Μη νομιμοποίηση εταιρείας διαχείρισης δανείων για πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της αρχικής δικαιούχου (ΜΠρΗλ)
"Ωστόσο, η ως άνω πρόσθετη παρέμβαση της ανωτέρω ανώνυμης εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων [Α.Ε.Δ.Α.Δ.Π.] είναι απαράδεκτη ελλείψει νομιμοποιήσεως, διότι σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στην προπαρατιθέμενη νομική σκέψητης παρούσας, η μόνη νομιμοποιούμενη να ασκήσει αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της δικαιοπαρόχου της καθής η ανακοπή, ως ειδική διάδοχος αυτής, είναι η αλλοδαπή εταιρεία με την επωνυμία «……», ως δικαιούχος της ένδικης απαίτησης. Αντίθετα, η ως άνω παρεμβαίνουσα εταιρία διαχείρισης δεν δύναται να επιδιώξει την εκπλήρωση της ένδικης απαίτησης στο όνομα και για λογαριασμό της εταιρίας που κατέστη δικαιούχος της απαίτησης με εκχώρηση, διότι ο Ν.3156/2003 δεν απονέμει στην εταιρία διαχείρισης την ιδιότητα του κατ' εξαίρεση νομιμοποιούμενου διαδίκου (μη δικαιούχου), όπως ρητά προβλέπει για τις εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων του Ν. 4354/2015 στο άρθρο 2 § 4 αυτού, με το οποίο ιδρύεται μία κατ' εξαίρεση νομιμοποίηση των ΕΔΑΔΠ να ενεργούν διαδικαστικές πράξεις αντί του δικαιούχου της απαίτησης. Η ανάθεση της διαχείρισης στην ΕΔΑΔΠ γίνεται με σύμβαση κατά τους όρους του άρθρου 2 §§ 1-3 ν. 4354/2015. Πηγή της νομιμοποιήσεως της ΕΔΑΔΠ είναι η προαναφερόμενη συγκεκριμένη, ειδική, νομοθετική ρύθμιση, η οποία «απονέμει» στις εν λόγω εταιρίες την ιδιότητα του μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου με πανηγυρική διατύπωση. Αντιθέτως, η διάταξη του άρθρου 10 παρ.14 του Ν.3156/2003 δεν απονέμει στις εταιρείες διαχείρισης, οι οποίες ενεργούν πράξεις διαχείρισης ως αντιπρόσωποι και για λογαριασμό της εταιρείας ειδικού σκοπού (αποκτήσεως), την ιδιότητα του μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου, έστω και έμμεσα χωρίς πανηγυρική διατύπωση ώστε ως μη δικαιούχος διάδικος, κατά παραχώρηση του νομοθέτη, να μπορούν να ασκούν αγωγές και άλλα ένδικα βοηθήματα, μεταξύ των οποίων και αυτοτελείς πρόσθετες παρεμβάσεις, ενώπιον των δικαστηρίων για τα δικαιώματα της εταιρείας αποκτήσεως, αιτούμενες έννομη προστασία στο όνομα τους, Τέλος, οι διατάξεις του N. 4354/2015 για την κατ' εξαίρεση νομιμοποίηση, ως μη δικαιούχων διαδίκων, των εταιρειών διαχείρισης δανείων δεν μπορούν να εφαρμοστούν αναλογικώς και επί των εταιρειώνδιαχείρισης του άρθρου 10 του Ν.3156/2003, διότι η τελευταία αναλαμβάνει με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων χωρίς να έχει ορισθεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ' εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος και επομένως δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της εταιρείας, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει κατ' εξαίρεση νομιμοποίηση. Πρόκειται για διαφορετικές νομοθετικές ρυθμίσεις που εξακολουθούν και ισχύουν παράλληλα για τις μεταβιβάσεις απαιτήσεων που γίνονται με τους δικούς του όρους και διαδικασία. Με το Ν. 4354/2015 δεν καταργήθηκε η καθιερωθείσα με το Ν. 3156/2003 δυνατότητα αποκτήσεως και διαχειρίσεως επιχειρηματικών δανείων κ.λπ. με τιτλοποίηση αλλά συνεχίζει ισχύουσα παράλληλα με το δικό της όμως νομοθετικό πλαίσιο. Η κατ’εξαίρεση νομιμοποίηση των μη δικαιούχων ή μη υπόχρεων διαδίκων για τη διεξαγωγή της δίκης, δίχως να είναι οι ίδιοι και δίχως καν να ισχυρίζονται ότι είναι υποκείμενα της επίδικης έννομης σχέσης, αντλείται από το πραγματικό διατάξεως του ουσιαστικού ή δικονομικού δικαίου, η οποία παρέχει σε συγκεκριμένα πρόσωπα την εξουσία διεξαγωγής συγκεκριμένης δίκης και ως εκ τούτου η εν λόγω εξαίρεση δεν επεκτείνεται σε κάθε τρίτο καθώς το ελληνικό δίκαιο δεν αναγνωρίζει την actio popularis [βλ. Α. Πλεύρη, Μη δικαιούχοι και μη υπόχρεοι διάδικοι στη πολιτική δίκη, εκδ.2014, σελ.59]. Επειδή ακριβώς η δικονομική κατηγορία των μη δικαιούχων ή μη υπόχρεων διαδίκωνδιασπά τον κανόνα ότι συμπίπτουν σε ένα πρόσωπο το υποκείμενο της επίδικης έννομης σχέσης και ο νομιμοποιούμενος προς διεξαγωγή της δίκηςσυνιστά εξαίρεση που είναι επιτρεπτή μόνο στις κατ’εξαίρεση αναγνωριζόμενες περιπτώσεις, οι οποίες δεν μπορούν να γενικευθούν με συμφωνία των μερών ούτε να επεκταθούνμε αναλογική εφαρμογή [Α.Πλεύρη ό.π. σελ. 60].Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, η ως άνω πρόσθετη παρέμβαση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη ελλείψει νομιμοποιήσεως, ενώ πρέπει να συμψηφισθεί στο σύνολό της μεταξύ των παριστάμενων διαδίκων [ανακόπτοντος-παρεμβαίνοντος] η δικαστική δαπάνη, λόγω του ότι η ερμηνεία των εφαρμοσθέντων κανόνων δικαίου υπήρξε ιδιαιτέρως δυσχερής (άρθρα 179 και 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας". (η απόφαση δημοσιεύεται με επιμέλεια του Δικηγόρου Βασιλείου Γαλανόπουλου).
Σχόλια