Υποχρεωτικός εμβολιασμός νοσηλευτικού προσωπικού: Αναστολή της πλήρους στέρησης μισθού - Διαταγή καταβολή του μισού μηνιαίου μισθού
Προστασία δημόσιας υγείας από την εξάπλωση του κορωνοϊού COVID-19. Αίτηση αναστολής διοικητικής πράξεως με την οποία επιβλήθηκε αναστολή καθηκόντων λόγω μη εμβολιασμού προσώπου. Απόρριψη ισχυρισμού της αιτούσας περί πρόδηλης βασιμότητας της συναφούς αιτήσεως ακυρώσεως. Χορήγηση μερικής αναστολής της προσβαλλόμενης πράξεως ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών της αιτούσας. Διαταγή υπό τη μορφή κατάλληλου μέτρου της καταβολής στην αιτούσα μέρους (1/2) των καθαρών μηνιαίων αποδοχών της καθ’ όλον τον χρόνο που τελεί σε αναστολή καθηκόντων.
“Επειδή, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, συντρέχει, εν προκειμένω, κατά την κρίση του Συμβουλίου, εξαιρετική περίπτωση που δικαιολογεί τη χορήγηση μερικής αναστολής της προσβαλλόμενης πράξεως ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών της αιτούσας (ΣτΕ 13/2022 και πρβλ. ΣτΕ Ε.Α. 33/2021, 266/2020 και ΔΕφΤριπ Ν7/2022). Τούτο δε, ενόψει του ότι το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, που επιβλήθηκε σε βάρος της συγκεκριμένης αιτούσας λόγω του μη εμβολιασμού της, συνεπάγεται την διακοπή της μισθοδοσίας της, δηλαδή την πλήρη στέρηση των αποδοχών της, η οποία συνεπάγεται, περαιτέρω, για τη συγκεκριμένη αιτούσα όχι απλώς οικονομική βλάβη δυναμένη να αποκατασταθεί αν η εκκρεμής αίτηση ακυρώσεως ευδοκιμήσει, αλλά την ολοσχερή στέρηση των μέσων βιοπορισμού της ίδιας και του ανάπηρου τέκνου της, δεδομένου ότι, κατά τα προσκομιζόμενα κατά τα ανωτέρω στοιχεία, ο μισθός της αποτελεί τη μοναδική πηγή εισοδήματος αυτής. Ενόψει αυτών, το Συμβούλιο, λαμβάνοντας υπ' όψιν το μέγεθος της βλάβης που υφίσταται η αιτούσα από τη στέρηση του μοναδικού μέσου βιοπορισμού της, η οποία επιτείνεται άλλωστε από τον μακρύ διαδραμόντα χρόνο από την έναρξη της αναστολής καθηκόντων (από 1-9-2021 έως και σήμερα) και την οδηγεί, ενόψει και των ανωτέρω υποχρεώσεων και αναγκών αυτής και του ανάπηρου τέκνου της, σε οικονομική ένδεια, θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση και τον ίδιο τον βιοπορισμό της, και συνεκτιμώντας το δημόσιο συμφέρον προστασίας της δημόσιας υγείας, κρίνει ότι πρέπει, προς αποφυγήν ανεπανόρθωτης βλάβης της συγκεκριμένης αιτούσας και του τέκνου της, να διαταχθεί υπό την μορφή κατάλληλου μέτρου (κατ' άρθρο 52 παρ. 8 του π.δ./τος 18/1989) η καταβολή σε αυτήν μέρους των αποδοχών της και, συγκεκριμένα, του ημίσεος (1/2) των καθαρών μηνιαίων αποδοχών της, καθ' όλον τον χρόνο που τελεί σε αναστολή καθηκόντων, από την έκδοση της παρούσας αποφάσεως και έως την έκδοση της οριστικής αποφάσεως επί της αιτήσεως ακυρώσεως, κατά μερική αποδοχή της κρινόμενης αιτήσεως (ΕΑ ΣτΕ 13/2022, και πρβλ. ΕΑ 1/2022, 33/2021, 266/202 κ.ά. και ΔΕφΤριπ Ν7/2022)”. (πηγη dsa.gr)
Σχόλια