Αναπροσαρμογή συντάξεως συνταξιούχου του πρώην Ε.Τ.Α.Α./Τ.Α.Ν. μετά την ισχύ του ν. 4387/2016 (ΣτΕ)

ΣτΕ Ολ 1823/2020 (Πρόεδρος: Α. Ράντος, Εισηγητής: Ν. Σκαρβέλης, Σύμβουλος): Aναπροσαρμογή συντάξεως συνταξιούχου του πρώην Ε.Τ.Α.Α./Τ.Α.Ν. μετά την ισχύ του ν. 4387/2016

Με την 1823/2020 απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας το Δικαστήριο δέχθηκε αίτηση αναιρέσεως του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης ( Ε.Φ.Κ.Α. ) και αναίρεσε εν μέρει την 647/2019 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία είχε απορριφθεί έφεση του Ε.Φ.Κ.Α. κατά της 9117/2018 αποφάσεως του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών.

Με την πρωτόδικη απόφαση είχε γίνει δεκτή αγωγή του αναιρεσιβλήτου, συνταξιούχου δικαστικού λειτουργού του Τομέα Ασφάλισης Νομικών (Τ.Α.Ν.) του πρώην Ενιαίου Ταμείου Αυτοτελώς Απασχολουμένων (Ε.Τ.Α.Α.) και είχε υποχρεωθεί ο αναιρεσείων Ε.Φ.Κ.Α. να καταβάλει στον αναιρεσίβλητο τα αναγραφόμενα στην απόφαση αυτή ποσά, που αφορούσαν εκτός των άλλων  αποζημίωση κατ’ εφαρμογή των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, για την αποκατάσταση της ζημίας, την οποία είχε υποστεί από τις μειώσεις που είχαν επιβληθεί, κατ’ εφαρμογή κριθεισών ως αντισυνταγματικών με τις αποφάσεις του διοικητικού πρωτοδικείου και του διοικητικού εφετείου διατάξεων των ν. 4051/2012 και ν. 4093/2012, στην κύρια σύνταξη γήρατος που λάμβανε από το Ε.Τ.Α.Α. και στη συνέχεια από τον Ε.Φ.Κ.Α. κατά το χρονικό διάστημα από 1.7.2015 έως και 30.6.2017. 

Eιδικότερα, με την ανωτέρω απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε, κατ’ αρχάς, ότι, παρά την προκύπτουσα από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση ιδιότητα του αναιρεσιβλήτου ως συνταξιούχου δικαστικού λειτουργού, η κρινόμενη διαφορά, ενόψει του ότι  αφορά σε αξίωσή του απορρέουσα από σύνταξη απονεμηθείσα σε αυτόν από οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης (Ε.Τ.Α.Α./Τ.Α.Ν.) και όχι από το Δημόσιο, δεν υπαγόταν στη δικαιοδοσία του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 88 του Συντάγματος (Μισθοδικείου), αλλά των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ανεξαρτήτως του ότι από την 1.1.2017 οι συντάξεις που είχαν χορηγηθεί τόσο από το Δημόσιο, όσο και από το πρώην Ε.Τ.Α.Α. προβλέπεται ότι καταβάλλονται πλέον από τον ίδιο ασφαλιστικό φορέα (Ε.Φ.Κ.Α.).

Περαιτέρω, κρίθηκε, αφού έγινε επίκληση των κριθέντων με τη 1891/2019 απόφαση της Ολομελείας του Δικαστηρίου, ότι η κρίση του δικάσαντος διοικητικού εφετείου ότι ο αναιρεσίβλητος είχε αγώγιμη αξίωση κατά του αναιρεσείοντος Ε.Φ.Κ.Α. να διεκδικήσει αποζημίωση για τις μειώσεις που είχαν επιβληθεί δυνάμει των νόμων 4051/2012 και 4093/2012 για το ένδικο στην υπόθεση χρονικό διάστημα από 13.5.2016 έως 30.6.2017 στα ποσά της συντάξεως που του είχε απονεμηθεί από το πρώην Ε.Τ.Α.Α. δεν είναι νόμιμη, διότι, από 12.5.2016 και εφεξής οι εν λόγω μειώσεις έχουν ως νόμιμο έρεισμα όχι τις διατάξεις του ν. 4051/2012 και του ν. 4093/2012, αλλά τις διατάξεις του ν. 4387/2016.

Έτσι, η αίτηση αναιρέσεως του Ε.Φ.Κ.Α. έγινε δεκτή και αναιρέθηκε  η προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που αφορά στην αξίωση του αναιρεσιβλήτου που ανάγεται στο χρονικό διάστημα από 13.5.2016 έως 30.6.2017. (πηγή: adjustice.gr)