Εκτρώσεις: Ανάγκη εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας που ισχύει στην Κύπρο

Κύπρος. Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η πρόσφατη σύλληψη γυναίκας και του ιατρού γυναικολόγου της στη Λεμεσό έπειτα από καταγγελία του 23χρονου συντρόφου της κοπέλας ότι προσήλθε σε κλινική στη Λευκωσία και υποβλήθηκε σε έκτρωση. Μετά την καταγγελία η Αστυνομία προχώρησε σε διερεύνηση της υπόθεσης και εξασφάλισε ένταλμα σύλληψης των δύο από το δικαστήριο, οι οποίοι και κρατήθηκαν. Η υπόθεση έφερε και πάλι στο προσκήνιο το μέγεθος του φαινομένου των αμβλώσεων στην Κύπρο αλλά και την έλλειψη προγραμμάτων πρόληψης και αντισύλληψης.

Σημειώνεται ότι έχει κατατεθεί πρόταση νόμου που εκκρεμεί από το 2015 ενώπιον της Επιτροπής Νομικών της κυπριακής Βουλής, και είναι βέβαιο ότι η νομοθεσία που ισχύει σήμερα πρέπει να εκσυγχρονισθεί, καθώς η άμβλωση αποτελεί ακόμα ποινικό αδίκημα!

Διαφωνίες επί του ζητήματος της αποποινικοποίησης των αμβλώσεων φαίνεται να καταγράφονται και στον επιστημονικό κόσμο αφού ούτε οι ίδιοι οι γυναικολόγοι παρουσιάζονται με κοινή θέση. Η δε Γυναικολογική Εταιρεία Κύπρου επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί επίσημα όταν κληθεί να το πράξει από τη Βουλή. 

Διαφορετικές απόψεις φαίνεται να καταγράφονται και στο εσωτερικό της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής η οποία επίσης δεν έχει ακόμα διαμορφώσει τη δική της γνώμη τόσο επί του γενικότερου ζητήματος της αποποινικοποίησης των αμβλώσεων όσο και επί της πρότασης νόμου που εκκρεμεί στη Βουλή. 

Στην περίπτωση της γυναίκας και του γυναικολόγου στη Λεμεσό η Αστυνομία δεν θα έπρεπε να προχωρήσει σε σύλληψη, πόσο μάλλον στην εξασφάλιση διατάγματος κράτησής τους.

Ξεκάθαρη ήταν η τοποθέτηση της Επιτρόπου Ισότητας των Φύλων, Ιωσηφίνας Αντωνίου, η οποία σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «η συζήτηση για το ζήτημα των εκτρώσεων θα πρέπει να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί το συντομότερο, κατά τρόπο που θα διασφαλίζει και θα σέβεται τα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση όλων των γυναικών».

Η πρόταση νόμου που κατατέθηκε από τα κόμματα ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ τον Φεβρουάριο του 2015 προβλέπει ότι:

«Ουδένα πρόσωπο θα θεωρείται ένοχο των αδικημάτων που προβλέπονται σε άλλα άρθρα του Ποινικού Κώδικα, όταν η εγκυμοσύνη τερματίζεται με τη συναίνεση της εγκύου από γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου στις πιο κάτω περιπτώσεις:

● Δεν έχουν συμπληρωθεί 12 εβδομάδες εγκυμοσύνης.
● Η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικης ή σεξουαλικής κακοποίησης γυναίκας με μειωμένο νοητικό, αιμομιξίας και εφόσον δεν έχουν συμπληρωθεί 19 εβδομάδες εγκυμοσύνης.

Επίσης, προβλέπεται ότι δεν υπάρχει αδίκημα μετά από γνωμοδότηση αρμόδιου γιατρού, ότι:

● Έχουν διαπιστωθεί με τα σύγχρονα μέσα προγεννητικής διάγνωσης ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται στη γέννηση παθολογικού νεογνού.
● Μετά από γνωμοδότηση γιατρού ότι υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής της υγείας.
● Όταν υπάρχει γνωμοδότηση αρμόδιου γιατρού, ότι πρόκειται για περίπτωση πολλαπλής κύησης, στην οποία πρέπει να τερματιστεί η κύηση αριθμού εμβρύων, εφόσον η συνέχιση της κύησης τους κρίνεται επικίνδυνη για τη βιωσιμότητα του συνόλου των εμβρύων.

Νοείται, σύμφωνα με την πρόταση νόμου, ότι στις περιπτώσεις που η έγκυος είναι ανήλικη, απαιτείται η συναίνεση ενός από τους γονείς ή αυτού που έχει την επιμέλεια της.

Παράλληλα στην πρόταση νόμου υπάρχουν και πρόνοιες που αφορούν τη στήριξη της γυναίκας τόσο από τον γιατρό της όσο και από άλλους ειδικούς (π.χ. ψυχολόγους).

Αναφέρεται ότι με βάση τις πρόνοιες της υφιστάμενης νομοθεσίας, η άμβλωση επιτρέπεται «κατόπιν πιστοποίησης της αρμόδιας αστυνομικής Αρχής που βεβαιώνεται από ιατρική πιστοποίηση όταν αυτό είναι εφικτό, ότι η εγκυμοσύνη προκλήθηκε κατόπιν βιασμού και κάτω από περιστάσεις οι οποίες, αν δεν τη σταματούσε, θα δημιουργούσε σοβαρό κλονισμό στην κοινωνική θέση της εγκύου ή του οικογενειακού περιβάλλοντός της» και «κατόπιν γνωμοδότησης δύο ιατρών εγγεγραμμένων σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Εγγραφής Ιατρών Νόμου, ότι με καλή πίστη, είναι της γνώμης ότι αν εξακολουθούσε η εγκυμοσύνη, η ζωή της εγκύου θα ετίθετο σε κίνδυνο ή θα επροκαλείτο φυσική, πνευματική ή ψυχική της βλάβη ή οποιουδήποτε τέκνου της που υπάρχει, μεγαλύτερη από εκείνη παρά αν δεν τερματιζόταν η εγκυμοσύνη ή ότι υπάρχει ουσιώδης κίνδυνος ότι αν γεννιόταν το τέκνο, θα έπασχε από τέτοιες φυσικές ή ψυχικές ανωμαλίες ώστε να είναι σοβαρά ανάπηρο». (cylegalnews.com/ πληροφορίες από philenews.com)