Άκυρη επίδοση σε αντίκλητο δικηγόρο: Δεν είχε κατοικία ή χώρο εργασίας στην έδρα του δικαστηρίου και δεν προέκυπτε ότι ο συνεργάτης που παρέλαβε το έγγραφο εργαζόταν στον ίδιο χώρο

ΔΕφΠατρών 499/2015: Είναι άκυρη η διενεργηθείσα επίδοση όταν ο δικηγόρος τον οποίο η προσφεύγουσα εταιρεία διόρισε ως αντίκλητό της με το δικόγραφο της προσφυγής δεν συγκεντρώνει τις νόμιμες προς τούτο προϋποθέσεις, αφού δεν έχει κατοικία ή χώρο εργασίας στην έδρα ούτε του παρόντος Δικαστηρίου (δηλαδή στην πόλη των Πατρών), ούτε άλλωστε και του παραπέμψαντος την υπόθεση δικαστηρίου (Διοικητικού Πρωτοδικείου Μεσολογγίου), δοθέντος ότι για να διορισθεί κάποιος αντίκλητος πρέπει να έχει την κατοικία ή το χώρο εργασίας του στην κύρια έδρα του δικαστηρίου. Η επίδοση αυτή πάσχει ακυρότητα όταν στην ένδικη έκθεση δεν βεβαιώνεται ότι το πρόσωπο στο οποίο παραδόθηκε το επιδοτέο έγγραφο (κλήση προς συζήτηση), εν απουσία του προς ον η επίδοση, εργάζεται στον ίδιο χώρο (συστεγάζεται) με αυτόν, μη αρκούσης για το κύρος της επιδόσεως της αναφοράς στο πρόσωπο αυτό ως “συνεργάτιδα’’ του δικηγόρου, στερείται δε έννομης σημασίας, από την προκείμενη άποψη, το γεγονός ότι το πρόσωπο τούτο συνήνεσε ανεπιφυλάκτως στην παραλαβή του εγγράφου

Εφαρμοζόμενες διατάξεις: άρθρο 27 παρ. 1, άρθρο 28, άρθρο 30, άρθρο 44, άρθρο 48, άρθρο 50, άρθρο 51, άρθρο 52, άρθρο 56 και άρθρο 89 Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας.

«Κατά την παρούσα πρώτη συζήτηση της ένδικης υποθέσεως στο ακροατήριο δεν παραστάθηκε η προσφεύγουσα εταιρεία, η οποία, όμως, δεν κλητεύθηκε νομίμως να παραστεί σε αυτήν. Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην περιλαμβανόμενη στα έγγραφα της δικογραφίας έκθεση (αποδεικτικό) επιδόσεως της επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Λευκάδας … με ημερομηνία 8/5/2014, το εν λόγω όργανο, ενεργώντας κατά παραγγελία του Προϊσταμένου της Διευθύνσεως Γραμματείας του παρόντος Δικαστηρίου, μετέβη στο γραφείο του δικηγόρου Λευκάδας … για να επιδώσει σε αυτόν, υπό την ιδιότητά του ως αντικλήτου της προσφεύγουσας, τη σχετική κλήση προς συζήτηση (511/2014) και αφού δεν βρήκε τον ίδιο προσωπικώς, επέδωσε την κλήση «στην …, ενήλικη συνεργάτιδά του».

Υπό τα δεδομένα αυτά, όμως, η διενεργηθείσα επίδοση είναι άκυρη, προεχόντως διότι ο προαναφερόμενος δικηγόρος, τον οποίο η προσφεύγουσα εταιρεία διόρισε μεν ως αντίκλητό της με το δικόγραφο της προσφυγής, πλην όμως ακύρως, καθόσον αυτός δεν συγκεντρώνει τις νόμιμες προς τούτο προϋποθέσεις, αφού δεν έχει κατοικία ή χώρο εργασίας στην έδρα ούτε του παρόντος Δικαστηρίου (δηλαδή στην πόλη των Πατρών), ούτε άλλωστε και του παραπέμψαντος την υπόθεση δικαστηρίου (Διοικητικού Πρωτοδικείου Μεσολογγίου), δοθέντος ότι για να διορισθεί κάποιος αντίκλητος πρέπει να έχει την κατοικία ή το χώρο εργασίας του στην κύρια έδρα του δικαστηρίου και όχι στη μεταβατική, δεν απέκτησε νομίμως την ιδιότητα του αντικλήτου, υπό την οποία και διενεργήθηκε προς αυτόν η επίμαχη επίδοση.

Ανεξαρτήτως των ανωτέρω, πάντως, η επίδοση αυτή πάσχει ακυρότητα και για έναν επιπλέον λόγο, επειδή δηλαδή στην ένδικη έκθεση δεν βεβαιώνεται ότι το πρόσωπο στο οποίο παραδόθηκε το επιδοτέο έγγραφο (κλήση προς συζήτηση), εν απουσία του προς ον ην επίδοση, εργάζεται στον ίδιο χώρο (συστεγάζεται) με αυτόν, μη αρκούσης για το κύρος της επιδόσεως της αναφοράς στο πρόσωπο αυτό ως “συνεργάτιδα’’ του προαναφερόμενου δικηγόρου, στερείται δε έννομης σημασίας, από την προκείμενη άποψη, το γεγονός ότι το πρόσωπο τούτο συνήνεσε ανεπιφυλάκτως στην παραλαβή του εγγράφου (πρβλ. ΣτΕ 3709/1990).

Υπό τα δεδομένα αυτά, έπρεπε να αναβληθεί η συζήτηση της υποθέσεως και να ορισθεί νέα δικάσιμος, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 135 παρ. 2 (περ. α΄) και 4 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Η παρά την έλλειψη νόμιμης κλητεύσεως της προσφεύγουσας χωρήσασα συζήτηση της υποθέσεως στοιχειοθετεί δικονομική ακυρότητα, κατά το άρθρο 62 παρ. 2 περ. α΄ του Κώδικα αυτού, και θεμελιώνει λόγο αναιρέσεως, δυνάμει του άρθρου 56 παρ. 1 περ. γ΄ του π.δ. 18/1989, για παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. Κατά συνέπεια, πρέπει η συζήτηση αυτή, ως διαδικαστική πράξη, να κηρυχθεί αυτεπαγγέλτως άκυρη και να διαταχθεί η επανάληψή της, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο διατακτικό». (δημοσίευση απόφασης: Αχαϊκή Διοικητική Νομολογία 2017, ΔΣΠατρών)