Αγωγή αποζημίωσης κατά Δήμου- Χωρισμός αρχικού δικογράφου- Έννομο συμφέρον αιτούντος - Παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας (Α' Δημοσίευση)
Διοικ.Πρωτοδικείο Αθηνών αρ. απόφασης 20239/2017 (τμ.15ο Μονομελές) Α'δημοσίευση legalnews24.gr:
Αγωγή αποζημίωσης κατά του Δήμου- Χωρισμός αρχικού δικογράφου- Έννομο συμφέρον αιτούντος για την Παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας
«Με την κρινόμενη αγωγή ο ενάγων ζητά, μετά τη μετατροπή του
αιτήματός του από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό με το υπόμνημα, να
αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να του καταβάλει, νομιμοτόκως και
κατ’ εφαρμογή των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, το ποσό των 30.000 ευρώ, ως
χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, που, κατά τους ισχυρισμούς του, υπέστη
από παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του και ειδικότερα: α) από
την παράλειψη αυτών να αποφανθούν επί αιτημάτων και καταγγελιών, που υπέβαλε με
τα …. έγγραφά του, β) από τη διατήρηση παράνομης χωματερής πλησίον της οικίας
του επί των οδών Αθηνάς και Άρεως στο Πόρτο Ράφτη και τη μη περισυλλογή των
απορριμμάτων, γ) από την παράλειψη περισυλλογής αδέσποτων σκύλων, που υλακτούν
κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και επιτίθενται σε ανθρώπους, δ) από την έκδοση
παράνομων οικοδομικών αδειών σε δασικό λόφο και την παράλειψη κατεδάφισης των
παρανόμως μετά ταύτα ανεγερθέντων κτισμάτων, ε) από την έκδοση παράνομων αδειών
ίδρυσης και λειτουργίας σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, περίπτερα,
σούπερ - μάρκετ εντός αιγιαλού στην «πλαζ» Αγ. Σπυρίδωνος, στ) από τη μη
βελτίωση της τοπικής συγκοινωνίας, την έλλειψη σηματοδότησης στο δρόμο όπου
διαμένει και την μη επιβολή τελών στάθμευσης στους επισκέπτες, που κατακλύζουν
μια περιοχή που στερείται χώρων στάθμευσης λόγω ανυπαρξίας σχετικής μελέτης για
την αξιοποίηση της παράκτιας ζώνης και ζ) από την παράλειψη είσπραξης των
οφειλομένων από τις επιχειρήσεις και τους δημότες δημοτικών τελών και την μη
επιβολή προστίμων σε όσους ρυπαίνουν το περιβάλλον…
Συνάγεται ότι, παραδεκτώς, σωρεύονται, σε ένα δικόγραφο
αγωγής του άρθρου 105 του ΕισΝΑΚ, ως συναφείς, οι αξιώσεις για αποζημίωση, που
απορρέουν από παράνομες πράξεις ή παραλείψεις ή υλικές ενέργειες των οργάνων
της Διοίκησης, που στηρίζονται στην ίδια νομική και κατά τα ουσιώδη στοιχεία
τους πραγματική βάση, ή επί υλικών ενεργειών των οργάνων της Διοίκησης, όταν
αυτές συνδέονται ουσιωδώς μεταξύ τους και οι αξιώσεις που απορρέουν από αυτές,
στηρίζονται στην ίδια νομική βάση.
Περαιτέρω, εφόσον διαπιστωθεί, ότι δεν
συντρέχουν οι κατά τα ανωτέρω προϋποθέσεις της συνάφειας, επέρχονται οι
οριζόμενες στο άρθρο 121 παρ. 2 του Κ.Διοικ.Δικ. συνέπειες επί ελλείψεως
ομοδικίας, ήτοι το Δικαστήριο κρατεί την αγωγή και δικάζει αυτήν ως προς την
προτασσόμενη στο δικόγραφο αξίωση και τις τυχόν συναφείς με αυτήν, αναβάλλει δε
σε ρητή δικάσιμο την εκδίκαση της υποθέσεως ως προς τις λοιπές αξιώσεις και
διατάσσει τον χωρισμό του αρχικού ενιαίου δικογράφου, με κατάθεση αυτοτελούς
δικογράφου αγωγής εντός οριζόμενης από το ίδιο προθεσμίας από την κοινοποίηση
της σχετικής απόφασης.
Σε περίπτωση που, εντός της εν λόγω προθεσμίας, δεν κατατεθεί
νομοτύπως αυτοτελές δικόγραφο αγωγής, κατά χωρισμό του αρχικού, για τις
αξιώσεις, που δεν είναι συναφείς με την προτασσόμενη στο αρχικό δικόγραφο,
τότε, ως προς τις αξιώσεις αυτές, η αγωγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη (πρβλ. ΣτΕ
Πρακτικό Διοικ. Ολομ. 4/2004, ΣτΕ 2940/2016, 1175/2013, 2136/2011, 2647/2009,
2228/2007 7μ.).
Επειδή, εν προκειμένω, ο ενάγων έχει σωρεύσει στο υπό κρίση δικόγραφο τις αναφερόμενες στην πρώτη σκέψη της παρούσας απόφασης αξιώσεις του περί χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, οι οποίες, ωστόσο, δεν είναι συναφείς μεταξύ τους, καθώς δεν στηρίζονται στην ίδια νομική βάση ούτε σε όμοια κατά τα ουσιώδη στοιχεία πραγματική βάση.
Επειδή, εν προκειμένω, ο ενάγων έχει σωρεύσει στο υπό κρίση δικόγραφο τις αναφερόμενες στην πρώτη σκέψη της παρούσας απόφασης αξιώσεις του περί χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, οι οποίες, ωστόσο, δεν είναι συναφείς μεταξύ τους, καθώς δεν στηρίζονται στην ίδια νομική βάση ούτε σε όμοια κατά τα ουσιώδη στοιχεία πραγματική βάση.
Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο
κρατεί και δικάζει την αγωγή όσον αφορά στην προτασσόμενη αξίωση, που ερείδεται
επί της παράνομης παράλειψης των οργάνων του εναγομένου Δήμου να αποφανθούν επί
αιτημάτων και καταγγελιών, που ο ενάγων υπέβαλε με τα …. έγγραφά του, αναβάλλει
σε ρητή δικάσιμο την εκδίκαση της αγωγής ως προς τις λοιπές έξι (6) αξιώσεις
και διατάσσει τον χωρισμό του αρχικού (ενιαίου) δικογράφου, σύμφωνα με το άρθρο
121 παρ. 2 και 3 Κ.Διοικ.Δικ., με την κατάθεση έξι (6) αυτοτελών και ιδιαίτερων
δικογράφων για καθεμία από τις αξιώσεις αυτές, εντός προθεσμίας τριάντα (30)
ημερών από τη νόμιμη κοινοποίηση της παρούσας απόφασης στον ενάγοντα. Η αγωγή,
κατά το μέρος που αφορά στη διακρατηθείσα ως άνω προτασσόμενη αξίωση, έχει
ασκηθεί εν γένει νομοτύπως και πρέπει να εξεταστεί, περαιτέρω, στην ουσία…
Επειδή, ο ενάγων για την θεμελίωση των αιτημάτων του, όπως
αυτά αναλύονται στις προσκομιζόμενες αιτήσεις – καταγγελίες, αλλά και στην
κρινόμενη αγωγή, επικαλείται την ιδιότητα του πολίτη και του κυρίου ιδιοκτησίας
και κατοίκου στον εναγόμενο Δήμο, ισχυριζόμενος ότι η ιδιότητα αυτή από μόνη
της του προσδίδει προφανές έννομο συμφέρον να ελέγξει την νομιμότητα των
πράξεων ή παραλείψεων των οργάνων του εναγομένου, χωρίς, όμως, να προσδιορίζει
ειδικότερα πως ο ίδιος βλάπτεται από τις εν λόγω πράξεις προσκομίζοντας
συγκεκριμένα προς τούτο στοιχεία. Υπό τα δεδομένα αυτά, δεν υπήρχε υποχρέωση
της Διοικήσεως να αποφανθεί επί των αιτημάτων του, καθόσον, σύμφωνα με τα
παρατεθέντα σε προηγούμενη σκέψη μόνο το γενικό ενδιαφέρον του πολίτη για την
τήρηση της νομιμότητας και την εφαρμογή των κειμένων διατάξεων δεν καθιδρύει
τέτοια υποχρέωση (πρβλ. ΣτΕ 3938/2013, 1214/2000). Κατά συνέπεια, εκ της μη
απαντήσεως του εναγομένου Δήμου στις αιτήσεις του ενάγοντος δεν
στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας,
κατά την έννοια του άρθρου 45 παρ. 4 του π.δ. 18/1989 σε συνδυασμό με το άρθρο
4 του ν.2960/1999 και συνακόλουθα, παράνομη, κατά την έννοια των διατάξεων
των άρθρων 105 – 106 ΕισΝΑΚ, παράλειψη που δημιουργεί αποζημιωτική ευθύνη του
εναγομένου νομικού προσώπου έναντι του ενάγοντος και υποχρέωσή του, για την
χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης αυτού, απορριπτομένων, ως αβασίμων των
περί του αντιθέτου προβαλλομένων. …
Κρατεί και δικάζει την αγωγή ως προς την προτασσόμενη αξίωση
του ενάγοντος, που αφορά στην παράνομη παράλειψη των οργάνων του εναγομένου να
αποφανθούν επί αιτημάτων και καταγγελιών…Απορρίπτει την αγωγή κατά το μέρος
αυτό».
*Η απόφαση δημοσιεύεται με επιμέλεια του δικηγόρου Απόστολου Παπακωνσταντίνου/ Δικηγορικη Εταιρεια Απ. Παπακωνσταντινου – Ν.-Κ. Χλεπας
& Συνεργατες
Σχόλια