Υποχρεωτική Διαμεσολάβηση: Ο προστιθέμενος χαμένος χρόνος και χρήμα σε βάρος του διαδίκου και οι επιπτώσεις στον δικαστηριακό δικηγόρο
Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος
Η καθιέρωση υποχρεωτικού σταδίου διερεύνησης δυνατότητας διαμεσολάβησης για αστικές και εμπορικές υποθέσεις, όπως προβλέπεται στο Νόμο 4640/2019 (ΦΕΚ Α 190/30-11-2019), επιβραδύνει (ακόμα περισσότερο) το χρόνο περαίωσης της πολιτικής δίκης και επιβαρύνει (ακόμα περισσότερο) το κόστος αυτής.
Η επιβράδυνση και η επιβάρυνση καταλήγουν εις βάρος του διαδίκου, ο οποίος αποφασίζει ή είναι υποχρεωμένος να αποταθεί στο σύστημα δικαιοσύνης για την επίλυση της διαφοράς που τον απασχολεί. Δεδομένης της δυσμετάβλητης κοινωνικής σταθεράς να λύνονται οι αστικές και εμπορικές διαφορές από το φυσικό δικαστή εντός δικαστηρίου με βάση δικονομικούς κανόνες και με νομικούς παραστάτες, τον δικηγόρο της κάθε πλευράς, το υποχρεωτικό στάδιο διερεύνησης για διαμεσολάβηση θα έχει μόνο τυπικό χαρακτήρα και τυπικά θα επιβεβαιώνεται η αποτυχία στη συμφωνία των μερών να επιλεγεί αυτός ο τρόπος επίλυσης.
Έτσι κατά τα παραπάνω, ο χρόνος και το χρήμα θα βαρύνει τους διαδίκους με άμεσο τρόπο. Με έμμεσο τρόπο θα βαρύνει τους δικαστηριακούς δικηγόρους, καθώς το εν λόγω μέτρο θα προστεθεί σε όλα όσα λήφθηκαν στα χρόνια της κρίσης, τα οποία κατέστησαν το δικηγορικό προϊόν απωθητικό για τον πολίτη και την προσφυγή στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης μη συμφέρουσα για αυτόν.
Πέρα από τη συζήτηση για την αμφίβολη συνταγματικότητα της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης, ο υποχρεωτικός της χαρακτήρας δεν αντέχει στην κοινή, πολύ περισσότερο στη νομική, λογική. Αν τα ενδιαφερόμενα μέρη θέλουν να ακολουθήσουν τη διαδικασία της διαμεσολάβησης για να να λύσουν τα προβλήματά τους, δεν υπάρχει τίποτα και κανένας να τα εμποδίσει.
Αντιθέτως, αν τα ενδιαφερόμενα μέρη θέλουν να ακολουθήσουν τη δικαστική διαδικασία για να λύσουν τις διαφορές τους, υπάρχει πλέον η υποχρεωτική διαμεσολάβηση να τα εμποδίσει. Τα υποχρεώνει "με το ζόρι" να δηλώσουν ρητά ότι δεν θέλουν τη διαμεσολάβηση, επί ποινή απαραδέκτου της αγωγής και πρέπει να χάσουν πολύτιμο χρόνο και χρήμα για το λόγο αυτό.
Τί θα σκεφτόμασταν αν γινόταν κάτι αντίστοιχο σε εκείνους που θα προσέφευγαν οικειοθελώς στη διαμεσολάβηση και θα έπρεπε να υπογράψουν (επί ποινή απαραδέκτου της διαδικασίας;) "ενημερωτικό έντυπο" ότι ενημερώθηκαν για όλα τα προτερήματα του δικαστηρίου, παρόλα αυτά θα προτιμήσουν τη διαμεσολάβηση; Και τελικά γιατί να καθιερωθεί μια τέτοια παρεμβολή στο τόσο απλό σχήμα "αφού επιλέγω τον ένα τρόπο, σημαίνει αυτομάτως ότι δεν επιθυμώ τον άλλο";
_______________________
ο Γιώργος Καζολέας είναι δικηγόρος, διευθυντής Legalnews24.gr, Cylegalnews.com & Legalpost.eu
Η επιβράδυνση και η επιβάρυνση καταλήγουν εις βάρος του διαδίκου, ο οποίος αποφασίζει ή είναι υποχρεωμένος να αποταθεί στο σύστημα δικαιοσύνης για την επίλυση της διαφοράς που τον απασχολεί. Δεδομένης της δυσμετάβλητης κοινωνικής σταθεράς να λύνονται οι αστικές και εμπορικές διαφορές από το φυσικό δικαστή εντός δικαστηρίου με βάση δικονομικούς κανόνες και με νομικούς παραστάτες, τον δικηγόρο της κάθε πλευράς, το υποχρεωτικό στάδιο διερεύνησης για διαμεσολάβηση θα έχει μόνο τυπικό χαρακτήρα και τυπικά θα επιβεβαιώνεται η αποτυχία στη συμφωνία των μερών να επιλεγεί αυτός ο τρόπος επίλυσης.
Έτσι κατά τα παραπάνω, ο χρόνος και το χρήμα θα βαρύνει τους διαδίκους με άμεσο τρόπο. Με έμμεσο τρόπο θα βαρύνει τους δικαστηριακούς δικηγόρους, καθώς το εν λόγω μέτρο θα προστεθεί σε όλα όσα λήφθηκαν στα χρόνια της κρίσης, τα οποία κατέστησαν το δικηγορικό προϊόν απωθητικό για τον πολίτη και την προσφυγή στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης μη συμφέρουσα για αυτόν.
Πέρα από τη συζήτηση για την αμφίβολη συνταγματικότητα της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης, ο υποχρεωτικός της χαρακτήρας δεν αντέχει στην κοινή, πολύ περισσότερο στη νομική, λογική. Αν τα ενδιαφερόμενα μέρη θέλουν να ακολουθήσουν τη διαδικασία της διαμεσολάβησης για να να λύσουν τα προβλήματά τους, δεν υπάρχει τίποτα και κανένας να τα εμποδίσει.
Αντιθέτως, αν τα ενδιαφερόμενα μέρη θέλουν να ακολουθήσουν τη δικαστική διαδικασία για να λύσουν τις διαφορές τους, υπάρχει πλέον η υποχρεωτική διαμεσολάβηση να τα εμποδίσει. Τα υποχρεώνει "με το ζόρι" να δηλώσουν ρητά ότι δεν θέλουν τη διαμεσολάβηση, επί ποινή απαραδέκτου της αγωγής και πρέπει να χάσουν πολύτιμο χρόνο και χρήμα για το λόγο αυτό.
Τί θα σκεφτόμασταν αν γινόταν κάτι αντίστοιχο σε εκείνους που θα προσέφευγαν οικειοθελώς στη διαμεσολάβηση και θα έπρεπε να υπογράψουν (επί ποινή απαραδέκτου της διαδικασίας;) "ενημερωτικό έντυπο" ότι ενημερώθηκαν για όλα τα προτερήματα του δικαστηρίου, παρόλα αυτά θα προτιμήσουν τη διαμεσολάβηση; Και τελικά γιατί να καθιερωθεί μια τέτοια παρεμβολή στο τόσο απλό σχήμα "αφού επιλέγω τον ένα τρόπο, σημαίνει αυτομάτως ότι δεν επιθυμώ τον άλλο";
_______________________
ο Γιώργος Καζολέας είναι δικηγόρος, διευθυντής Legalnews24.gr, Cylegalnews.com & Legalpost.eu
Σχόλια