Έχει καθιερωθεί και εντυπωθεί στη συλλογική μνήμη μας να απεικονίζεται η Δικαιοσύνη ως μια θεά με δεμένα μάτια που κρατά στο ένα χέρι τη ζυγαριά και στο άλλο το σπαθί. Για όλους εμάς που την υπηρετούμε ως ιδέα, ιδανικό, λειτούργημα και επάγγελμα, δεν μπορούμε να τη φανταστούμε διαφορετικά και δίνουμε μάχες … μυθολογικών διαστάσεων με τα σύγχρονα τέρατα της διεθνούς και ελληνικής πραγματικότητας για να επικρατήσουν και να γίνουν σεβαστές οι ιδιότητες που συμβολίζονται με αυτές τις παραστάσεις.
Η πρόσφατη είδηση που έτυχε ευρύτατης δημοσίευσης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με την απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου - του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας μας, της κορωνίδας και αφρόκρεμας της ελληνικής δικαιοσύνης - για το θέμα της νομιμοποίησης των πλειστηριασμών από τα funds και τους servicers, γκρέμισε εντελώς στα μάτια μου την (δυστυχώς ήδη ξεθωριασμένη) παραπάνω εικόνα της επιβλητικής και αυστηρής αλλά δίκαιης και αμερόληπτης θεότητας.
Χρειάσθηκε μόλις 13 ημέρες από τη συνεδρίαση για να αποφανθεί η ολομέλεια για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που αφορά εκατοντάδες χιλιάδες δανειοληπτών στη χώρα μας και άπτεται άμεσα ζωτικών δημοσίων συμφερόντων ;
Μόλις 13 ημέρες για να μελετήσει και αποφανθεί επί χιλιάδων σελίδων δικογραφίας που απαρτίζουν οι ισχυρισμοί, υπομνήματα, δικόγραφα και στοιχεία διαδίκων, τεχνικών συμβούλων και προσθέτων παρεμβάσεων ;
Μόλις 13 ημέρες για να στείλει το μήνυμα ότι οι αδύναμοι πολίτες δεν έχουν καμία τύχη και υποστήριξη απέναντι στα οικονομικά μεγαθήρια ;
Και γιατί ενώ άλλες φορές κόπτεται για το απόρρητο των κεκλεισμένων θυρών συνεδριάσεων και κατακεραυνώνει τις διαρροές, αυτή τη φορά επιτρέπει τη διαρροή της απόφασης με διατυμπανισμό της ευρύτατης πλειοψηφίας αυτής ;
Γιατί τόση σπουδή και βιασύνη στην υποστήριξη των funds όταν οι απλοί πολίτες περιμένουν δεκαετίες για να λυθεί δικαστικά το πρόβλημά τους ; Ολοι οι δικηγόροι στην Ελλάδα γνωρίζουμε για τη μνημειώδη βραδύτητα της ελληνικής δικαιοσύνης. Στο γραφείο μου υπάρχει υπόθεση που εκκρεμεί ακόμη στα ανώτατα δικαστήρια για κάποια αμφισβητούμενα τιμολόγια του 1993 (30 χρόνια !!!), άλλη υπόθεση για κάποιες μετοχές από το 2004 (σχεδόν 20 χρόνια !), αγωγή κατά του δημοσίου από το 2014 που είναι ακόμη στον πρώτο βαθμό (!) και η λίστα δεν έχει τέλος. Παράλληλα, η κοινωνία βουίζει για υποθέσεις γνωστών και ισχυρών παραγόντων που απαλλάσσονται πάσης ευθύνης, παραγράφονται, διαιωνίζονται και αποσιωπούνται.
Ε όχι λοιπόν! Τέτοια δικαιοσύνη δεν τη θέλω. Ούτε να κλείνει τα μάτια στην αδικία, ούτε να ρίχνει στη ζυγαριά το βάρος στη μεριά των ισχυρών, ούτε να κραδαίνει το ξίφος κατά των αδυνάτων!
Την οραματίζομαι λοιπόν με άλλη εικόνα πλέον: Με τα μάτια ανοιχτά, να βλέπει την αλήθεια, την πραγματικότητα, την οδύνη, την ανάγκη και το δίκαιο και όχι τον πλούτο, την αισχροκέρδεια και την εξουσία του ισχυρού. Χωρίς ζυγαριά, για να μην κλίνει η πλάστιγγα υπέρ των εκλεκτών και δυνατών. Χωρίς σπαθί, γιατί η δικαιοσύνη πηγάζει από το θεό και θεός σημαίνει αγάπη, επιείκεια και πρόνοια και όχι συντριβή, καταπίεση και εξόντωση.
* Ο Ιωάννης Στρατηγός είναι Δικηγόρος Πειραιά, Νομικός Σύμβουλος, e-mail: lawspa@otenet.gr
[Σημείωση: Οι απόψεις που
εκφράζονται στα άρθρα είναι προσωπικές-του εκάστοτε αρθρογράφου/συντάκτη- και
δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις απόψεις και θέσεις της ιστοσελίδας]
Σχόλια