ΜΠρΑθ 2397/2023 - Ανακοπή άρθρου 933 ΚΠολΔ. Αντίθεση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης στα αντικειμενικά όρια του άρθρου 281 ΑΚ. Ακύρωση έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης.
Λόγο της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ μπορεί να αποτελέσει και η αντίθεση της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης στα αντικειμενικά όρια του άρθρου 281 ΑΚ και η εντεύθεν ακυρότητα της εκτέλεσης όταν υφίσταται προφανής δυσαναλογία μεταξύ του χρησιμοποιούμενου μέσου και του επιδιωκόμενου σκοπού, ασκούμενου του σχετικού δικονομικού δικαιώματος με κακοβουλία κατά τρόπο αντίθετο προς τα χρηστά ήθη ή την καλή πίστη.«Από τα ανωτέρω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, τα οποία δεν αμφισβητεί ειδικώς η καθ' ης η ανακοπή, συναγόμενης ομολογίας της κατ' άρθρο 261 εδ. β' ΚΠολΔ, ύστερα από στάθμιση των αντίθετων συμφερόντων των διάδικων μερών, λαμβανομένης υπ' όψη της συμπεριφοράς τους που προηγήθηκε της άσκησης του δικαιώματος της καθ' ης η ανακοπή, σε συνδυασμό με την πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε στο μεσοδιάστημα και τις περιστάσεις που μεσολάβησαν, και με δεδομένο ότι η ένδικη αξίωση είναι εμπραγμάτως εξασφαλισμένη, το Δικαστήριο καταλήγει στην κρίση ότι η συμπεριφορά της καθ' ης η οποία κατά τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας ήταν υποχρεωμένη να προτείνει στους ανακόπτοντες δανειολήπτες που σημειωτέον είναι συνεργάσιμοι, τρόπους ρύθμισης της οφειλής τους και μάλιστα με όρους πολύ ευνοϊκότερους απ' ό,τι θα μπορούσε να τους προτείνει το πιστωτικό ίδρυμα που χορήγησε αρχικά το δάνειο, να επισπεύσει την ανακσπτόμενη αναγκαστική εκτέλεση είναι κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου μη ανεκτή και συνεπώς καταχρηστική. Ειδικότερα η επιβολή της προσβαλλομένης κατάσχεσης κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των ανωτέρω διαπραγματεύσεων και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από τότε που επιδόθηκε η επιταγή, χωρίς να δοθεί ο απαραίτητος κατά την κοινή πείρα και λογική, χρόνος διαπραγματεύσεων, ώστε να επιτευχθεί η εξεύρεση κατάλληλης λύσης ρύθμισης ή οριστικής διευθέτησης της οφειλής παρά τα σχετικά αιτήματα και τις συνεχείς οχλήσεις των ανακοπτόντων, εμφανίζεται, τη δεδομένη χρονική στιγμή, πρόωρη και συνεπώς αδικαιολόγητη, υπερβαίνουσα προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του υπό κρίση δικαιώματος ενώ προκαλεί στους ανακόπτοντες επαχθείς συνέπειες αφού κινδυνεύουν να απωλέσουν την κύρια και μοναδική κατοικία τους Μάλιστα η παραπάνω συμπεριφορά της καθ' ης είναι και αντιφατική, αφού από τη μια εμφανίζεται να διαπραγματεύεται μια συναινετική λύση διευθέτησης της οφειλής και από την άλλη επιδιώκει την αναγκαστική είσπραξή της με την επιβολή αναγκαστικής κατάσχεσης στην ακίνητη περιουσία των ανακοπτόντων. Κατόπιν όλων των ανωτέρω πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση ανακοπή”. (πηγη dsanet.gr)
Το πληρες κείμενο της αποφασης ειναι διαθεσιμο εδώ
Σχόλια