Είναι γνωστό ότι οι υπάλληλοι παραιτούνται όχι λόγω της δουλειάς τους, αλλά λόγω του αφεντικού τους ή του προϊστάμενού τους. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, οι μισοί από τους υπαλλήλους που άφησαν την εργασία τους , το έκαναν για να ξεφύγουν από τα αφεντικά τους ενώ σε άλλη έρευνα το ποσοστό αυτό ήταν 75%.
Αξιολογώντας τα στοιχεία των ερευνών συμπεραίνεται ότι οι εργαζόμενοι που εγκαταλείπουν τη δουλειά τους είναι οι χρήσιμοι εργαζόμενοι, οι καλοί υπάλληλοι, όσοι εκτιμούν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους και θεωρούν ότι αξίζουν καλύτερης συμπεριφοράς και μεταχείρισης από τους ανώτερούς τους ή ότι αξίζουν περισσότερες ευκαιρίες και πιο ενεργή συμμετοχή στη δραστηριότητα της επιχείρησης.
Αντίστοιχα είναι τα στοιχεία ειδικότερα για τους νομικούς επαγγελματίες που εργάζονται σε δικηγορικές εταιρείες. Ανατρέχοντας σε δημοσιεύματα και μελέτες εύκολα συνειδητοποιεί κάποιος ότι οι νεότεροι κυρίως δικηγόροι γίνονται συστηματικά στόχος κακής συμπεριφοράς των εργοδοτών-δικηγόρων. Μάλιστα η κακή συμπεριφορά που φτάνει μέχρι τη λεκτική κακοποίηση και την ηθική παρενόχληση, έχει επικρατήσει να θεωρείται κάτι σαν μέρος της κουλτούρας του δικηγορικού επαγγέλματος, με αποτέλεσμα πολλές φορές να αποσιωπάται και να γίνεται ανεκτή από τα θύματα.
Πέρα από τις προσωπικές επιθέσεις, τις συχνές ύβρεις, την απαξίωση και τις προσβολές, τα «κακά αφεντικά» της δικηγορίας αντιμετωπίζουν τους νεότερους δικηγόρους σαν αναλώσιμα προϊόντα με αμιγώς διεκπεραιωτικό ρόλο. Δεν τους δίνουν ευκαιρίες ουσιαστικής άσκησης του δικηγορικού επαγγέλματος, δεν τους παρέχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν πρωτοβουλίες, τους αντιμετωπίζουν μάλιστα και ως εν δυνάμει ανταγωνιστές και πολύ συχνά τους καταστρέφουν κάθε κίνητρο αποδοτικής και δημιουργικής εργασίας. Είναι γνωστό δε ότι οι νέοι κυρίως δικηγόροι αμείβονται ελάχιστα, αντιστρόφως ανάλογα από την υψηλού κύρους ιδιότητά τους, πολλές φορές λιγότερο και από ανειδίκευτο εργάτη.
Λίγα δικηγορικά γραφεία λειτουργούν με αξιοκρατικό τρόπο. Προσωπικές σχέσεις και συμπάθειες, οικογενειοκρατία και νεποτισμός εξοβελίζουν τα πραγματικά προσόντα , τις ικανότητες και την εμπειρία. Και συνήθως είναι αυτές οι δικηγορικές εταιρείες που αναζητούν επί μονίμου βάσεως νέο προσωπικό. Γιατί οι καλοί υπάλληλοι αποχωρούν λόγω τέτοιων στρεβλώσεων και παραλογισμών.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι βασικοί λόγοι, σύμφωνα με τις έρευνες, που οι υπάλληλοι εγκαταλείπουν την εργασία τους αφορούν στο πρόσωπο του εργοδότη ή προϊσταμένου ενώ μάλιστα το θέμα των απολαβών, δεν είναι από τους πρώτους λόγους αποχώρησης .
Οι καλοί εργοδότες γνωρίζουν ότι η δέσμευση ,η αφοσίωση και η αποδοτικότητα των εργαζομένων δεν εξαγοράζεται αλλά κερδίζεται. Και το κοινώς λεγόμενο ότι οι καλοί υπάλληλοι εγκαταλείπουν τα κακά αφεντικά, ισχύει απολύτως και για το δικηγορικό επάγγελμα. Δείτε και άλλα άρθρα του Γιώργου Καζολέα εδώ
Σχόλια