Αγωγή καταβολής μισθωμάτων: Δεν απαιτείται το ενημερωτικό έντυπο του Ν.4640/2019 για το παραδεκτό της συζήτησης - Αντισυνταγματική η διάταξη του άρ.3 παρ.2

 Ειρ.Αθηνών αρ.780/2023 (μισθωτικές διαφορές): Αγωγή για οφειλόμενα μισθώματα - Για το παραδεκτό της συζήτησης δεν απαιτείτο η προσκόμιση του ενημερωτικού εντύπου του αρ.3 παρ.2 Ν.4640/2019. - Αντισυνταγματικότητα της εν λόγω διάταξης.

«Σημειωτέον ότι για το παραδεκτό της συζήτησης της δεν απαιτείτο η γενομένη εκ μέρους της εναγόμενης προσκόμιση του ενημερωτικού εντύπου του αρ.3 παρ.2 Ν.4640/2019, καθόσον η εν λόγω διάταξη έχει κριθεί, δυνάμει των υπ΄αριθμ. 976/2020 και 977/2020 αποφάσεων του Ειρηνοδικείου Αθηνών- Τμήμα Μισθώσεων, αντισυνταγματική και συνεπώς ανίσχυρη, καθόσον σύμφωνα με το σκεπτικό τους «η καθιέρωση υποχρεωτικής έγγραφης προδικασίας, που εισήχθη με το αρ.3 παρ.2 Ν.4640/2019 ως ειδικός όρος παραδεκτού συζήτησης επιγενόμενης αγωγής που υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής της εκούσιας διαμεσολάβησης και σκοπό έχει , κατά την αιτιολογική έκθεση του ως άνω νόμου «να άγεται μία διαφορά στην δικαιοσύνη μετά από επίγνωση των μερών ότι αυτή δεν δύναται να επιλυθεί μέσω ενός τρίτου προσώπου, του διαμεσολαβητή, που δεν κρίνει τα μέρη και τη διαφορά, αλλά συμβάλλει στην επικοινωνία των μερών για την εύρεση του κοινού τόπου που θα οδηγήσει στην αποκατάσταση της μεταξύ τους σχέσης» αντιβαίνει στη διάταξη του άρθρου 25§1 εδ.δ’ του Συντάγματος και την θεσμοθετούμενη με αυτήν αρχή της αναλογικότητας, καθόσον η κύρωση του απαραδέκτου της συζήτησης για την μη προσκόμιση του ενημερωτικού εντύπου δεν είναι αναλογική, αλλά δυσανάλογα επαχθέστερη από την επιδιωκόμενη ωφέλεια προώθησης της εθελούσιας χρήσης του θεσμού της διαμεσολάβησης ως εναλλακτικού τρόπου επίλυσης διαφοράς (ADR) , ιδίως, αν ληφθεί υπόψη ότι ο συμβιβασμός που κατ΄αποτέλεσμα επιδιώκει ομοίως τη λύση της έριδας με αμοιβαίες υποχωρήσεις (εγγ.ΝΊκας Ν. Ο Δικαστικός Συμβιβασμός, Σάκκουλας, 1984), αποτελεί , ούτως ή άλλως, λειτουργική υποχρέωση του πληρεξουσίου Δικηγόρου , κατ’ αρ.37 παρ.3 ΚΔ (ν.4194/2013) και αρ.7 περ.β’ του Κώδικα Δεοντολογίας Δικηγορικού Λειτουργήματος , όπως εγκρίθηκε με την από 4.1.1980 απόφαση του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και δημοσιεύθηκε στον Κώδικα Νομικού Βήματος στον τόμο του 1986, κυρίως όμως διότι η σχετική πλημμέλεια του εντολοδόχου Δικηγόρου να ενημερώσει τον εντολέα του για τη διαδικασία εκούσιας διαμεσολάβησης της διαφοράς του, που αναπτύσσει την ενέργειά της, αποκλειστικά στην εσωτερική τους σχέση της αμοιβόμενης Δικηγορικής εντολής, απολήγει να μεταθέσει τις συνέπειες του πταίσματος στο πρόσωπο του διαδίκου. Συνεπώς η εν λόγω διάταξη του άρ.3 παρ.2 Ν.4640/2019 ως αντισυνταγματική είναι ανίσχυρη και δεν πρέπει να εφαρμόζεται (βλ.Ολ.ΑΠ 6/2011, ΑΠ 252/2018, δημ. ΤΝΠ Νόμος)» , άποψη με την οποία συντάσσεται το παρόν Δικαστήριο».

(το απόσπασμα της απόφασης δημοσιεύεται με επιμέλεια του Ιωάννη Ελ. Κυμιωνή, Δικηγόρου  Αθηνών, παρ΄Αρειω Πάγω)

Δείτε επίσης: Απαράδεκτη η συζήτηση της αγωγής λόγω μη ενημέρωσης του ενάγοντος για τη διαμεσολάβηση - Η έγγραφη ενημέρωση μπορεί να γίνει μέχρι την κατάθεση κλήσης επαναφοράς της αγωγής (ΕιρΑθ)

Σχόλια