πάγια νομολογία, βλ. μεταξύ άλλων ΑΠ 1493/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 922 ΑΚ, ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον
άλλον σε μία υπηρεσία ευθύνεται για τη ζημία που ο υπηρέτης ή ο προστηθείς προξένησε
σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι
δημιουργείται ευθύνη ενός προσώπου (του "κυρίου" ή του προστήσαντος")
για αλλότρια πράξη (του "υπηρέτη" ή του "προοτηθέντος"),
θεσπίζεται, δηλαδή, σημαντική εξαίρεση από την αρχή της υποκειμενικής ευθύνης,
αφού την υποχρέωση για αποζημίωση φέρει πρόσωπο ανυπαίτιο, σε αντίθεση με
το γενικό κανόνα του άρθρου 914 ΑΚ. Η αντικειμενική αυτή ευθύνη του προστήσαντος γεννιέται,
σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη, υπό ης εξής προϋποθέσεις: α) όταν υπάρχει
σχέση πρόστησης, κατά την οποία γίνεται ανάθεση από κάποιον (προστήσαντα)
σε έναν τρίτο (προστηθέντα) ορισμένης υπηρεσίας, που αποβλέπει στη διεκπεραίωση
υποθέσεων και γενικότερα στην εξυπηρέτηση των επαγγελματικών, οικονομικών ή
άλλων συμφερόντων του πρώτου.
Η ανάθεση της υπηρεσίας στον προστηθέντα πρέπει
να στηρίζεται στη βούληση ή στη μεταγενέστερη έγκριση του προστήσαντος.
Βάση της σχέσης πρόστησης μεταξύ προστήσαντος και προστηθέντος μπορεί
να είναι είτε μία σύμβαση (π.χ. σύμβαση εργασίας ή έργου), είτε οποιαδήποτε
μεταξύ τους βιοτική σχέση (π.χ. άκυρη σύμβαση εργασίας), οικογενειακή ή φιλική
σχέση. Είναι αδιάφορο αν η σχέση αυτή, στην οποία βασίζεται η πρόστηση,
είναι νόμιμη ή παράνομη, αν ο προστηθείς αμείβεται ή όχι, ποια είναι
η φύση της εκτελούμενης υπηρεσίας (υλική ή νομική), αν η σχέση πρόστησηςείναι
διαρκής ή μόνο ευκαιριακή, β) όταν υπάρχει ανάμεσα στον προστήσαντα και
στον προστηθέντα σχέση εξάρτησης ως προς την εκτέλεση της υπηρεσίας,
όπου η εξάρτηση αυτή έχει την έννοια της εξουσίας του προστήσαντος να
ελέγχει τον προστηθέντα, να επιβλέπει αυτόν κατά την εκτέλεση της
υπηρεσίας ή να παρέχει σχετικές οδηγίες στον προστηθέντα, έστω και γενικού
περιεχομένου (βλ. ΑΠ 555/2000 ΕλλΔνη 41.1577 και ΑΠ 1876/1999 ΕλλΔνη 41.1305,
ΑΠ 684/1999 ΕλλΔνη 41.344, ΑΠ 1270/1989 ΕλλΔνη 32.765, ΑΠ
385/1988 ΕλλΔνη 30.69 και ΑΠ 609/1988, ΕλλΔνη 30.303, Εφ.Θεσ.
1335/2000 Αρμ. 2000. 926, ΕφΚέρκ 323/2002 ΔΕΕ 2001.1007), γ)
αδικοπραξία του προστηθέντος, στο πρόσωπο του οποίου απαιτείται να
συντρέχει όχι απλώς παράνομη τέλεση αυτής (όπως φαίνεται να συνάγεται από τη
γραμματική διατύπωση του άρθρου 922 ΑΚ), αλλά και υπαίτια συμπεριφορά του προστηθέντος,
σύμφωνα με το άρθρο 914 ΑΚ ή άλλες ειδικές διατάξεις (βλ. ΑΠ 555/2000 ό.π.,
Α.Π. 385/1988, ό.π.), δ) συνάφεια με την υπηρεσία, διότι ο προστήσας ευθύνεται
μόνο για κάθε ζημιογόνο πράξη ή παράλειψη, την οποία διέπραξε ο προστηθείς προς
διεκπεραίωση των υποθέσεων του προστήσαντος, όταν, δηλαδή, γίνεται κατά
την εκτέλεση αυτής και δεν είναι άσχετη ή ξένη προς αυτή.
Η εν λόγω συνάφεια
υπάρχει και στην περίπτωση που ο προστηθείς κάνει κατάχρηση των
καθηκόντων του και παραβαίνει τις οδηγίες που του δόθηκαν (βλ. Κ. Καυκά, Ενοχ.
Δίκαιο, Ειδ. Μέρος, τ. Β", έκδ. 1982, υπό το άρθρο 922, παρ. 35, σελ.
805, Σταθόπουλος, στον ΑΚ Γεωργιάδη -Σταθόπουλου, υπό το άρθρο 922, σελ. 748
754, ΑΠ 765/1984 ΝοΒ 33.607, βλ. δε για άπαντα τα ανωτέρω ΕφΔωδ 58/2002
ΔΩΔΝΟΜ 2003.52)...
Η εναγόμενη διατηρεί κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος
κείμενο στην πλατεία …, με το διακριτικό τίτλο «…». Την 23-05-2014 και περί ώρα
11.20 η ενάγουσα μετέβη στο ως άνω κατάστημα, συνοδευόμενη από τον υιό της … (ο
οποίος τυγχάνει και ο μάρτυρας απόδειξης) προκειμένου να γευματίσει. Αφού
παρήγγειλαν το φαγητό τους, η ενάγουσα πήγε στην τουαλέτα.
Επιστρέφοντας προς
το τραπέζι που είχε ήδη καθίσει ο υιός της, το οποίο ήταν ακριβώς δίπλα στο
παρασκευαστήριο του καφέ, η ενάγουσα πέρασε υποχρεωτικό από το διάδρομο που
σχημάτιζαν τα ψυγεία των αναψυκτικών και των ζύθων, στον οποίον, όσο βρισκόταν
στην τουαλέτα, υπάλληλος προστηθείσα από την κυρίως εναγόμενη είχε
σφουγγαρίσει με νερό και υγρό απορρυπαντικό, χωρίς να θέσει στο σημείο το
σχετικό προειδοποιητικό σήμα, με αποτέλεσμα η ενάγουσα να γλιστρήσει, να χάσει
την ισορροπία της, να πέσει στο ολισθηρό πάτωμα και να υποστεί τον κάτωθι
αναφερόμενο τραυματισμό στο δεξί της χέρι.
Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου περί
του ότι η πτώση της ενάγουσας προκλήθηκε λόγω ολισθηρότητας του δαπέδου, το
οποίο είχε σφουγγαρίσει η προστηθείσα από την κυρίως εναγομένη
υπάλληλος, ενισχύεται από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης στο
ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, ο οποίος πειστικά καταθέτει μάλιστα ότι
και ο ίδιος γλίστρησε στο συγκεκριμένο σημείο, όταν προσέτρεξε σε βοήθεια της
μητέρας του.
Αντίθετα, η ως άνω κρίση του Δικαστηρίου δε δύναται να ανατραπεί
από την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, ο οποίος καταθέτει την πρακτική
καθαρισμού του καταστήματος της εναγομένης στην οδό Πανεπιστημίου, στο οποίο
και εργαζόταν έως την ημέρα του ενδίκου συμβάντος και όχι στο κατάστημα της
εναγομένης στην πλατεία Ομονοίας. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι και ο ίδιος ο
μάρτυρας ανταπόδειξης άκουσε την ενάγουσα να φωνάζει ότι γλίστρησε, ενώ σε
μεταγενέστερο σημείο της κατάθεσης του καταθέτει όλως αντιφατικά ότι την είδε
να μπερδεύεται στα σκαλοπάτια και να πέφτει στο ίδιο σημείο, ισχυρισμός ο
οποίος από ουδέν άλλο αποδεικτικό μέσο ενισχύεται.
Σημειωτέον ότι το γεγονός
ότι ο συγκεκριμένος μάρτυρας (ανταπόδειξης) δεν είδε την υπάλληλο να
σφουγγαρίζει, δε σημαίνει ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη και δεν διέλαθε της
προσοχής του, αφού, άλλωστε, όπως καταθέτει ο μάρτυρας απόδειξης, η προστηθείσα από
την εναγόμενη υπάλληλος σφουγγάρισε το συγκεκριμένο σημείο γρήγορα και
επέστρεψε στην κύρια εργασία της (βλ. ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά
δημόσιας συνεδρίασης, όπου καταθέτει επί λέξει «..δεν έκανε και πολύ ώρα. Τσακ μπαμ σφουγγάρισε
εκεί πέρα»).
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι την ενάγουσα σήκωσε από το πάτωμα ο
υιός της, κλήθηκε δε από άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ που βρίσκονταν εκτός του
καταστήματος της εναγόμενης, επί της πλατείας Ομονοίας, ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ,
προκειμένου να διακομισθεί η ενάγουσα σε εφημερεύον νοσοκομείο για να πς παρασχεθεί
η ενδεδειγμένη για τον τραυματισμό της ιατρική φροντίδα.
Για την πρόκληση του
ατυχήματος και τον τραυματισμό της κυρίως ενάγουσας, ευθύνεται αποκλειστικά η
εναγόμενη, αφενός διότι επέτρεψε τον καθαρισμό του καταστήματος της σε ώρα που
το κατάστημα είχε αρκετούς πελάτες, αφετέρου δε διότι η προστηθείσα από
αυτήν υπάλληλος δε χρησιμοποίησε την σχετική κίτρινη προειδοποιητική πινακίδα
περί ολισθηρότητας του δαπέδου, αλλά ούτε και ειδοποίησε με άλλο τρόπο, έστω
και προφορικά, την ενάγουσα σχετικά με την ολισθηρότητα του δαπέδου, χωρίς να
ενδιαφέρει εν προκειμένω εάν η προστηθείσα από την εναγομένη
υπάλληλος παρέβη τις οδηγίες που της δόθηκαν από την τελευταία για τους όρους
καθαρισμού του εν λόγω καταστήματος, σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στη
νομική σκέψη της παρούσας.
Ενόψει των ανωτέρω, αποδείχθηκε ότι η σωματική βλάβη
της ενάγουσας οφείλεται κατ' αιτιώδη συνάφεια στην παράνομη και υπαίτια (αμελή)
αμέσως ως άνω περιγραφείσα συμπεριφορά της προστηθείσας υπαλλήλου της
εναγόμενης, συνεπώς η τελευταία (εναγομένη) υποχρεούται να αποζημιώσει την
ενάγουσα για κάθε ζημία που υπέστη λόγω του ένδικου τραυματισμού της…
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω εκτεθέντων, η υπό
κρίση αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσία βάσιμη και να υποχρεωθεί η
εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 1.834,40 € (834,40 € +
1.000,00 €) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την
εξόφληση».
Δείτε ολόκληρη την απόφαση στο dsanet.gr
Σχόλια