Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την υπ αρ.4/2019 απόφασή της
έκρινε ότι ο όρος της δανειακής συμβάσεως σε ξένο νόμισμα (ελβετικό
φράγκο) με ρήτρα αποπληρωμής είτε στο ξένο νόμισμα είτε σε ευρώ, με βάση την
τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρώ κατά τον χρόνο πληρωμής είναι
νόμιμος.
Η απόφαση , η οποία είναι αμετάκλητη και αφορά
περίπου 70.000
δανειολήπτες, απέρριψε κατά πλειοψηφία αίτηση
δανειολήπτριας σε ελβετικό φράγκο που ζητούσε να αναιρεθεί η 8713/2016
απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης.
Οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι ο δανειακός όρος της σύμβασης είναι δηλωτικός όρος της δανειακής σύμβασης και «επομένως εκφεύγει του ελέγχου καταχρηστικότητας», δηλαδή δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας από τα δικαστήρια.
Η δανειολήπτρια ζητούσε να κριθεί άκυρος ως καταχρηστικός, ο όρος της δανειακής συμβάσεως σε ξένο νόμισμα (Ελβετικό φράγκο) με ρήτρα αποπληρωμής είτε στο ξένο νόμισμα είτε σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρώ κατά τον χρόνο πληρωμής.
Η συγκεκριμένη δανειολήπτρια έλαβε το 2007 δάνειο ύψους 243.225 ελβετικών φράγκων (150.000 ευρώ) κατόπιν προτροπής, όπως υποστηρίζει των υπαλλήλων της Τράπεζας, λόγω του χαμηλού επιτοκίου, και το 2015 μετά τις αλλαγές στην ισοτιμία μεταξύ ευρώ και φράγκου βρέθηκε να οφείλει 239.041 ευρώ.
Η υπόθεση απασχόλησε το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου το οποίο παρέπεμψε το όλο θέμα ως ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, η οποία δημοσίευσε την απορριπτική απόφασή της.
Κατόπιν αυτής της απόφασης οι 70.000 περίπου δανειολήπτες που έχουν υπογράψει δανειακές συμβάσεις σε ελβετικό φράγκο θα συνεχίσουν την αποπληρωμή των δανειακών τους δόσεων σε ελβετικό φράγκο, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν τις δόσεις τους σε ισόποσες και ισότιμες με νόμισμα του ευρώ, βάσει της ισοτιμίας που υφίστατο κατά το χρόνο εκταμίευσης του δανείου.
Σημειώνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος των επίμαχων δανειακών συμβάσεων καταρτίστηκε την περίοδο 2006-2008 και το συνολικό τους ύψος υπολογίζεται στα 13 δις ευρώ. (πηγή: protothema.gr)
Οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι ο δανειακός όρος της σύμβασης είναι δηλωτικός όρος της δανειακής σύμβασης και «επομένως εκφεύγει του ελέγχου καταχρηστικότητας», δηλαδή δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας από τα δικαστήρια.
Η δανειολήπτρια ζητούσε να κριθεί άκυρος ως καταχρηστικός, ο όρος της δανειακής συμβάσεως σε ξένο νόμισμα (Ελβετικό φράγκο) με ρήτρα αποπληρωμής είτε στο ξένο νόμισμα είτε σε ευρώ, με βάση την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρώ κατά τον χρόνο πληρωμής.
Η συγκεκριμένη δανειολήπτρια έλαβε το 2007 δάνειο ύψους 243.225 ελβετικών φράγκων (150.000 ευρώ) κατόπιν προτροπής, όπως υποστηρίζει των υπαλλήλων της Τράπεζας, λόγω του χαμηλού επιτοκίου, και το 2015 μετά τις αλλαγές στην ισοτιμία μεταξύ ευρώ και φράγκου βρέθηκε να οφείλει 239.041 ευρώ.
Η υπόθεση απασχόλησε το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου το οποίο παρέπεμψε το όλο θέμα ως ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, η οποία δημοσίευσε την απορριπτική απόφασή της.
Κατόπιν αυτής της απόφασης οι 70.000 περίπου δανειολήπτες που έχουν υπογράψει δανειακές συμβάσεις σε ελβετικό φράγκο θα συνεχίσουν την αποπληρωμή των δανειακών τους δόσεων σε ελβετικό φράγκο, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν τις δόσεις τους σε ισόποσες και ισότιμες με νόμισμα του ευρώ, βάσει της ισοτιμίας που υφίστατο κατά το χρόνο εκταμίευσης του δανείου.
Σημειώνεται ότι το μεγαλύτερο μέρος των επίμαχων δανειακών συμβάσεων καταρτίστηκε την περίοδο 2006-2008 και το συνολικό τους ύψος υπολογίζεται στα 13 δις ευρώ. (πηγή: protothema.gr)
Σχόλια